True blue

27-Η αποκάλυψη του τότε και του τώρα

Ήξερε πως κάτι δεν θα πήγαινε καλά. Από την ώρα που μύρισε το έντονο άρωμα της Κιάρας το ήξερε. Γίνεται ένας άνθρωπος να μυρίζει κακία και δηλητήριο; Αν όχι, η Κιάρα και η ενέργεια της το είχαν καταφέρει.

«Θα χάσετε, Ελευθερία»

Ο Γεράσιμος έσμιξε τα φρύδια του. «Ο μπαμπάς μου λέει πως την έχουμε στο χέρι»

«Την είχατε, πριν αποφασίσει να αλλάξει τα σχέδια της»

«Ποια σχέδια;» ρώτησε η Ελευθερία, που ένιωθε το κινητό του πρώην άντρα της να δονείται στην τσάντα της. Δεν της έδωσε οδηγίες να το σηκώσει, επομένως το άφησε να χτυπά.

«Βασικά δεν ξέρω αν τα άλλαξε ή δεν έπρεπε να τα μάθω. Αλλά έχει δημιουργήσει ψεύτικες φωτογραφίες με μελανιές στο σώμα της, για να βγάλουν τον μπαμπά ένοχο κι να μην του δώσουν την επιμέλεια» είπε με μια περίσσια ηρεμία η Ίριδα. Στην γυναίκα έκανε εντύπωση ο τρόπος που τα έλεγε πριν αγχωθεί. Που να 'ξερε πως είχε αποδεχτεί τη μοίρα της και ότι θα μείνει για πάντα στα δεσμά της Κιάρας.

Είχε παραιτηθεί.

«Τι;» γούρλωσε τα μάτια της και σηκώθηκε απότομα από το παγκάκι. Προσπάθησε να κατευνάσει το έντονο άγχος της με μια βαθιές ανάσες. «Μα... έτσι θα απαγγέλουν κατηγορίες που μπορούν να τον βάλουν σε περισσότερους μπελάδες-»

«Θα τους πει πως εκείνη την ώρα ήταν υπό την επήρεια αλκόολ και έχει κάτι χαρτιά από εισαγωγή σε κλινική αποτοξύνωσης, και κάτι τέτοια. Δεν κατάλαβα πολλά γιατί τους κρυφάκουγα λίγο πριν έρθουμε εδώ» πήγε και κάθισε στο παγκάκι που καθόταν πριν η Ελευθερία. Ένιωθε τα πόδια της να μην την βαστάνε. Ήθελε να τελειώνει όλο αυτό το μαρτήριο.

Μάνα και γιος κοιτάχτηκαν απηυδισμένοι από την κατάσταση. Ο φόβος είχε πάρει μορφή ανησυχίας. Δεν μπορούσαν πράγματι να κάνουν τίποτα για όλα αυτά. Οι δυο τους κάθισαν δίπλα της κι εκείνη δεν φάνηκε να κουνάει το μαύρο βλέμμα της. Ήταν κενή, και δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα κι για αυτό.

Η Ελευθερία της έτριψε την πλάτη. Προβλεπόταν τεράστια η αναμονή τους. Της περνούσαν άπειρες άσκοπες ιδέες για να τους ειδοποιήσει για το σχέδιο της Κιάρας. Αλλά δεν θα γινόταν τίποτα. Ήταν ήδη μέσα και η δίκη είχε αρχίσει σίγουρα. Ήταν χαμένοι από χέρι. Πιο πολύ από όλους η Ίριδα, η οποία λέγοντας και ακούγοντας όλα αυτά δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ.

Αυτό θα έκανε εντύπωση στη γυναίκα αν δίπλα της ήταν οποιοσδήποτε άλλος εκτός από την Ίριδα. Την ζούσε, όχι τόσο καλά όσο ο Τάσος, αλλά το έκανε. Κι ήξερε πόσο καταχωνιασμένα και καταπιεσμένα ήτανε τα αισθήματά της.