Κάθε όροφος είχε το δικό του ξεχωριστό δέντρο. Υπήρχε ένα πράσινο, το κλασικό, με ασημένια στολίδια και μπαλαρίνες. Αυτό βρισκόταν στον πρώτο όροφο.
Στον δεύτερο, στον δικό τους, ήταν άσπρο με χρυσά στολίδια και κινήσεις μοντέρνου. Η Ίριδα δεν είχε ιδέα που τα βρήκαν αλλά τα λάτρεψε! Δεν τα είχε δει ξανά.
Στον τρίτο και τελευταίο όροφο-φυσικά-υπήρχε ένα μωβ δέντρο με άσπρα στολίδια και τις κατάλληλες χορευτικές κινήσεις. Κάποιοι θα το χαρακτήριζαν κιτς αλλά η Νατάσα δεν έδινε δεκάρα. Δικιά της η σχολή, ο,τι θέλει κάνει.
Το ντουέτο μας, είχε πάρει τον δεύτερο όροφο μιας και εκει θα έβγαζαν όλο τον μήνα. Τουλάχιστον ας ήταν της αισθητικής τους.
Θα τους βοηθούσε και η Στεφανία, άλλαξαν όμως τα σχέδια οπότε βοήθησε με τον πρώτο όροφο που φαγώθηκαν τα μικρά να βοηθήσουν.
"Εσύ στην σχολή της μητέρας σου δεν είχατε τέτοια στολίδια;" ρώτησε ο Αλέξανδρος και έβγαλε από την κούτα μια διαφανής κοπέλα που έχει ψηλά τα χέρια της και το κορμάκι της έχει χρυσό γλίττερ.
Εκείνη ένευσε αρνητικά. "Είχαμε μόνο τα βαρετά" πήρε στα χέρια της το στολίδι που κρατούσε. Το παρατήρησε λίγο καλύτερα.
"Είναι ελαφρύ σχετικά, ας το βάλουμε στην μέση" έβαλε το πρώτο στολίδι στην θέση του. Είχαν φτιάξει ήδη το δέντρο οπότε το μόνο που είχαν να κάνουν είναι τα στολίδια. Και να ανοίγουν τα κλαδιά που ξέχασαν.
Την έβλεπε να κάνει τις κινήσεις ρομποτικά και παραξενεύτηκε. "Σοβαρά δεν σου αρέσουν τα Χριστούγεννα;"
"Το Πάσχα είναι πιο ωραίο" απάντησε την δικαιολογία που έλεγε πάντα. Καλά, δεν είναι ακριβώς δικαιολογία γιατί ισχύει, απλά δεν το επέλεξε.
"Ανώμαλη είσαι; Σε ποιον αρέσει το Πάσχα πιο πολύ από τα Χριστούγεννα;" ρώτησε άφωνος και η Ίριδα έσμιξε τα φρύδια της θυμωμένα.
"Επειδή εσένα σου αρέσει κάτι δεν σημαίνει πως πρέπει και στους άλλους!" Από κάτω ακουγόταν το Last Christmas και μόνο στην συζήτηση τους δεν ταίριαζε.
"Ο ανώμαλος δεν παραδέχεται πως είναι ανώμαλος" δάγκωσε το μάγουλο της για να μην απαντήσει και συνέχισε να κάνει την δουλειά της. Πήρε ένα χρυσό στολίδι που έμοιαζε με ντισκομπάλα και το τοποθέτησε ψηλά στο δέντρο.
"Αντικειμενικά τώρα Ίρις, γιατί όντως δεν σου αρέσουν;" την ρώτησε ο Άλεξ και ήρθε δίπλα της αντιγράφοντας την κίνηση της. Εκείνη ανασήκωσε τούς ώμους.
أنت تقرأ
True blue
قصص المراهقين"Και, υπόκλιση!" Τα νούμερα της Ίριδας είναι πολύ συγκεκριμένα. Είναι μόνο τρία: το ένα, το πεντακόσια και το σαράντα-πέντε. Ούτε μισό παραπάνω ή λιγότερο. Αυτή την πραγματικότητα έχει δημιουργήσει και δεν την αφήνει πίσω. "Το μπλε είναι το αγαπημέ...
