Αρκετές σκέψεις τριγύριζαν στο κεφάλι της αλλά δεν αφαιρέθηκε ούτε λεπτό από την προπόνηση. Το μυαλό της ήταν συνεχώς σε εγρήγορση, ώσπου να φτάσει σπίτι και να σωριαστεί στον καναπέ του σαλονιού κι να αφήσει τις θεωρίες της να την κατακλύσουν.
Δεν είπε τίποτα στον Άλεξ για το τηλεφώνημα, το βρήκε αχρείαστο, διότι ήταν η Βανέσσα, ποτέ δεν ήθελε να μιλάει για αυτή. Η Ίρις δεν πίστεψε τι της είπε, μα οι αμφιβολίες πολλαπλασιάζονταν ώρα με την ώρα.
Αν πράγματι την απάτησε, αν πράγματι χώρισαν για αυτόν τον λόγο εκείνη -που δεν το διανοείται ούτε στο ελάχιστο- σημαίνει πως θα ήταν η επόμενη. Θα της έκανε το ίδιο, άμα υφίστανται τα λόγια της σγουρομάλλας.
Η σκέψη της γυναικείας αλληλεγγύης έτρεχε μέσα στο κεφάλι της. Υπήρχε άραγε ή η Βανέσσα σκεφτόταν μονάχα για τον εαυτό της; Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί κάποιος να θέλει να χαλάσει μια σχέση με τόση προσπάθεια.
Αυτό ήθελε να καταφέρει; Να τη γεμίσει ερωτήσεις; Μήπως ήθελε να την κάνει να μιλήσει στον Άλεξ ώστε να βρεθούν ξανά;
Υπερβολικό.
Η τηλεόραση έπαιζε μια ρωσική σειρά την οποία δεν καταλάβαινε σε τι γλώσσα είχε τους υπότιτλους. Ωστόσο συνέχισε να την κοιτά με περίσσιο ενδιαφέρον, ακόμη κι αν έπιανε τις μισές λέξεις. Είχε ωραία εικόνα και την προκειμένη στιγμή της έφτανε μόνο αυτό.
Η Στεφανία μπήκε στο σαλόνι με το μαύρο της παλτό που φορούσε σπάνια. Κοίταξε μία την Ίριδα και μία την δυνατή τηλεόραση. "Γιατί έχεις βάλει αρμένικους υπότιτλους;" απόρησε.
"Δεν ήξερα καν πως το έβαλα εγώ αυτό. Θα ήξερα και τι γλώσσα είναι οι υπότιτλοι;" της έτεινε το τηλεκοντρόλ για να το ρυθμίσει εκείνη. Το πήρε στα χέρια της και μέσα σε δύο δευτερόλεπτα τα γράμματα στο κάτω μέρος της οθόνης έγιναν αγγλικά.
"Περίεργη σε βλέπω," συμπέρανε και κοιτάχτηκαν. "Την τελευταία φορά που καθόμουν εγώ εδώ είχα χωρίσει. Πες μου όχι και εσύ γιατί θα πετάξω τον καναπέ από το μπαλκόνι." είπε η Στεφανία μεταξύ αστείου και σοβαρού και έκλεισε την σειρά που έπαιζε.
"Όχι! Απλώς είμαι λίγο σκεπτική με την Βανέσσα" είδε την φίλη της να ρολάρει ενοχλημένη τα μάτια της.
"Αμάν πια αυτή! Δεν ξέρω τι σου είπε αλλά ήταν σίγουρα ψέματα Ίριδα. Στόχο ζωής το έχει βάλει αυτή"
"Δεν θα έπρεπε να υποστηρίζουμε η μία την άλλη ρε Στεφανία;"
Η κοπέλα γέλασε αφήνοντας το τηλεκοντρόλ στο τραπέζι μπροστά της. "Δεν σκέφτονται όλοι έτσι, αγάπη μου. Αρκεί που το κάνεις εσύ," ,έκανε μια στροφή. "Πως σου φαίνομαι;"
YOU ARE READING
True blue
Teen Fiction"Και, υπόκλιση!" Τα νούμερα της Ίριδας είναι πολύ συγκεκριμένα. Είναι μόνο τρία: το ένα, το πεντακόσια και το σαράντα-πέντε. Ούτε μισό παραπάνω ή λιγότερο. Αυτή την πραγματικότητα έχει δημιουργήσει και δεν την αφήνει πίσω. "Το μπλε είναι το αγαπημέ...
