Την επόμενη μέρα έκανε τα πάντα, ήπιε τουλάχιστον τρία μπουκάλια νερό, έκανε ασκήσεις και κρύο μπάνιο. Τα πάντα για να χάσει αυτές τις παραπάνω θερμίδες που πήρε εχθές. Η σοκολατόπιτα όσο ωραία γεύση κι αν είχε δεν έπαυε να έχει τετρακόσιες-δέκα θερμίδες το κομμάτι.
Πράγμα που προσπάθησε πάρα πολύ να αγνοήσει όσο ήταν στο μαγαζί. Ο Άλεξ την έκανε να νιώθει εντάξει με το κομμάτι μπροστά της, αλλά μόλις η πόρτα της πολυκατοικίας της έκλεισε, οι σκέψεις σε συνδιασμό με τις τύψεις την κατασπάραξαν.
Έκανε προσπάθειες να μη βάλει τα κλάματα ή να μη τα μετανιώσει τα πάντα και ριχτεί στο φαγητό που υπήρχε στο ψυγείο. Εν τέλει, έκανε το δεύτερο. Πάει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που είχε υπερφαγικό επεισόδιο. Δε ξεπερνούσε ποτέ τα όρια που τις είχε ορίσει η Κιάρα.
Εκείνη τη μέρα όμως το έκανε.
Προσπάθησε να μη μετρήσει τις θερμίδες που κατανάλωσε, μιας και ρίχτηκε με τα μούτρα στη κουζίνα. Δεν τα κατάφερε όμως. Οι αριθμοί τριγυρνούσαν στο μυαλό της με κάθε μπουκιά που έβαζε στο στόμα της. Δεν σταμάτησε όμως εκείνη τη στιγμή, μέχρι πράγματι να μην αντέχει άλλο.
Το βράδυ η Ίριδα αποκοιμήθηκε με πρησμένα μάτια από τα κλάματα, ούτε το κεφάλι της ωστόσο την άφησε να ηρεμήσει. Έβλεπε εφιάλτες και σκεφτόταν αναμνήσεις από όταν ήτανε μικρή, όταν ακόμη στο σπίτι της επικρατούσε το χάος του δικαστηρίου και της δίαιτας.
Σηκώθηκε κατάκοπη, αλλά είχε δουλειά.
Οπότε τώρα είναι στην αίθουσα, τα παιδιά είναι έτοιμα να φύγουν και περιμένουν τις μαμάδες τους. Και δίπλα της είναι ο Άλεξ, όπου οριακά νιώθει σα κλόουν προσπαθώντας να της ανεβάσει τη διάθεση απ' το πρωί, δίχως να έχει ιδέα γιατί είναι έτσι.
"Δεν θα μου πεις τι έχεις;" ρώτησε για εκατοστή φορά.
"Δεν έχω κάτι, απλώς δεν έχω πολύ όρεξη σήμερα, αυτό είναι όλο" το οποίο δεν ήταν και τόσο ψέμα, σίγουρα όμως ήταν απόκρυψη της αλήθειας. Επομένως, δεν τον έπειθε ούτε στο ελάχιστο.
"Ίρις..."
Ρόλαρε τα μάτια της και κούμπωσε μέχρι πάνω την αθλητική ζακέτα της. Μπορεί τώρα να την ενοχλεί αφάνταστα το γεγονός πως όλο ενδιαφέρεται τόσο πολύ για το άμα είναι καλά, αλλά στη πραγματικότητα χαίρεται. Καταλαβαίνει πως νοιάζεται για εκείνη και εκτιμά ότι προσπαθεί να τη κάνει να νιώσει καλύτερα.
Στο κάτω κάτω, μόνο ο Αλέξανδρος δεν φταίει.
"Τέλος συζήτησης" το έκοψε με τρανταχτή φωνή, για να μην συνεχιστεί όντως η κουβέντα. Εκείνος το σεβάστηκε. "Μας περιμένει η Νατάσα στη δίπλα αίθουσα" πρόσθεσε η κοπέλα δείχνοντας με το χέρι της τη πόρτα του μοντέρνου.
YOU ARE READING
True blue
Teen Fiction"Και, υπόκλιση!" Τα νούμερα της Ίριδας είναι πολύ συγκεκριμένα. Είναι μόνο τρία: το ένα, το πεντακόσια και το σαράντα-πέντε. Ούτε μισό παραπάνω ή λιγότερο. Αυτή την πραγματικότητα έχει δημιουργήσει και δεν την αφήνει πίσω. "Το μπλε είναι το αγαπημέ...
