"Σοφία τι έκανες; Το ξέρεις πως θα σε ψάξει... και αν σε βρει δεν θα έχουμε καλή κατάληξη" είπε απελπισμένα μόλις πάτησαν το πόδι τους στο καινούργιο ράτζο τους. Εκμυστηρεύτηκε στον Βίκτωρα τι έγινε χθες το βράδυ, πως εν τέλει κλέφτηκαν και ο πατέρας της δεν γνωρίζει τίποτα.
"Το ξέρω αλλά ας το ζήσουμε όσο μπορούμε. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Χθες μόλις ακούστηκε το όνομα σου άρχισε να ωρύεται, τσακωθήκαμε με φωνές, μα δεν άλλαξε γνώμη. Έπρεπε να φύγω. Πρέπει να καταλάβει πως δεν θα με έχει κάτω από τη στέγη του για πάντα" του εξήγησε με ηρεμία.
Ήξερε πως η θέση του ήταν λεπτή. Στο κάτω κάτω στο πανεπιστήμιο του πατέρα της ήταν μαθητής. Μέχρι να τον δεχτούν στην μετάθεση στο άλλο, το οποίο είναι στην άλλη άκρη της πόλης, πρέπει να μείνουν κρυμμένοι.
"Αν εσύ είσαι καλά με αυτό είμαι και εγώ" αρκέστηκε να απαντήσει ο Βίκτωρας μιας και υπήρχαν λύσεις για όλα. Δεν υπάρχει πρόβλημα χωρίς λύση λένε και τώρα αυτή είναι με το μέρος τους.
"Θα ήθελα να έχω επαφές αλλά νομίζω είναι αρκετά νωρίς για αυτό..." ο μελλοντικός της σύζυγος τύλιξε το ένα του χέρι γύρω από το σβέρκο της, φέρνοντάς την κοντά του. Δε μπορούσε να φανταστεί πόσο καινούργια και παράξενη της φαινόταν η κατάσταση.
Εκείνος μπορεί να ήταν μακριά από τους γονείς του, ωστόσο μπορούσε να τους πάρει ένα τηλέφωνο.
Εκείνη όχι.
Τρεις εβδομάδες έπειτα παντρεύτηκαν. Όλοι από την οικογένεια το γνώριζαν, όμως κανείς δεν ήξερε που και πότε. Μήνες μετά, λιγότερους από ό,τι περιμένεις, όλο αυτό το ονειρικό παραμύθι θα σταματήσει απότομα, δίχως να πάει ποτέ στην επόμενη σελίδα ευτυχίας του.
Έχω λόγο που σου εξιστορώ αυτό το παρελθόν! Αλήθεια! Απλώς περίμενε μερικά κεφάλαια ακόμη και θα καταλάβεις τα πάντα. Θα καταλάβεις πόσο αστεία μπλέκονται οι καταστάσεις για μια ακόμη φορά.
Δεν θα σου πω πως τίποτα δεν είναι τυχαίο ή πως όλα έχουν έναν λόγω που συμβαίνουν. Απλώς θα σου πω πως το παρελθόν πάντοτε περιπλέκεται με το παρόν και σχηματίζουν το μέλλον. Στην δική μας προκειμένη περίπτωση το μέλλον είναι η Ίριδα και ο Αλέξανδρος. Ένα όμορφο λουλούδι και μια μπλε πεταλούδα.
Κάπως έτσι θα ξεκινήσουν και θα τελειώσουν όλα.
Γιατί μην ξεχνάς πως η πεταλούδα μπορεί να σημαίνει πολλά. Μα το βασικό είναι η ψυχή.
YOU ARE READING
True blue
Teen Fiction"Και, υπόκλιση!" Τα νούμερα της Ίριδας είναι πολύ συγκεκριμένα. Είναι μόνο τρία: το ένα, το πεντακόσια και το σαράντα-πέντε. Ούτε μισό παραπάνω ή λιγότερο. Αυτή την πραγματικότητα έχει δημιουργήσει και δεν την αφήνει πίσω. "Το μπλε είναι το αγαπημέ...
