ရွှေလက်ဖြင့်သာ ခေါ်တော်မူ

33

"ကားငှားစီးသွား ကလေးကအိပ်ပျော်နေတာကို လိုင်းကားဘယ်လိုစီးမလဲ။ တစ်သိန်းယူသွား"

တစ်ချိန်က ခင်လက်ဖက်ရည်တစ်ခါသောက်စာတောင်မရှိသည့် ငွေပမာဏနှင့် ကားစီးပြန်ခိုင်းနေသည့်မာမီကြီးကိုကြည့်ကာ ခင်ခေါင်းခါလိုက်သည်။

"နေပါစေ...ခင်ကမာမီကြီးဆီလာလည်ရုံပါ။ မာမီကြီးမြေးကိုလာပြတာပါ။ ကျန်တာဘာမှမမျှော်လင့်ပါဘူး။ ပိုက်ဆံတစ်သိန်းလောက်တော့ ခင့်ယောကျ်ားလည်းရှာနိုင်ပါတယ်။ "

"မင်းကိုငါကအမွှေဖြတ်ထားတာနော်ရူဘီ။ အိမ်ရိပ်အနင်းခံတာကိုပဲကျေးဇူးတင်။ မာနတွေထုတ်မပြနဲ့"

"မာနမဟုတ်ပါဘူး။ မာမီကြီးပေးတဲ့တစ်သိန်းလေယက်ကိုယူပြီး တက္ကဆီစီးပြန်ရင် လိုင်းကားစီးချင်စိတ်ပျောက်သွားမှာစိုးလို့ပါ။ နူတ်ဆက်ပါတယ်မာမီကြီး။ ခင်မကန်တော့တော့ဘူးနော်။ မာမီကြီးမြေးကိုချလိုက်ရင်နိုးသွားမှာစိုးလို့"

"သဘောပဲ...."

ခင်အိမ်ထဲကထွက်တော့ မာမီကြီးကမျက်နှာတည်တည်ဖြင့်တစ်ဖက်ကိုလှည့်နေလေသည်။ တံခါးမှန်ကနေ မာမီကြီးမျင်နှာမကောင်းတာကို ခင်မြင်၏။သို့သော်မသိချင်ယောင်ဆောင်၍သမီးကိုချီပြီးပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ မာမီကြီးပေးသည့်ပိုက်ဆံကိုမယူဘဲ ကိုယ့်ဘာသာပြန်လာပြီးမှ လမ်းကြမှတက္ကဆီငှားစီးလိုက်၏။ ကလေးကိုချီပြီး ခင်လိုင်းကားမတိုးနိုင်ပေ။ မာမီကြီးရှေ့မှာ ခပ်တည်တည်ငြင်းပြီးမှ တက္ကဆီပေါ်ကြမှခင်သက်ပြင်းချလိုက်၏။

တက္ကဆီကို ချစ်လွန်းကို၏အမေအိမ်ရှေ့ထိလိုက်ပို့ခိုင်းဖို့ပြောထားပြီး ကလေးများလွန်းသည့်လမ်းမို့ ကားသမားပြန်ထွက်ရမှာ အဆင်မပြေဖြစ်မှာစိုး၍လမ်းထိပ်ထိသာ ပို့ခိုင်းလိုက်တော့သည်။

သားမိနှစ်ယောက်ကားပေါ်ကဆင်းပြီး လမ်းထဲကိုလျျောက်ဖို့ပြင်တော့ ကားမှတ်တိုင်မှာရန်ဖြစ်နေသည့်ကောင်လေးနှင့်ကောင်မလေးဆီ ခင့်အကြည့်တွေရောက်သွားလေသည်။ ကောင်မလေးက ကောင်လေးကိုရိုက်ပုတ်နေပြီး ကောင်လေးကငြိမ်နေလေသည်။ခေါင်းပါငုံ့နေ၏။ ချက်ချင်းဆိုသလို ချစ်လွန်းကိုအားသတိရပြီး ခင်ပြုံးလိုက်မိ၏။