ရွှေလက်ဖြင့်သာ ခေါ်တော်မူ

zgyi

ေ႐ႊလက္ျဖင့္သာ ေခၚေတာ္မူ
(အပိုင္း ၁၀)

စိတ္တိုလို႔သာ ေအာ္ဟစ္လိုက္ေပမဲ့ ဖ်ားေနသည့္ၾကားကေန ခင္ က်ိန္းေမာင္းသမွ်ကိုခံၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြား၍ စိတ္ေတာ့မေကာင္းေပ။ ဖ်ားရသည့္အေၾကာင္းကလည္း ခင့္ေၾကာင့္ဆိုသည္မွာ ရွင္းျပစရာမလိုဘဲ ဒဏ္ရာၾကည့္႐ုံနဲ႕ သိသာေနေလသည္။ အနာေပးလိုက္ ေဆးေပးလိုက္လုပ္သည့္ မိန္းမဟု ခင့္ကို ေျပာၾကေတာ့မည္မွာ မလႊဲေပ။

အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ခ်စ္လြန္းကိုကိုၾကည့္ၿပီး ခင္ သက္ျပင္းအခါခါခ်ၿပီး ေရမိုးခ်ိဳးဖို႔ ျပင္ဆင္ၿပီးကာမွ ေရခ်ိဳးသည့္ေနရာကို သတိရၿပီး ေရွ႕ဆက္ဖို႔ခက္သြားေလသည္။ အလုပ္ဆင္းေန၍ ခင္ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ခဲ့သည္။ ျပန္လာေတာ့ ခ်စ္လြန္းကိုက တစ္ခါဖ်ားေန၍ ေဆးတိုက္ရတာႏွင့္ ေရခ်ိဳးဖို႔ေမ့ေနခဲ့သည္။ သတိရမွ ခ်ိဳးဖို႔ျပင္ဆင္ေတာ့ အေတာ္ေလးလည္းေမွာင္ကာ မိုးလည္းခ်ဳပ္ေနတာကို သတိရသြားမိသည္။ ေနာက္ၿပီး ခင္သည္ သူမ်ားတစ္ကာလို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးလည္းမဟုတ္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္လည္း ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ညဘက္ေရခ်ိဳးမွားၿပီး ကေလးကို ေရေပါင္ၿပီး ေမြးတတ္သည္ဟူ၍ ၾကားဖူးကာ ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္ထားသည့္ သပတ္ကို ျပန္ခ်ရင္း အက်ီ္ျပန္လဲထားလိုက္ေတာ့သည္။

ခုတင္ေပၚကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်စ္လြန္းကိုက ဖ်ားသည့္အရွိန္ႏွင့္ အိပ္လို႔ေကာင္းေနစဲပင္။ ေနမေကာင္းတဲ့သူမို႔ ခုတင္ေပၚမွာ သူ႕တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္အိပ္ေစၿပီး ခင္က တျခားတေနရာမွာ အိပ္ေပးဖို႔ ေတြးမိရာ ေနရာကိုစဥ္းစားေတာ့ ေခါင္းထဲက ထြက္မလာေပ။ အေပၚထပ္မွာက သြားအိပ္လို႔မျဖစ္၊ ၿပီးခဲ့သည့္တစ္ေခါက္လို ထပ္ျဖစ္လွ်င္ ခင့္ဗိုက္ထဲက ကေလးအႏၱရာယ္မ်ားသည္မို႔ အေပၚထပ္ကိုေတာ့ လုံးဝလ်စ္လ်ႉရႉထားလိုက္သည္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ခုတင္ေဘးမွာပဲ ေစာင္ပါးတစ္ခုခင္းကာ အိပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ပ်ဥ္ပါးခင္းထားသည့္ ၾကမ္းခင္းမို႔ ေက်ာေတာ့နာေလသည္။ ခ်စ္လြန္းကို မေန႕ကအိပ္သလို ေသတၱာေပၚထိုင္ၿပီး ေခါင္းကိုခုတင္ေစာင္းေပၚတင္အိပ္ဖို႔ လုပ္ၾကည့္ေသးေပမဲ့ ခင့္အတြက္ၾကေတာ့ အဆင္မေျပေပ။ ခါးကိုအၾကာႀကီးကုန္းလိုက္သည္ႏွင့္ ဗိုက္ထဲမွာ တစ္ခုခုေထာက္ေနသလို ျဖစ္ေနေလသည္။ ဒီေတာ့ ေက်ာနာလ်က္ပင္ ၾကမ္းခင္းေပၚမွာ အိပ္စက္ရေတာ့သည္။