ေ႐ႊလက္ျဖင့္သာ ေခၚေတာ္မူ
(အပိုင္း ၁)
"နင္တာဝန္ယူစရာမလိုဘူး။ အဲ့ကေလးကို ဖ်က္ခ်လိဳက္ရင္ ၿပီးသြားလိမ့္မယ္။ ငါနဲ႕ေဝးေဝးသာ ေန။ နင့္အသံ နင့္မ်က္ႏွာကို ျမင္ရတာ ငါ႐ြံလို႔"
မဲ့ကာ ႐ြဲ႕ကာေျပာေနသည့္ စကားလုံးေတြကို သူကလည္း ဂ႐ုမစိုက္။ ဒီလို အေၾကာတင္းသည့္ မိန္းမကိုလည္း သူ႕ဘက္က ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာရင္ေတာင္ လက္ခံမယ့္ပုံမေပၚ။ သို႔ေသာ္ အဆုံးအစြန္ထိ တာဝန္ယူရမွာက သူ႕ကိစၥပင္။
"ကဲေျပာပါဦး...ေဒၚပတၱျမားခင္။ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္လြန္းကိုက ဘယ္လိုေတာင္းပန္မႈမ်ိဳးနဲ႕ ေတာင္းပန္ပါမွ ဒီကေလးကို ေမြးမယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားသလဲ"
"နင့္ေလသံ နင့္မ်က္ႏွာေပးကိုျပင္ၿပီး ငါ့ေရွ႕ကထြက္သြားစမ္း"
သူ႕ကို စကားေတာင္အေျပာမခံဘဲ ေမာင္းထုတ္ေနသည့္ ခင့္ကို ၾကည့္ကာ သူေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္ေနသည္။ ၿပီးမွ ခုတင္နားတိုးသြားကာ.....
"ထြက္သြားဆိုလည္း သြားတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ မမခင္ရယ္။ ေဟာ့သည့္က ဗိုက္ထဲမွာရွိေနတဲ့ ကေလးက ကြၽန္ေတာ္ေမာင္ခ်စ္လြန္းကိုရဲ႕ကေလး။ ေမာင္ခ်စ္လြန္းကိုဆိုတာ ပတၱျမားခင္နဲ႕ အတူအိပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္ဆိုတာ ျပင္လို႔မရတဲ့ အမွန္တရားပဲ မမခင္ရဲ႕..."
"နင့္ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားစမ္းလို႔ ေျပာေနတယ္ေလ။"
"သိပ္ကို ေဒါသႀကီးပါလားမမခင္။ ကေလးေတာ့ ေမြးလာရင္ မ်က္လုံးျပဴးပါေတာ့မယ္"
"ေတာက္...နင္ငါ့ကို ေသြးတက္ေအာင္ လာခနဲ႕ေနတာလားအယုတၱမာေကာင္"
"အမွန္တရားတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေျပာျပေန႐ုံပါ မမခင္"
"မေျပာနဲ႕...မေျပာနဲ႕...ထြက္သြား..."
ေဒါသတႀကီး ေအာ္ဟစ္ေမာင္းထုတ္ေနသည့္ ခင့္ပုံစံက သူ႕အတြက္ေတာ့ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေတာ့ေပ။ အရင္ကလည္း ထိုသို႔ပင္ ေဒါသတႀကီး သူ႕ကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေအာ္ဟစ္ဖူးသည္။ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရိုက္ႏွက္ဖူး၏။ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာလည္း နာက်င္စရာ စိတ္ဒဏ္ရာေတြ ေပးခဲ့ဖူးေလသည္။
YOU ARE READING
ရွှေလက်ဖြင့်သာ ခေါ်တော်မူ
Romanceမိသားစုရဲ့ ဥပေက္ခာတွေကြောင့် ဆိုးသွမ်းနေတဲ့အမျိုးသမီးနဲ့ သူမကို နည်းနည်းလေးမှကြည့်မ ရသည့် ကောင်လေးတို့ မထင်မှတ်ထားဘဲမှားမိရာကနေ သူတို့နှစ်ယောက်ဘဝထဲကိုကလေးလေး ရောက်လာသောအခါ...
