Mafyanın Kardeşi Olmak

100. Bölüm

Abime göz devirdikten sonra odadan çıktık. Şimdi aşağı inip hesap sormak zor gelse de yapmak zorundaydık. Aşağı inerken sesleri duymak da bizi doğrulamıştı . Sesin kaynağına ulaştığımızda düşündüğüm gibi bütün Demirhan ailesi buradaydı.

Ateş: Uyanmışsınız

Ona tip tip bakmakla yetindim .

Androy abim; Bu saçmalık ne böyle ? Bizi neden buraya getirdiniz?

Nastia: Sence abi ?

Androy abim; Nastia bozma beni

Deha : Gitmenize izin veremezdik

Nastia: Aman ne güzel , abi direkt hiç haber vermeden gidecektik işte

Karun: Bu artık mümkün olmadığına göre

Nastia: Gayet mümkün, siz bizi fazla tanıyamamışsınız babam bizim yokluğumuzu anladığı an size hayatı dar eder .

Egemen: Bu yüzden maalesef siz bizimle tatile geldiniz

Nastia: Babamın buna inanacağını mı düşünüyorsun?

Egemen : Sen söylersen inanır bence

Nastia: Bunu yapacağımı sana söyleyen kim?

Merih bey: Eğer yapmazsan onların başına istemediğimiz şeyler gelebilir

Nastia: Gülmek isterdim ama size aşırı sinir oluyorum. Hatta devam ederseniz şuraya kusabilirim , mide bulandıran bir zihin yapınız var .

Melike hanım: Özür dileriz kızım ama ben evlatlarımdan daha fazla ayrı kalamam

Nastia: Biz sizin asla çocuğunuz olmadık bu birincisi , ikincisi ise özür dilemeniz hiç bir şeyi değiştirmez.

Karun: Burada kalmanızı sağlıyor ama

Nastia: Biliyor musun kendimi size açıklamak için yormayacağım . Bunun da ne anlama geldiğini anlamazsınız belki sarf edeceğim enerjiye layık değilsiniz .

Herkes susarken zil sesi gelmeye başladı.

Ateş: Birisi mi gelecekti ?

Nastia: Eğer babamlar geldiyse ecelin demek isterdim ama bunun için biraz daha küçük olmam gerekiyor

Androy abim: Nikolay der sen merak etme

Bu sefer kapı yumruklanmaya başlarken Demirhan ailesi silahlarını almaya başladı. Melike hanımın bile silah aldığını görünce ne yapıyor bu mallar bakışını gönderdim. Aradan kaçan bıçağı araklayıp eteğimin yanına koydum .

Birkaç dakika sonra içeriye Andreas ve babamlar girdiğinde ben fazlasıyla mutlu olmuştum.

Nastia: Vay be Demirhan ailesi , sen o kadar bizi kaçır ama Fyodorov ailesi sizi hemen bulsun , çok onur kırıcı olmalı

Hepsi bana birkaç saniye baktıktan sonra  silahları babamların olduğu tarafa yönlendirmeye devam ettiler

Babam: Bu ne cüret? Ne hakla kızımı ve oğlumu kaçırırsınız ?

Pjotr abim: Nastia ? İyi misin abicim ?

Nikolay: Uzun zamandır böyle bir an yaşamayı bekliyordum

Merih bey: Onlar benim kızım ile oğlum ve buraya beraber geldik

Pjotr: Sen bizi salak mı sanıyorsun? Arkamızda sizin üç katınız kadar insan var Nastia ile Androy'u bize verin

Karun: Neden verelim ki ? Sizi öldürsek bile bize yeter

Ona ciddi mi diye baktığımda gerçekten ciddi olduğunu anladığımda bir şeyler yapmam gerektiğini anladım.

Nastia: Delirmeyin isterseniz eğer onlar ölürse siz de ölürsünüz

Merih bey: Benim açımdan artık sıkıntı yok

Nastia: Çocuklarının ölmesine razı olacaksın yani , aman ne güzel bir baba örneği

Arkadaki adamlardan çoğu babamların önüne geçmeye başladığında istemsiz bir şekilde sırıttım.

Nastia: Ben ait olduğum yere geçiş yapayım bence, gene kaybettiniz Demirhan ailesi

Ben ilerlerken birden Ateş Androy abimin kafasına silah tutmaya başladı

Androy abim; Sen ciddi misin ya ?

Ateş: Hepiniz buradan defolun yoksa Androy yaralanabilir

Babam: Gerçekten ona zarar verebilir misin ki ?

Babam burada vicdanına oynuyordu ama onlar gerçekten deli gibi bir şeydi. Diğerlerinin dikkati babamda olduğu için ve Ateş benim tarafımda olduğu için bıçağımı sessizce çıkardım.

Hızlıca Ateşin yanına geçip o ne olduğunu anlayamadan bıçağı boğazına tuttum

Nastia: Şimdi Ateş eğer abimi bırakmazsan sen yaralanabilirsin

Ateş: Asıl sen bana zarar verebilecek misin ?

Nastia: Neden beni bu kadar hafife alıyorsunuz anlamadım ki . Ailemden birine zarar geldiği an sizi öldürmek umurumda bile olmaz

Ateş beni fazlasıyla ciddi bulmuş olmalı ki silahı yavaşça abimin kafasından çekti .

Nastia : Şimdi eğer sizler o silahlarınızı atmazsanız Ateş'e istemediğim şeyler yapacağım.

Andreas'ın bana olan bakışlarına aldırmayıp Demirhan ailesine baktım .

Bıçağı biraz bastırıp az bir şey kestiğimde ciddiyetim anlaşılmış oldu . Hepsi yavaş yavaş silahları babamlara doğru attı . Abim de Ateş'in elinden silahı alıp Demirhan ailesine tutmaya başladı.

Onların önündeki silahları aldıktan sonra ben de Ateş'i bıraktım

Nastia: Bundan sonra görüşmemek üzere sizden gerçekten haz etmiyorum

Babamların yanına doğru abimle birlikte gidip dışarı çıktık. Pjotr abim anında bana sarılırken ben de karşılık verdim.

Artık Rusya'ya dönmemek için bir nedenimiz yoktu .

[Arkadaşlar hemen bulundular ama normal olan da buydu zaten . Düşünün yani o kadar köklü bir ailenin çocuklarını kaçırıyorsunuz ki zaten bilinmeyen numara Nastia'yı izliyordu . Diğer bölümde bilinmeyen numarayı açıklamayı düşünüyorum. Hepinize iyi okumalar seviliyorsunuz 🤍🐢]