Mafyanın Kardeşi Olmak

86. Bölüm

Arabayı ileriden geri döndürüp okula tekrar gidip arabayı bahçedeki kısımlara park ettim . Poşeti alıp içine Serdar'ın en sevdiği çikolatalardan da koyup içeri yürümeye başladım. Ders başladığı için içeride kimse yoktu ama görenlerin de şaşırdığını anlayabiliyordum .

Çünkü ben okul tarafından hatta bu çevre tarafından kayıp Demirhan kızı Derya ve Fyodorov ailesinin kızı Nastia'ydım bazen benim bile kafam karışıyordu.

Son dakika Kerim'in de montunu unuttuğunu görmüştüm bu yüzden onların da sınıfına girmem gerekiyordu . Bana kalsa nöbetçiye verirdim ama kendisi ortalıkta gözükmüyordu.

Müdüre sınıfları sorduktan sonra ilk önce Serdar'ın sınıfına gitmiştim. Kapıyı tıklatıp içeriye girdiğimde Serdar'ın şaşkınlığı beni her an güldürebilirdi .

Nastia: Merhaba dersinizi böldüğüm için üzgünüm fakat Serdar'a bunu vermeye geldim .

&: Önemli değil Serdar poşeti al oğlum

Serdar: Teşekkür ederim abla

Ona bir şey demeden sınıftan çıktım ama gelen sesleri duyabiliyordum. Ve bunu hiç sevmemiştim, ilgi odağı olmak pek sevdiğim bir şey değildi .

Bu sefer Kerim ve Utku'nun sınıfına geldim . Bu sınıftan beni tanıyan daha çok kişi olduğu için benim için daha sinir edici bir olaydı. Kerim'in montunu normal bir poşete katlayıp koymuş ve ağrı kesici de koymuştum. Ne kadar ilgilenmesem de Kerim'in başının ağrıdığını kim olsa anlardı. Gene kapıyı tıklattım ve içeriye girdim ama bu sefer beni şok eden birisi karşıma çıktı .

Gıcık Necmi!

Gıcık Necmi: Derya?

Nastia: Hocam?

Gıcık Necmi: Ama sen ?

Nastia: Kerim'e bir şey vermeye geldim de

Gıcık Necmi: Kızım içeri gel durma orada

Nastia: Geleyim hocam

Gıcık Necmi: Kızım benim kafam karıştı. Sen Fyodorov ailesinin kızı Nastia mısın? Demirhan ailesinin kızı Derya mı?

Nastia: Siz ikisi olarak da bilseniz olur hocam

Gıcık Necmi: İki-üç senedir göremiyorum seni arkadaşların çok üzgündü.

Nastia: Beni bu kadar sevdiğinizi bilmiyordum , bilseydim erken gelirdim

Gıcık Necmi: Tabii ki seviyordum sen müdürle beni arkadaş yapan insansın bir kere

Nastia : Aa hocam o kadar iyi mi aranız?

Gıcık Necmi: Tabii ki en yakın arkadaşım olur kendisi.

Nastia : Hiç değişmemişsiniz hocam hala eskisi gibisiniz gerçekten

Gıcık Necmi: Sen çok değişmişsin kızım ama iyi olmuş . Ne okuyorsun şimdi ?

Nastia: Mimarlık okuyorum hocam , ..... Üniversitesindeyim

Gıcık Necmi: Biliyordum ben senin nasıl başarılı bir çocuk olduğunu, yüzünden anlaşılıyordu zaten . Kardeşlerinden de aynı performansı bekliyorum.

Nastia: Bakalım hocam yapar onlar da bir şeyler . Ben artık gideyim dersim var

Gıcık Necmi: Git tabi kızım dersler beklemez , sonra tekrar gel özletme kendini

Nastia: Peki hocam iyi günler

Saçma muhabbetimiz bittiğinde okuldan çıkıp arabama bindim ve üniversiteye doğru sürmeye başladım. Sanırım günüm normal geçmeyecekti .