Aile sadece kan bağıyla mı oluşurdu yoksa kan bağı gereksiz miydi?
Kan bağı olduğu için onlara minnettar olmak gerekir miydi?
Onlar en büyük acıları çektirirken kendilerinin acı çekmesini istemek nankörlük müydü?
Aile kavramını öğrenmek isterken...
Eve geldiğimizde ben odama çıkıp pijamalarımı giyerek uyuma hayalleri kurarken bana şok geçirtmişlerdi . Tabu oynayacaktık ve hepimizin pijamalı olması gerekiyordu . Neymiş daha samimi bir ortam olurmuş . Vitya ise bana kumpas kurmuş ve keloğlan'lı pijamam haricindeki bütün pijamalarımı kaldırmıştı. Yani şimdi gerçekten bunu giymem gerekiyordu .
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Evet maalesef böyle inmek zorunda kaldım . Ben odamı kitleyip uyuyorum numarası yapmaya kalkışmıştım ama Vitya kapıyı zorla açmıştı. Ve açtığında gördüğüm ifadeyle şok olmuştum. Vitya Balkız'lı pijama giymişti. İlk başta şok olsam da sonradan kahkahaya boğulmuştum. Sonra odaya Sinek pijamalı Damien girince daha da kahkaha atmaya başlamıştım. Diğerleri benim odama doluşurken ilk başta anlamsız bakışlar atmışlardı ama sonra onlar da gülmüştü.
Garold: Hani bu Damien ve Vitya'ya alıştık da Nastia kızım halin ne?
Nastia: Benim suçum yok Vitya bütün pijamalarımı saklamış geriye bu kalmış
Fedor: Torunum bunlar ne çok değişik suratları var .
Dedikleriyle daha da kahkaha atmıştım ve gözümden yaş gelmişti . Ama sonunda kendimi durdurup cevap verdim
Nastia: Bu Türkiye'deki bir çizgi film dede , Vitya almış
Ben daha da gülerken herkes durmuş bana bakıyordu. Özellikle de Fedor bey dede . Bir dakika ben dede demiştim değil mi? Ben biraz utanırken Fedor - artık dedem- Yanıma gelip bana sıkıca sarılmış ve diğerlerine hava atmıştı. Evet hava atmıştı, hepsine beni sizden önce kabullendi demişti ve hepsinden trip yemeye başlamıştım. Bu dedemin işine gelse de sonra diğerleri bana şirinlik yapıp abi ,amca veya baba kelimesini söylememi istiyorlardı. Yani belki söyleyebilirdim ama böyle daha eğlenceliydi.
Ve abi , amca kelimeleri bana daha kolay geliyordu . Fakat baba kelimesi benim için çok zordu . Ama Garold çok farklıydı onu anlayabiliyordum , o gerçekten küçüklüğümden beri yanında olmak istediğim bir babaydı . Bazen keşke diyordum Androy ile hep bu ailede büyüseydik belki de her şey daha iyi olurdu .
[Arkadaşlar önemli!!
Soy ağacında karışıklık olmuş hemen açıklıyorum.
Fedor'un çocukları Damien ve Garold .
Damien'in çocuğu Vitya
Garold'un çocuğu Androy fakat çocuğu gibi gördüğü Nastia'da var .
Bu kadar lütfen karıştırmayalım, iyi okumalar 🤍]
Hep beraber fazlasıyla eğlendikten sonra herkes yatmak için odalarına çekilmişti. Ama benim uykum yoktu . Geçmiş fazlasıyla beynimi yokluyordu bu yüzden de şuan biraz depresif hissediyordum.
Herkes tarafından ihanete uğramak biraz koymuştu. O eğlendiğim arkadaşlarım, bana ilgi gösterdiklerini sandığım ailem ve sevmeye başladığım sevgilim . Hepsi şaka gibiydi .
Fyodorov ailesiyle karşılaşmadan önce Demirhan ailesi - hafıza kaybım olduğu zamanlar - gerçekten beni seviyor gibime gelmişti. Ama bu gerçek sevgi değildi bunu biliyordum. Onlarınki yalan üstüne kurulmuş bir sevgiydi . Belki de gerçekten beni seviyorlardı bilmiyordum ama hem hisselerimi benden gizlice almaları hem de hep yalan söylemeleri kabul etmesem de üzmüştü. Önemli olan hisseler de değildi ki , eğer gerçekten onlara güvenip sevseydim zaten verirdim . En çok da kardeşlerimin ihaneti üzmüştü beni . Utku,Serdar ve Kerim , onlara ne kadar nefret dolu olsam da özlemeden edemiyordum.
Kaç kere kandırmaya çalışmıştım kendimi, "onlar küçük, abileri kanlarına girmiştir" diyerek ama olmuyordu, her şey mantıklıydı. Gene kandırılmıştım ve gene aile kazığı yemiştim . Bunları düşünürken gözümden bir yaş gelmişti. Doğru ya uzun zamandır ağlamıyordum ben . Onca yıldır tükenen göz yaşlarım gene aile sorunları yüzünden geri gelmişti. Ağlamaktan gerçekten nefret ediyordum .
Ben biraz daha düşünürken birkaç damla daha göz yaşı gözümden düştü. Göz yaşlarım bile bana ihanet ediyordu. İstemiyordum onları , kendimi kötü hissettiriyordu , ben o aile için ağlamamalıydım .
Oturduğum koltuğa birisi daha oturmuştu ama ses çıkarmamıştım
Androy: Demirhan ailesi değil mi?
Ona cevap vermemiştim .
Androy: Seni anlayabiliyorum kardeşim aynı yollardan geçtik. Ama unutma senin yaptıkların yaşadıklarının yanında küçücük kalıyordu. Sakın üzülme bunun için olur mu?
Ben gene susmuştum ve o benim suskunluğuma ortak olmuştu. Ay ihtişamı ile karanlıkta parlarken bunca zamandır farketmediğim bu ışık kaynağına baktım.
Ay da güneş olmadan parlamazdı değil mi ?
Belki de benim parlama vaktim gelmişti, belki de benim güneşim buradaydı, bu aile benim güneşimdi .
Androy abim - o bilmese de- tekrar konuşmaya başlamıştı.
Androy: Kuzenlerimiz var biliyor musun ? Yani Damien amcamı saymama gerek yok . Bir de halamız var tabii , benimle hemen hemen yaşıt bir kuzenin ve seninle yaşıt ikiz kuzenin var . Onlarla da iyi anlaşıyoruz. Onlarda bu evde yaşıyor ama şuan babalarını ziyarete gittiler . Babalarıyla anneleri ayrı fakat halam onları yalnız bırakmamak için onlarla gidiyor . Her sene iki hafta boyunca giderler . Senin gelişini beklemek istediler fakat babalarının işleri vardı . Onlar da çok iyiler eminim ki iyi anlaşacaksın .
Bu sefer sadece kafamı sallamakla yetindim ama konu ilgimi çekmişti.
Androy: İkizlerden birisi daha aklı başında ama birisi Vitya gibi hatta daha değişik. Benim yaşımda olan da yeri geldiğinde güler fakat sinirli bir yapıya sahip . Evde genellikle herkes yerinde aşırı sinirli olur ama bir olayda en çok sinirlenen ben ve o oluruz .Bir farkımız var gerçi o genellikle sinirli. Halama karşı aşırı kıskançtır mesela . Bize karşı değil tabi dışarıdaki insanlara karşı . Seni de kıskanır ama benden fazla olmasına izin vermem . Nastia gerçekten senelerdir beklediğim kardeşimsin biliyorsun değil mi ? Sen benim eksik parçamsın , en değerlimsin . Bunları belki belli edemiyor olabilirim ama hep senin arkanda olduğumu bil .
Abimin konuşması ile biraz daha duygusallaşmıştım . Abime sırnaşıp göğsüne kafamı yasladım ve o da bana sarılmaya başladı.
Bu kuzenleri merak ediyordum . Özellikle sinirli olanı . Abim en az benim kadar sinirli demişti, abimin sinirli halini görmemiştim ama tahmin edebiliyordum. Ve hepsi kıskanç olduğuna göre hala hanımla iyi anlaşacaktık . Abimle biraz daha sessiz bir şekilde gökyüzünü seyrettik ama sonra benim esnemelerim sonucu abim beni odama götürdü. Pijamalarım ayrı bir olaydı ama ben şuan aldırış edecek durumda değildim. Abimin kokusu beni mayıştırmıştı . Abim benim üstümü örttü ve saçımı öpüp odadan çıktı.
Ben de seni seviyorum abi
[Arkadaşlar bence bol anlamlı bir bölüm oldu. Ve yeni kuzenler ortaya çıktı . Bence eğlenceli olacak ve ben gene heyecanlıyım. Ama aynı zamanda uykum var bu yüzden ben uyumaya gidiyorum . Hepinize iyi geceler , iyi okumalar ve unutmayın ki seviliyorsunuz 🤍]
