Alageyik

Aze Gelin Kayası

Aze Gelin Yakup 'un annesi oluyor arkadaşlar şimdiden belirtmek istiyorum 🥰

Beğeni ve yorum bekliyorum 🥰 Uzun bir bölüm oldu.

Kardelen tüm gerçekleri dinlediği gece gözlü adamın sözlerine şüphe duyuyordu ama anlattıklarının doğruluğu olduğunu da düşünmüyordu.
Halil ağa nın hayatlarına biranda girmesi, düğün arafesinde ailesinden kimsenin gelmemesi ,Halil ağa nın ablasına karşı yaklaşımı bunlar kendisini şüphelendiriyordu.
O yüzden gece gözlü adamın dediklerini yapıcaktı ,ilk kez kendini işe yarar bir insan olarak görmek istiyordu.
Bunu önce ablası ardından köydeki diğer genç kızlar için yapıcaktı.
Az önce öğrendiği gerçekler ile karşısında oturan adamı başı ile onaylayıp ona yardım edeceğini dudaklarını hareket ettirerek konuşmaya başladı.

"Tamam,sana yardımcı olacağım."

"Oh be ...inanıyorsun yani bana?"

"Hayır ...ama başka çarem yok!"

Karşısındaki adamın şaşırmış yüzü biran gözüne o kadar tatlı gelmişti ki, gülmek isteyen dudaklarını zor tutmuştu.
Sahi adı neydi ki bu adamın, kendisine göre 'gece gözlü adam 'dı ama adını da çok merak ediyordu ,ona nasıl bir isim yakışır diye düşünmüş ama kestirememişti.
Derken onun sesi ile daldığı düşüncelerden kurtulmuştu.

"Neyse eee adın ne senin Gazal yengemin bacısı?"

Ne çabuk kabul etmişti ablasını öyle,demekki ablası da neden kaçırıldığını öğrenmişti.
Titreyen ellerini birbirine bağlayarak genç adamdan saklayarak konuştu.

"Kardelen"

"Kardelen,...kış çiçeği.."

İsmini söylerken onun sesinden başka bir his duyumsamıştı.
Kara gözleri kendi gözlerinden ayırmayışı genç kızı uyandırdığı için gözlerini hemen ondan çekmişti.
Ama hala onun gözlerini görmek isteyen yanını da zapt edemiyordu.
Başını kaldırıp dudakları kıpırdanmaya başlamıştı.

"Senin adın ne ?"

"Benim adım da Yakup."

Yakup...bir isim kaç gecesini uykusuz bırakmıştı onun ,kendi kafasında kurduğu isim dünyasında ona her ismi koymuş ama yakıştıramamıştı.
Şimdi ise onun sesinden duyduğu ismi ise
kulağına güzel gelmişti.

"Neyse...sen şimdi benimle geliceksin değil mi.
Merak etme en geç yarın gece seni tekrar evine bırakırım."

"Neden ben?"

"Ben başka kadını nerden bulayım şimdi,hem hadi buldum diyelim nasıl güveneyim heran bana ihanet edebilir.
Ama sen etmezsin ,etmezsin değil mi?"

Sorusu o kadar komik gelmişti ki genç kız kendini tutamadan gerilen dudakları ile güzel gülüşünü karşısındaki adama göstermiş oldu.
O an birbirlerinin gözlerine bir ışık huzmesi dolmuştu.
Garip bir andı ikisi içinde.
Yakup kendisini toparlayarak ayağa kalktığında içeriye girdiğinde sedirin altına koyduğu bohçayı alarak Kardelen'in önüne gelerek elindeki bohçayı ona doğru uzatarak konuşmuştu.

"Bunun içinde giyeceğin kıyafetler var ,sen giyin ben seni evin arkasında bekliyorum."

Sözleri biter bitmez içeriye girdiği pencerenin önüne giderek camı yukarıya doğru çekmiş ardından da hiç beklemeden aşağıya atlamıştı.
Kardelen oturduğu yerden kalkarak Yakup 'a birşey oldu mu diye pencerenin önüne koşmuş başını dışarıya çıkarıp baktığında ise Yakup 'un yüz üstü
yattığını görünce telaşa kapılmıştı.
Elleri ile pencerenin kenarına vurarak ses çıkarmaya çalışıyordu.