ချစ်သက်ဝေ

အပိုင်း (၁၅)

- မာလာရီ -

သက်ဝေတို့ လိုက်ပါစီးနင်းလာသည့် ဂျစ်ကားကလေးသည် နံနက်ဝေလီဝေလင်းအချိန်တွင် စစ်ကိုင်းမြို့ထဲသို့ ချင်းနင်းဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့က သက်ဝေ၊ မေရီနှင့် ထွေးကို တည်းခိုဆောင်တစ်ခုတွင် ထားခဲ့ပြီး ရန်ကုန်သို့ဆက်လက်ထွက်ခွာသွားကြသည်။ မြို့ထဲကိုသွားရန်လည်း သိပ်ကိုစောနေသေးသဖြင့် သက်ဝေတို့အားလုံး အခန်းထဲမှာပင် နားနေလိုက်ကြသည်။

ခရီးပန်းလာသည့် အရှိန်နှင့်မို့ သိပ်မကြာခင်တွင် သုံးယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ သို့သော် သိပ်ကြာကြာမအိပ်နိုင်ပါ နံနက် မိုးလင်းပြီး ၇ နာရီ ထိုးသည်နှင့် အကုန်ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲ၍ အနားရှိ ဆိုင်တစ်ခုသို့သွားကာ မနက်စာ စားလိုက်ကြသည်။ မနက်စာစားပြီးနောက် အချိန်စောနေသေး၍ တည်းခိုဆောင်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။

" မမဝေ စစ်ကိုင်းကို ခဏခဏရောက်သလား "

" မမဝေတို့ စစ်ရှောင်တော့ ဒီဘက်ကိုရှောင်ကြတာလေ မေရီရဲ့ စစ်ကိုင်းတောင်ခြေမှာပေါ့ "

" ဪ.. မေရီတော့ ဒါပထမဆုံးရောက်ဖူးတာပဲ "

" ဘယ့်နှယ့်လဲ သဘောကျရဲ့လား "

" ဟုတ်ကဲ့ မမဝေ မြို့ထဲဝင်ကတည်းက မြို့ရဲ့မြင်ကွင်းပုံစံက တစ်မူထူးသလိုပဲ အေးချမ်းတယ်လို့လည်းခံစားရတယ် ဒါတောင် မနက်စောစောမို့ ဘာမှတောင် သေချာ သိပ်မမြင်ရဘူး "

" စစ်ကိုင်းကိုတောင် မေရီသည်လောက်သဘောကျနေရင် မမဝေတို့ မန်းလေးကိုလည်း သဘောကျမှာပဲ "

" မေရီ သဘောကျမှာပါ မမဝေ "

မန္တလေးကိုတင်မက မန္တလာသူကိုပါ သဘောကျသည့်အကြောင်းကိုတော့ မေရီ မမဝေကို ထုတ်မပြောဖြစ်ပါ။ နေ့လည် ၃ နာရီလောက်မှာတော့ သက်ဝေတို့အားလုံး အဝတ်အစား လဲကာ ကောင်းမှုတော် ဘုရားသို့သွားရန်ပြင်လိုက်ကြသည်။

မမဝေသည် တင်ပါးအထိရှည်လျားသော နက်မှောင်သည့်ဆံနွယ်ရှည်များကို စည်း၍လိမ်ကာ အသားကလေးခွေပတ်ထားပြီး ဆံညှပ်များဖြင့် ပြေမကျအောင် ထိန်းထားသည်။ ဆံပင်ကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်ထုံးဖွဲ့တတ်သူမို့ထင်သည် မည်သူ၏အကူအညီမျှမယူလိုက်ရပါဘဲ သပ်ရပ်သော ခရုခွေ နောက်ထုံးကို ထုံးဖွဲ့ပြီးသွားလေသည်။ ထို‌နောက်တွင်တော့ မမဝေသည် ခရုခွေ ဆံထုံးတွင် ခရေပန်းကုံးတစ်ကုံးကို ရစ်၍ပန်လိုက်ခြင်းဖြင့် ဆံပင်ပြင်ခြင်းအမှုကို လက်စသတ်လိုက်တော့သည်။