ချစ်သက်ဝေ

အပိုင်း (၁၁)

- မိန်ရာသီ -

ဂျပန်တို့၏ ဖက်ဆစ်ဆန်ဆန် အုပ်ချုပ်ရေးကို မခံမရပ်နိုင်သောကြောင့် တော်လှန်ရေးစိတ်ဓာတ်များ ပိုမိုပြင်းထန်လာသည် ။ ထို့ကြောင့် ၁၉၄၄ ခုနှစ် ဩဂုတ်လဆန်းတွင် အာရှလူငယ် အစည်းအရုံး၊ ပြည်သူ့အရေးတော်ပုံပါတီ ၊ ကွန်မြူနစ်ပါတီနှင့် ဗမာ့တပ်မတော်တို့ ပူးပေါင်း၍ ဖဆပလအဖွဲ့ကို ဖွဲ့ဟလိုက်ကြသည် ။ ထို့နောက် မဟာမိတ်တပ်များနှင့်ပူးပေါင်း၍ ဂျပန်တို့ကို နှိမ်နင်းလာရာ ၁၉၄၅ ခုနှစ် မတ်လ ၂၀ ရက်နေ့တွင် သက်ဝေတို့၏ မန္တလေးမြို့ကိုပြန်လည်သိမ်းပိုက်ရရှိခဲ့သည် ။ များမကြာခင် ဧပြီလတွင်မူ ဂျပန်တို့သည် ရန်ကုန်မြို့ကပါ ဆုတ်ခွာသွားရကြောင်း သတင်းရရှိသည် ။

" စိမ့်ကြီးမြိုင်ကြီး ရိပ်ကြီးသာယာပေ ... စိမ့်ကြီးမြိုင်ကြီး ရိပ်ကြီးသာယာပေ ... စိမ့်ကြီးမြိုင်ကြီး ရိပ်ကြီးမာလာပန်းနဲ့
စမ်းငွေရိပ်အောက်ခြေ အပန်းဖြေလို့နေ ... ကျင်လည်တဲ့ဘုံဘွေ သန်းခေါင်ခြေ ..
လေပြည်လေးတသင်းသင်းတိုက်လို့နေ ...
ခင်လေ ထင်ရာမြင်ရာငေးလို့ တွေးမိပေ ... "

မနီးမဝေးက ပျံ့လွင့်လာသော ' လဲ့လဲ့ဝင်း ' သီချင်းသံကို ‌သက်ဝေ နားစိုက်နေမိသည် ။ မမရှင်ဟု သူမတို့ခေါ်ကြသော မင်းသမီးကြီး မေရှင့်၏အသံမှာ သာယာနာပျော်ဖွယ်ကောင်း၍ နားထောင်ရသူကို နှလုံးချမ်းမြေ့စေသည် ။ စိတ်ညစ်စရာများကြားမှ ဂီတကသာလျှင် တစ်ခုတည်းသော စိတ်ပျော်ရွှင်ရာမဟုတ်လား ။

သက်ဝေတို့ ဒီရွာကလေးမှာ စစ်ရှောင်နေရတာ ယခုဆိုလျှင် ၄ နှစ်ကျော်ခဲ့ပေပြီ ။ ထို ၄ နှစ်ကျော်အတွင်း သက်ဝေ၏ လုပ်ငန်းဆောင်တာများကတော့ ထူးထူးထွေထွေမရှိခဲ့ ။ မနက်စောစော အိပ်ရာနိုးသည်နှင့် မျက်နှာသစ်အဝတ်လဲကာ ရေချမ်းကပ်၍ ဘုရားကန်တော့သည် ။ ပြီးလျှင် တစ်မိသားစုလုံးအတွက် ချက်ရင်းပြုတ်ရင်းနှင့် နေ့လည်ခင်းကိုကုန်ဆုံးရပြန်သည် ။

အားလပ်ချိန်များမှာတော့ သက်ဝေ စာကိုအတိုးချဖတ်သည် ။ အတန်းပညာအဆုံးထိမတက်ခဲ့ရသော်လည်း စာအုပ်စာပေများမှပေးသော အသိပညာများကြောင့် သက်ဝေသည် အရင်ကထက်ပို၍ရင့်ကျတ်လာသလို တွေးခေါ်နိုင်စွမ်းလည်းမြင့်မားလာသည် ။ စကားလုံးများမှတစ်ဆင့် အနယ်အနယ်အရပ်ရပ်က ဗဟုသုတများကို ရရှိရသည် ။