Chapter 21

21 17 15
                                    

Kassian POV.

My whole life before was painted by black and white. It's like a film that looked so dull and lifeless. Living in the hospital, felt like I'm waking up with the same routine. But everything changes, everything felt so nice when I met her.

She brought color and meaning to my life. I would say, she became my life.

But in the end, things weren't meant to be.

Tinanong ko siya pero hindi siya sumagot instead her eyes tell everything. I knew that very moment, she didn't look at me the way i looked at her.

Sometimes cupid just runs out of arrow and he shoots one person but not two. But that's fine, even if I can't have her, I'm happy I almost did.

I am snapped out of my thoughts when someone handed me a cup of coffee.

"Coffee?"

I weakly smiled at him and took the cup from his hand.

"Thank you." pagpapasalamat ko saka ito umupo sa tabi na inuupoan ko.

Nakaupo kami ngayon sa labas ng kwarto ni Sabrina. Lumabas din agad ako pagkatapos naming mag usap dalawa.

"Thank you nga pala for being there with Sabrina, Kass. Ang tigas ng ulo niya noh?" sabay higop niya sa hawak niyang kape.

Matipid akong ngumiti "Wag na tayong magtataka sakanya, ganyan na talaga siya simula pa noon."

"I don't know what I'm gonna do to her. Kung pwede ko lang e lock siya sa loob ng kwarto niya siguro matagal ko na iyong ginawa, just to make her safe."

Mahina naman akong tumawa kay Hugo. Para din naman sa ikakabuti ni Sabrina.

I'm happy na may nag momonitor sa kalagayan niya, I'm thankful na kinuha siya ni Hugo at pinatira sa bahay niya.

"Matigas pa kesa sa bato ang ulo niya, ma eestress ka lang niyan. Kung ako sayo, pabayaan mo nalang siyang gawin ang gusto niya." ani ko.

"I can't, para na nga akong mahimatay ng makita siyang binitbit na ng taxi driver ang katawan niya dito.."

Napabuntong hininga nalang ako sabay inom ko ng kape.

"You should let her do whatever she wants her to do..."

"What? I thought naintindihan mo ko?" agad itong lumingon sakin.

"Naintindihan kita, pero masaya na siya Hugo.Di ko pa siya nakikita ganito kasaya ng makasama niya si Felix. She seems happier now, isn't that what we wanted?" tanong ko.

I'm glad that she's happy but I can't deny that it hurts at the same time. It's a worst feeling knowing that she's more happier with him. Why does it hurts so bad?

"Uunahin ko pa ba ang kaligayahan niya, kung alam kung buhay din ang nakataya sakanya? I wouldn't let that happen Kass, she's getting worse..."

Worse? Anong ibig niyang sabihin? Akala ko ba okay na si Sabrina.

"What do you mean?" kinakabahan kung tanong.

Bigla ay bumadha ang hindi maipaliwanag na lungkot sa mukha niya. Tahimik lang ako at naghihintay sa sunod na sasabihin ni Hugo.

"Kumakalat na ang bacteria sa puso niya Kass, her heart valves have been slowly damaged. Kung hindi ko pa ito maagapan ng maaga, there is possible that it will cause heart failure..."may lungkot sa kanyang boses.

Parang may punyal na sumaksak sa aking dibdib. Pinoproseso ko pa ang sinabi ni Hugo sakin, Heart failure?

"She's going to be fine...di parin ako titigil...naniniwala parin ako na maipagagaling ko pa siya..."walang siglang boses niya habang nakayuko parin.

"Alam na ba ni Sabrina ito?"

"No.."

"Bakit di mo sinabi sakanya? Ka-kailangan niya malaman ito para...para maingatan din niya ang sarili niya." may pagkautal kung saad.

"Di ko alam kung paano ko sasabihin. Masasaktan ko pa siya lalo Kass, I can't see her hurting...."

Ang makita ko siyang lihim na nasasaktan ang labis na nagpapadurog din sakin. Kahit nasasaktan din ako ay pinilit kung ngumiti kay Hugo saka tinakip ng marahan ang kanyang balikat.

"She will be fine. Tutulongan kita sa abot ng makakaya ko." I assured.

Saglit siyang natigilan at hindi nakapagsalita. She really means the whole world to me, Hugo. I love her so much to the point that I'm willing to give her my everything.

"Why her, Kass? Iba si Sabrina sa dinami dami ng babae sa mundo, you can choose someone na walang karamdaman. Bakit siya parin?" seryosong tanong niya.

"That's the thing, she's different. I'll always choose her over anyone else without hesitation, Hugo. Why anyone else when she exist?" I immediately answered.

I will always choose her even if she doesn't choose me at the end. She made me breath again and her love was my oxygen. Now that i know that we are not what we used to be, the only thing i breath is pain.

Fragile Heart Where stories live. Discover now