Fragile Heart

Chapter 17

Felix POV.

In a world that is often so unkind, there's this girl. Her smile fills me with hope, there's something magical about the way she makes me feel.

Never in my entire existence did i ever have the idea that it was possible for me to be lured by someone's smile, until i met her.

Alam kung hindi pwede kasi ikakasal ako sa taong mahal ko. I tried my best not to be tempted by her smile, pilit ko siyang iniiwasan sa tuwing magkakasama kami.

I don't like her...

I always remind myself everyday na ikakasal na ako kay Amber, sa minamahal ko.

"Babe? Hey babe?!"

Napabalik ako sa pag iisip ng mag salita si Amber  habang nag vivideocall kami sa laptop.

"I'm sorry, ano nga sinabi mo?"

She rolled her eyes.

"I said malapit na akong makabalik diyan sa Philippines." masayang wika niya.

Alas singko ng umaga ay gumising ako para makipag usap kay Amber. Halos araw-araw at taga oras kaming mag uusap.  

"Do you have any specific date kung kailan ka makabalik dito?" I said.

Wala siyang alam tungkol kay Sabrina at mas lalo wala akong balak na sabihin sakanya. I know she will got mad at ayaw kung masaktan siya.

We were getting married for pete sake.

"I don't know pa babe, pinoproseso ko pa kasi ang flight ko. I miss you so much!" aniya.

"I miss you too babe..."marahan kung sinandal ang likod ko sa aking upoan.

"Are you okay? Ang aga-aga pa naman."

"What? No I'm not, nakulangan lang ako sa tulog." I'm actually tired from work yesterday, gusto ko pang bumawi sa tulog ko kagabi.

Na alala ko bigla ang pag kumot sa akin ni Sabrina nung natulog ako sa sofa. Yes, gising pa ako noon. I feel a tug in my heart after she wrapped me with my Jacket. Di ko maintindihan ang nararamdaman ko sa gabi na iyon.

"Babe? Babe? Are you really that sleepy? let's talk muna, set aside mo muna iyang antok mo. I'm here oh." sabay kaway niya sa camera.

Ni minsan kahit pagod ako, gusto parin niya akong kausapin di man lang niya ako pinapahinga kahit halata na sa mukha ko ang pagod.

Pinilit ko naman siyang ngitian sa camera habang busy ito sa pag mamake up sa kanyang sarili sa salamin habang nasa tabi ang laptop niya kung saan kami nag vivideocall.

"Kumusta sila tita at tito mo?" sabi ko kasi wala na akong maisip na ideya kung ano pa ang pag uusapan namin.

"They're here, they are also excited to go home. Sasama nalang daw sila sa akin jan sa Philippines."

"Huh? Sasama sila? W-why?" tila nawala ang antok ko sa narinig na pupunta rito ang magulang niya. Akala ko kasi sa mismong kasal pa sila pupunta.

"Babe! Di ka ba excited makita sila tita? Sa sobrang excited nila, nag iimpake na sila ngayon haha"

"Di naman sa ganon, you told me na ikaw muna ang darating dito at sa araw pa ng kasal sila makakarating?"

"Di ko alam kung bakit nag bago ang isip nila, excited lang guro. Pabayaan mo na iyon." aniya.

Pala desisyon kasi ang mga magulang niya. How can we plan and decide our wedding reception kung nandiyan ang mga magulang niya?

"Babe, i will call you later. Mag tatrabaho muna ako ngayon." ani ko. Gusto ko nalang muna magtrabaho...