Τα Χρονικά Του Dragonmere: Οι Πέντε Φύλακες {Book 3}

~20~

Η νύχτα ήρθε και αγκάλιασε τα πάντα μέσα στο σκοτεινό πέπλο της. Τα αστέρια έλαμπαν, μικροσκοπικές κουκίδες στον ουρανό και το φεγγάρι ήταν χλωμό και ουδεμία παρηγοριά δεν έφερνε σε κανέναν. Μετά τα μεσάνυχτα ένας κρύος αέρας βγήκε, κάνοντας τη θάλασσα να αγριέψει. Τα κύματα δυνάμωσαν και έσκαγαν με τόση δύναμη στην παραλία που αναγκάστηκαν να τραβήξουν ακόμα πιο μέσα τις βάρκες, από φόβο μήπως τις παρασύρει η παλίρροια και μαζί με αυτές χάνονταν οι ελάχιστες προμήθειες που είχαν καταφέρει να σώσουν από το "Asbaroth" με μεγάλες θυσίες. Η φωτιά είχε καταλήξει στο τελευταίο στάδιο της στάχτης και το μόνο που κατάφερε εκείνος ο άνεμος ήταν να δημιουργήσει έναν καπνό τόσο μικρό που αμέσως εξανεμίστηκε. Όσο και αν προσπάθησαν να την ανάψουν ξανά, ήταν μάταιο. Έτσι, οι μισοί έμειναν βρεγμένοι από τις προσπάθειες τους να σώσουν τις βάρκες και οι άλλοι μισοί τουρτούριζαν πάνω στην άμμο ενώ προσπαθούσαν να κοιμηθούν. Στην πραγματικότητα βέβαια σχεδόν κανείς δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ λόγο της έντασης. Ο Skylar έμεινε ξαπλωμένος κοντά στην σβηστή φωτιά κουκουλωμένος με την κουβέρτα του, με το βλέμμα του καρφωμένο στο κενό. Η Livia ήταν ξαπλωμένη δίπλα του αλλά ήξερε ότι κι αυτή δεν κοιμόταν. Πίσω τους καθόταν στην άμμο η Atalantis με τον Orion και τον Silas σιωπηλοί. Η Eden, μόλις είχε ανακτήσει τη δύναμή της, ξέφυγε από την λαβή του Δράκουλα και εξαφανίστηκε. Εκείνος στο μεταξύ πήγε να μιλήσει με την Iris.

Το ξημέρωμα ο αέρας υποχώρησε μπροστά στον θρίαμβο του ήλιου. Η θάλασσα ξέρασε τμήματα από το ναυάγιο του "Asbaroth" και το πλήρωμα έσπευσε να συλλέξει ό,τι σωζόταν. Η πρώτη κίνηση της Iris εκείνο το πρωί ήταν να στείλει την Selene για βοήθεια καθώς ήταν η μόνη που μπορούσε να κινηθεί εύκολα και γρήγορα στη θάλασσα. Ακόμα όμως κι έτσι, θα χρειαζόταν να μείνουν μέρες στο νησί. Ένα έντονο αίσθημα δυσαρέσκειας επικρατούσε στον καταυλισμό. Το πλήρωμα του "Asbaroth" μιλούσε δυνατά και ανοιχτά κατά της καπετάνισσας και το πως όλες οι λάθος επιλογές που είχε κάνει το τελευταίο διάστημα τους είχαν οδηγήσει στην καταστροφή.

Όλα αυτά άφηναν τον Skylar εντελώς αδιάφορο. Ένιωθε άρρωστος και αυτό δεν είχε καμία σχέση με τον τραυματισμό στα χέρια του. Ο οισοφάγος του είχε κλείσει. Μονάχα νερό ήπιε εκείνο το πρωί και τράβηξε την κουβέρτα γύρω από τους ώμους του. Η Livia τον κοίταξε λυπημένα.

Κάποια στιγμή ξέσπασε κάποιος καβγάς με ασήμαντη αφορμή μεταξύ ενός ψηλού, γεροδεμένου άνδρα που δεν είχε ούτε μια τρίχα στο κεφάλι του και μιας γυναίκας με γκρίζα μαλλιά. Η Iris αναγκάστηκε να παρέμβει προτού ανάψουν τα αίματα. "Πάψτε να φέρεστε σαν ζώα!" τους φώναξε.