Τα Χρονικά Του Dragonmere: Οι Πέντε Φύλακες {Book 3}

~4~

Τα αθλητικά παπούτσια του Skylar έμοιαζαν εντελώς ξένα πάνω στους πλακώστρωτους δρόμους του Elvonar. Δεν του φαινόταν περίεργο που οι περαστικοί έριχναν επίμονα βλέμματα στο τζιν παντελόνι του και το φούτερ του. Η απλή παρουσία του εκεί έδειχνε τόσο λάθος. Αναρωτήθηκε αν είχε αισθανθεί έτσι και η Evie όταν είχε έρθει στο Elvonar για πρώτη φορά.

Περπάτησαν σιωπηλοί γύρω από το κάστρο του Δράκουλα για λίγη ώρα. Ο ουρανός, πεντακάθαρος από το οποιοδήποτε σύννεφο, είχε ένα παράξενο κόκκινο χρώμα ανάμεικτο με το φυσικό μπλε που ήξερε ο Skylar. Σε κανέναν πάντως δεν φαινόταν να προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση. Ό,τι του ήταν πάραξενο ή ακόμα και αφύσικο για τον υπόλοιπο κόσμο γύρω του ήταν το δεδομένο. Στην πραγματικότητα, αυτός ήταν η ανωμαλία. Η αδερφή του φάνηκε να διαβάζει τις σκέψεις του.

"Μην ανησυχείς, θα το συνηθίσεις. Στην αρχή, όλα φαίνονται εξωπραγματικά." Η Evie χαμογέλασε, στη συνέχεια όμως σοβάρεψε. "Φαντάζομαι ότι έχεις πολλές ερωτήσεις."

Ναι, αυτό ήταν αλήθεια. Ο Skylar ήθελε να την ρωτήσει για τα πάντα, ωστόσο μονάχα μία ερώτηση έφτασε στα χείλη του. "Γιατί έφυγες;"

"Δεν νομίζω ότι υπάρχει μία απλή απάντηση σε αυτό," αποκρίθηκε η Evie, σταματώντας απότομα στη άκρη του δρόμου. "Κάποτε κλήθηκα να κάνω μία επιλογή, και πίστεψέ με, δεν ήταν καθόλου εύκολη."

Ο Skylar χαμήλωσε το βλέμμα του. Φυσικά, όλα αυτά εξηγούσαν την ξαφνική εξαφάνιση της αδερφής του από τη ζωή του, όμως ακόμα κι έτσι δεν ήταν εντελώς ικανοποιημένος. Η Evie έπρεπε να κάνει μία επιλογή, η οποία όμως τελικα δεν περιελάμβανε κανέναν τους. Ξαφνικά εκείνος ο θυμός που είχε νιώσει για όλα τα χαμένα γενέθλια και Χριστούγεννα στα οποία δεν είχε εμφανιστεί η αδερφή του τον κατέβαλε.

"Λυπάμαι πολύ," συνέχισε η Evie σε έναν τόνο που αποδείκνυε ότι έλεγε την αλήθεια. "Δεν είναι όμως δυνατόν να ζεις σε δύο κόσμους ταυτόχρονα. Το κατάλαβα αυτό με τον δύσκολο τρόπο."

"Και γιατί να διαλέξεις τον δικό μας εφόσον έχεις όλα αυτά;" Ο Skylar έδειξε με μία γερή δόση ειρωνείας τα ρούχα και τον οπλισμό της Evie και όλη την πόλη που τους περιτριγύριζε.

"Δεν ανήκα ποτέ σε εκείνον τον κόσμο. Όχι πραγματικά," είπε λυπημένα η Evie. "Κατα βάθος, κι εσύ το ξέρεις αυτό."

"Πώς μπορείς να το λες αυτό; Είσαι αδερφή μου!" ξέσπασε ο Skylar. "Είσαι αδερφή της Livia, είσαι κόρη-"