Τα Χρονικά Του Dragonmere: Οι Πέντε Φύλακες {Book 3}

~Πρόλογος~

Ο ήχος της βροχής που πέφτει στα κεραμίδια με δύναμη και το ουρλιαχτό του ανέμου έκαναν εκείνη τη νύχτα να φαντάζει τρομακτική. Το φεγγάρι είχε κρυφτεί πίσω από τα σκοτεινά σύννεφα που ήρθαν και το εκθρόνισαν από τον ουράνιο θρόνο του. Τα νερά της βροχής μαζεύονταν σε μικρές λιμνούλες πάνω στον πλακόστρωτο δρόμο. Ψυχή δεν κυκλοφορούσε, ούτε καν αδέσποτα ζώα που σίγουρα θα είχαν βρει καταφύγιο μπροστά σε μια πόρτα ή κοντά σε έναν στάβλο. 

Μέσα στη σιγαλιά της νύχτας, ένας μυστηριώδης καβαλάρης διέσχισε με ορμή τον πλακόστρωτο δρόμο, με τις οπλές του αλόγου του να τσαλαβουτούν στις λάσπες και στο νερό. Μα ο καβαλάρης δεν σταμάτησε στιγμή. Συνέχισε την ξέφρενη πορεία του κάτω από τη βροχή, με προορισμό το κάστρο που υψωνόταν στον ορίζοντα. Διέσχισε την ξύλινη γέφυρα που ένωνε το κάστρο με το δρόμο και σταμάτησε το άλογό του στην είσοδο. Οι φρουροί δεν έκαναν καμία κίνηση να τον σταματήσουν, αντίθετα του ένευσαν σαν να περίμεναν την άφιξή του. Ο μυστηριώδης τούτος καβαλάρης εισήλθε στο κάστρο με τις λασπωμένες μπότες του, χωρίς να τον ενδιαφέρει η κόκκινη μοκέτα που κάλυπτε το πέτρινο πάτωμα. Κινήθηκε με τη σιγουριά κάποιου που είχε βρεθεί σε εκείνο το μέρος αμέτρητες φορές. Δεν χρειαζόταν συνοδεία. 

Έφτασε επιτέλους έξω από δύο τεράστιες δρύινες πόρτες. Ένας υπηρέτης άνοιξε την μία και ο άνθρωπός μας βρέθηκε σε ένα δωμάτιο που θύμιζε δωμάτιο συνεδριάσεων. Ήταν σκοτεινά εκεί. Η μοναδική πηγή φωτός ήταν ένα κηροπήγιο τοποθετημένο πάνω σε ένα μακρόστενο τραπέζι. Το τραπέζι αυτό ήταν ως επί τω πλείστον άδειο. Εκεί καθόταν μόνο ένας άνδρας στην κορυφή του τραπεζιού και τρεις γυναίκες αριστερά και δεξιά του. Έμοιαζαν σαν να τον περίμεναν. 

"Λοιπόν;" ρώτησε ο άνδρας με τη βαθιά φωνή του. 

"Τα νέα δεν είναι καλά, άρχοντά μου," αποκρίθηκε ο νεοφερμένος. "Μία ολόκληρη πόλη του Βορρά έγινε στάχτη. Το φρούριο έπεσε."

"Ο στόλος;"

"Χάθηκε."

Η σιωπή που ακολούθησε ήταν νεκρική. Το φως του κηροπήγιου έτρεμε. Από έξω, ένας κεραυνός άστραψε, φωτίζοντας για μία μονάχα στιγμή την αίθουσα. Η βροχή χόρευε πάνω στα κλειστά παράθυρα αδιάκοπα.

"Αυτό σημαίνει ότι ο δρόμος προς το Νότο είναι πλέον ανοιχτός," σχολίασε μονότονα ο άνδρας. "Σύντομα θα έρθει και η σειρά μας. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο."

"Νομίζω ότι αρκετά περιμέναμε," είπε από τις γυναίκες, αυτή που καθόταν δεξιά. "Πρέπει να τον σταματήσουμε προτού είναι πολύ αργά."

"Είναι ανώφελο," αποκρίθηκε η γυναίκα που καθόταν απέναντι της. "Κατέστρεψε όποιον είχε το θράσος να του εναντιωθεί. Δεν έχουμε καμία ελπίδα."

Ο άνδρας φαινόταν σκεπτικός. "Evie, εσύ τι πιστεύεις;"

Η νεότερη από τις γυναίκες που καθόταν στο τραπέζι δεν μίλησε αμέσως. Έδειχνε εξίσου σκεπτική με τον Δράκουλα. Χτύπησε τα δάχτυλά της ρυθμικά πάνω στο σκληρό εξώφυλλο ενός παλιού βιβλίου που ήταν ακουμπισμένο μπροστά της. "Πρέπει να την βρούμε," είπε τελικά. "Είναι η μόνη που ξέρει πώς να τον σταματήσουμε."

"Ψάχνουμε ψύλλους στα άχυρα. Κι αν είναι νεκρή;"

"Δεν είναι νεκρή," είπε με στόμφο η Evie. "Δεν έχουμε άλλη επιλογή, εκτός αν έχετε κάτι άλλο να προτείνετε."

Ο Δράκουλας αναστέναξε. Έπειτα στράφηκε στον αγγελιοφόρο του. "Ειδοποίησε τον βασιλιά Goisfrid και φρόντισε και το Dralville να ενημερωθεί για τα καθέκαστα αν δεν γνωρίζουν ήδη τι απέγινε ο στόλος τους."

Ο αγγελιοφόρος έκανε μία υπόκλιση. "Μάλιστα, άρχοντά μου." 

Η δρύινη πόρτα άνοιξε και έκλεισε και η αίθουσα συνεδριάσεων βυθίστηκε ξανά στο σκοτάδι. 

"Είσαι σίγουρη για αυτό, Evie;" ρώτησε η Atalantis.

"Όχι," απάντησε με ειλικρίνεια. Η Evie έκλεισε τα μάτια της, ακουμπώντας στην πλάτη της καρέκλας της. "Όμως, πρέπει να πετύχει. Δεν μπορώ να επιτρέψω τον κόσμο να καταστραφεί εξαιτίας μου."

"Είσαι πολύ σκληρή με τον εαυτό σου," είπε μαλακά η Eden.

Η Evie άνοιξε απότομα τα μάτια της. "Όλα όσα συμβαίνουν τώρα είναι δικό μου φταίξιμο. Με είχαν προειδοποιήσει ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε, αλλά δεν άκουσα." Έκανε μία παύση. "Δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι είμαστε αντιμέτωποι με μία δύναμη πιο σκοτεινή και από τον Borgia. Η ιστορία έχει στραμμένη το βλέμμα της πάνω μας…"

~•~•~•~•~

Χρόνια πολλά, καλή χρονιά σε όλους, ευτυχισμένο το νέο έτος! Ξεκινάμε αυτή τη νέα χρονιά με μια νέα περιπέτεια, με καινούργιους και παλιούς χαρακτήρες. Είστε έτοιμοι;

(Θα ήθελα να σημειώσω σε αυτό το σημείο ότι κεφάλαια δεν θα ανεβαίνουν πολύ συχνά διότι αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το φόρτο εργασίας της σχολής μου, καθότι δουλεύω παράλληλα και σε άλλες ιστορίες. Ευχαριστώ για την κατανόηση. Καλή ανάγνωση!)

Enchantra