Τα Χρονικά Του Dragonmere: Οι Πέντε Φύλακες {Book 3}

~3~

Ο Skylar δεν είχε βιώσει ποτέ του έναν τόσο έντονο πονοκέφαλο. Μπορούσε κάλλιστα να νιώσει τους παλμούς του να χτυπούν τους κροτάφους του σαν ένα σφυρί που προσπαθούσε να καρφώσει ένα καρφί στον τοίχο. Ένα βογκητό ξέφυγε από τα χείλη του. Η ναυτία έκανε το στομάχι του να αισθάνεται περίεργα. Βλεφάρισε για μία στιγμή που την αισθάνθηκε σαν να είχε διαρκέσει αιώνες προτού συνειδητοποιήσει ότι βρισκόταν ξαπλωμένος φαρδύς-πλατύς σε ένα πέτρινο δάπεδο, το οποίο δεν είχε καμία σχέση με το ξύλινο δάπεδο του δωματίου του. Κάπου δίπλα του άκουσε την Livia να βογκάει και να βλαστημάει σιγανά.

Με αργές κινήσεις, ο Skylar ανασηκώθηκε και περιεργάστηκε το περιβάλλον του. Όπου και αν βρίσκονταν, σίγουρα αυτό το μέρος δεν θύμιζε σε τίποτα το δωμάτιό τους στο Chicago. Το ταβάνι ήταν ψηλό και από αυτό κρεμόταν ένας χρυσός πολυέλαιος με κεριά. Οι τοίχοι ήταν πετρόχτιστοι όπως και το πάτωμα ενώ πίσω τους ήταν τοποθετημένα δύο μεγάλα, ξύλινα τραπέζια στα οποία βρίσκονταν διάφορα αντικείμενα, από δοκιμαστικούς σωλήνες μέχρι αποξηραμένα φύλλα. Έμοιαζε περισσότερο με μεσαιωνικό εργαστήριο. Ο Skylar σηκώθηκε όρθιος και πάνω σε ένα από τα τραπέζια πρόσεξε μερικά ακόμα πετράδια σαν αυτό που υπήρχε πάνω στο δαχτυλίδι της Evie. Πανικόβλητος, σήκωσε το χέρι του και προσπάθησε για άλλη μία φορά να βγάλει το δαχτυλίδι από το δάχτυλό του. Προς μεγάλη του ανακούφιση, αυτή τη φορά τα κατάφερε. Μη ξέροντας τι να το κάνει, το έκρυψε στην τσέπη του για την ώρα. Έριξε άλλη μια ματιά στο δωμάτιο που - υποτίθεται - ότι βρίσκονταν. Ήταν βέβαιος ότι επρόκειτο για μία απλή παραίσθηση που είχε προέλθει από το κάποιο χτύπημα στο κεφάλι του, όμως τα βογγητά της Livia τον έκαναν να αμφιβάλλει ακόμα και για αυτό.

"Liv, το βλέπεις αυτό;" ψιθύρισε.

"Δεν έχω ξαναδεί χειρότερη φάρσα στη ζωή μου!" αναφώνησε εκείνη θυμωμένη. "Πού σκατά βρισκόμαστε;"

"Δεν έχω ιδέα," αποκρίθηκε ο Skylar. Ήταν δύσκολο να ξέρουν, καθώς δεν υπήρχε κανένα παράθυρο σε εκείνο το δωμάτιο.

"Όποιος κι αν βρίσκεται πίσω από όλα αυτά, θα το πληρώσει ακριβά! Έτσι και πέσει στα χέρια μου αυτή η βλαμμένη η αδερφή μας θα-"

"Σσσς!" Την έκοψε ο Skylar. "Κάνε ησυχία."

"Να σου πω, εσύ θα την πληρώσεις-"

Ο Skylar κάλυψε το στόμα της με το χέρι του. "Σκάσε και άκου."

Πραγματικά, έξω από το δωμάτιο ακούγονταν φωνές που γίνονταν όλο και πιο έντονες. Δεν ήταν βέβαια αρκετά δυνατές για να καταλάβουν ποιος ήταν ή τι έλεγαν, το σίγουρο ήταν πάντως ότι έρχονταν προς τα εκεί. Για μια στιγμή, ο Skylar πανικοβλήθηκε. Δεν ήξερε πού βρίσκονταν, αλλά είχε ένα προαίσθημα ότι δεν έπρεπε να είναι εκεί. Προσπάθησε λοιπόν να τραβήξει την Livia για να κρυφτούν αλλά ήταν πολύ αργά. Η ξύλινη πόρτα του εργαστηρίου άνοιξε προτού προλαβουν να κάνουν βήμα.