မြူနှင်းငွေ့ [အဆုံးမဲ့]『မြန်မာဘာသာပြန်』〘Completed〙

အပိုင်း(၄၉)

『Unicode』

《တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ယုံကြည်ရန် သိပ်မခက်ခဲလှ 》

ကျစ်ယွီရှီ၏ တုံ့ပြန်ချက်မှာ အလွန်အားနည်းလှစွာ ။ သူသည် ထိုစာကြောင်းကို တွေဝေမှုတစ်စုံတစ်ရာမရှိဘဲ ပြောလာခဲ့သည်မှာ စိတ်ထဲတွင် ထိုအကြောင်းကို အကြိမ်ပေါင်းထောင်ချီတွေးထားဖူး၍ ထုတ်ပြောရန် လုံးဝဝန်ထုတ်ဝန်ပိုးမရှိသည့်အလား ။

ထူးဆန်းလွန်းနေသည် ။

ပုံမှန် ကျစ်ယွီရှီ မဟုတ်သည့်အတိုင်းပင် ။

စုန့်ချင်းလန်၏အသံတွင် ယခုတော့ စိတ်တုန်လှုပ်သည့် အရိပ်အယောင် ရောယှက်လာ၏ ။ "ဘာလို့ မရှိရမှာလဲ ? မင်းမှာ မိဘတွေ ၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေ ၊ သူငယ်ချင်းတွေရော ၊ မင်းအစ်ကိုလဲ ရှိတယ်လေ---ခုနက ငါတို့ သူနဲ့တွေ့ခဲ့တယ် မဟုတ်ဘူးလား ? "

နှစ်ယောက်သည် မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြောဆိုနေကြရင်း ကျစ်ယွီရှီက တစ်စုံတစ်ခုအကြား ပိတ်မိနေသည့်အတိုင်းပင် ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတိုင်းက တောင့်တင်းနေကာ သူ့အသက်ရှူသံများသည်ပင် မြန်ဆန်နေလေသည် ။

ထိုမေးခွန်းကိုကြားသော် သူ့မျက်တောင်များ အနည်းငယ် လှုပ်ခတ်သွား၏ ။ သို့သော် သူ့မျက်နှာအမူအရာမှာမူ မပြောင်းမလဲရှိနေဆဲ ။

သူသည် အသေအချာကို အနည်းငယ် တုန်ရီနေခဲ့သည် ။

သူ့တုံ့ပြန်မှုကိုမြင်သောအခါ စုန့်ချင်းလန်က ထပ်ပြောလိုက်သည် ။ "မဟုတ်ရင်လဲ မင်းတွဲနေတဲ့သူတွေ ရှိသေးတာပဲ ။ မင်းမရှိတော့ရင် သူတို့ဘာဖြစ်သွားမလဲ ? "

သုံးယောက်က တစ်ယောက်တည်းအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားခြင်း ။ ဤသည်က တကယ်ကို အဖြောင့်တစ်ယောက် သည်းခံနားထောင်နိုင်သည့်အရာမျိုး မဟုတ်ပေ ။

စုန့်ချင်းလန်သည် မသင့်လျော်ဟု ခံစားလိုက်ရ၏ ။ ဤဥပမာသည် သိပ်မကောင်းလှချေ ။

သူသည် ရပ်တန့်လိုက်ပြီး အခြားခေါင်းစဉ်တစ်ခုကို ပြောင်းပြောလိုက်သည် ။ အဓိကပြဿနာကို အာရုံစိုက်ထားရန် အကောင်းဆုံးကြိုးစားလိုက်၏ ။ "လူတိုင်းမှာ သူတို့နဲ့အမှန်တကယ် သက်ဆိုင်တဲ့ လက်တွေ့ဆိုတာ ရှိတယ် ။ လူတိုင်းမှာ သူတို့နဲ့သက်ဆိုင်တဲ့ဘဝရှိတယ် ။ တွေးကြည့်ပါအုံး.. မင်းတကယ်ပဲ တကယ့်လက်တွေ့မှာ ဖြစ်အောင်လုပ်ချင်တဲ့အရာ တစ်ခုလေးတောင်မရှိဘူးလား ? ဥပမာ မင်း အချိန်အကြာကြီး လိုက်ခဲ့တဲ့ မင်းရဲ့အိပ်မက်တို့ ဘာတို့ ။ မင်းအခု လက်လျှော့လိုက်ရင် ဒီလောက်နှစ်တွေအကြာကြီး ကြိုးစားခဲ့တာက ဘာဖြစ်သွားမလဲ---"