Γυάλινο Φεγγάρι #TYS2023 #SPBC2023

Κεφάλαιο 31

Κεφάλαιο 31

Το επόμενο πρωί, η Έδιββυ είχε κιόλας μαζέψει τα προσωπικά της αντικείμενα και με την απειλή ότι θα την πετούσαν έξω οι φρουροί, αν δεν έφευγε γρήγορα, ήταν έτοιμη να αποχωρήσει. «Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε κάτι», είπε γεμάτη παράπονο η Λάμεννυ, που το να βλέπει αγέλαστο το πρόσωπο της πρώην ιέρειας την συντάρασσε.

«Δεν έχει νόημα πια», είπε με έναν αναστεναγμό η Έδιββυ. «Αν αυτό είναι το θέλημα της Θεάς, ας είναι ευλογημένο. Να, λυπάμαι μονάχα που δεν μπόρεσα να προστατεύσω εκείνο το κακόμοιρο κορίτσι από την οργή της Λιουντέμνιας».

«Η Λιουντέμνια δεν θα έπρεπε να είναι εκεί που είναι και να ορίζει τις ζωές μας», είπε με οργή ακόμη η Ραβάννα.

«Μη μιλάς με τόση πίκρα, παιδί μου», της απάντησε ήρεμα η Έδιββυ, σηκώνοντας το κεφάλι της για να την κοιτάξει, μιας και ήταν αρκετά πιο κοντή από την πρασινομαλλούσα. «Δεν αρμόζει στην ευγενική φύση σου, ακόμα κι αν ταλαιπωρήθηκες πιότερο απ' όλες μας από το δικό της χέρι», συνέχισε και την φίλησε σταυρωτά για να την αποχαιρετήσει, όπως έκανε και με τις άλλες δυο που είχαν έρθει να την ξεπροβοδίσουν. Τους ευχήθηκε για τελευταία φορά το Φεγγάρι να φωτίζει τον δρόμο τους, προτού γυρίσει την πλάτη της αντικρίζοντας τον ήλιο που ανέτελλε θαμπός ανάμεσα στα σύννεφα. «Πενήντα χρόνια», μουρμούρισε άψυχα. «Πενήντα χρόνια υπηρέτησα τη Σελντίνια. Όλη μου τη ζωή αφιέρωσα στη λατρεία της... Δεν ξέρω να κάνω τίποτ' άλλο», κατέληξε σε μια βαριά, φορτωμένη με θλίψη και ματαιότητα συνειδητοποίηση. «Τι μέλλον έχω να με περιμένει;», ρώτησε με τη φωνή της να βραχνιάζει. Οι ιέρειες πίσω της είχαν βουβαθεί. Έμειναν εκεί να την κοιτάζουν τεθλιμμένες, σαν να είχαν χάσει την μάνα τους, ή ό,τι κοντινότερο είχαν σε μάνα εδώ και χρόνια. Τα βήματά της, κουρασμένα, μα μεγάλα, την έκαναν να μικρύνει στον ορίζοντα, ώσπου άνοιξε τα φτερά της και πέταξε κόντρα στον δυνατό άνεμο, πιθανότατα με προορισμό την πατρική της γη, όπου θα περνούσε το υπόλοιπο του βίου της.

Καμιά από τις Νεράιδες δεν μίλησε ούτε εκείνη τη στιγμή, ούτε για πολλές ακόμα. Οι άλλες δύο άφησαν τα δάκρυά τους να κυλήσουν σιωπηλά, ενώ η Ραβάννα που εδώ και χρόνια είχε χορτάσει τις αδικίες της Φεγγαροφώτιστης, αρκέστηκε στο να τους ρίξει ένα άγριο κοίταγμα. Για άλλη μια φορά είχαν αποτύχει παταγωδώς στο να υψώσουν το ανάστημά τους κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ένα κορίτσι να εξοριστεί και μια από τις πιο άξιες ιέρειες που είχε γνωρίσει να αποταχθεί, δίχως να φταίει.