Γυάλινο Φεγγάρι #TYS2023 #SPBC2023

Κεφάλαιο 3

Κεφάλαιο 3

Είτε με χιόνια, είτε με βροχές, τα καθήκοντα τους δεν αλλάζανε. Ο Σίον είχε ξυπνήσει πολύ πριν απ' τον Βόιρεν, τον Μέρελ και τον Σόντεν, με τους οποίους συγκατοικούσε σ' ένα απ' τα δωμάτια του μικρού οικήματος των Ράναντιρ. Είχε συνηθίσει να πηγαίνει πρώτος στο πόστο του, με τους άλλους τρεις να ακολουθούν περίπου ένα τέταρτο μετά. Ο δε Νέβιν, που ζούσε εκτός ναού, ερχόταν πάντα τελευταίος, μα δεδομένου του πόσο καλός ήταν στη δουλειά του, δεν υπήρχε περίπτωση να του κάνει κανείς παρατήρηση.

Καθώς ετοιμαζόταν να βγει, ο Σίον κοίταξε φευγαλέα τον εαυτό του στον καθρέφτη: τα μαύρα του μάτια έκαναν μια αφύσικη αντίθεση με το χλωμό του πρόσωπο και τα σκούρα μωβ μαλλιά του, που τα χτένιζε προς τα πίσω για να δείχνει πιο επίσημος. 'Θα μπορούσα ίσως να σε πω κι όμορφο', του έλεγε η Νίλυα για να τον πειράξει κι εκείνος γελούσε, ακόμα κι αν ήξερε ότι δεν έπιανε μία μπροστά στους δύο θετούς του αδελφούς, που ήταν από τη φύση τους πανέμορφοι, ψηλοί και γεροδεμένοι κι έκαναν όλες τις κοπέλες να καρδιοχτυπούν για χάρη τους. Βέβαια κι ο ίδιος ήταν αρκετά ψηλός, όπως άλλωστε κι οι περισσότεροι Νεράιδοι, μα ακόμα και μετά από την επίμονη στρατιωτική του εκπαίδευση, η πρώτη λέξη που θα χρησιμοποιούσε κανείς για να τον περιγράψει θα ήταν 'αδύνατος' κι όχι 'γυμνασμένος'. Παλιότερα, θυμόταν, τον είχε απασχολήσει τούτη η σκέψη· πως έμοιαζε εντελώς απλοϊκός κι απέριττος, χωρίς τίποτα το γοητευτικό στην όψη και δύσκολα θα γυρνούσε κάποια να τον κοιτάξει. Τώρα πια δεν είχε τέτοιες φιλοδοξίες και μάλιστα θεωρούσε ματαιόδοξο εκ μέρους του να δίνει τόση σημασία στην εξωτερική του εμφάνιση. Πλέον δεν τον απασχολούσε το συγκεκριμένο ζήτημα Μα με τον τίτλο που διεκδικούσε και την θέση του Έιλουντιρ στην οποία στόχευε, όφειλε να είναι φροντισμένος και σ' αυτό το κομμάτι. Κουνώντας πέρα-δώθε το κεφάλι του στην προσπάθεια να αποτινάξει τον ειρμό της σκέψης που θα οδηγούσε πίσω σε περασμένα και θλιβερά γεγονότα, έφτιαξε με προσοχή την λαχανί στολή του, ίσιωσε τα ανοιχτά μωβ φτερά του, αφήνοντας τη φαρέτρα του να στερεωθεί καλά ανάμεσά τους και βγήκε έξω.

🌙

Ήτανε η μέση του Χειμώνα και το κρύο έξω θέριευε όλο και περισσότερο. Μα αυτός στεκόταν στο πόστο του, ακοίμητος φρουρός. «Καλή σας μέρα!», χαιρέτησε επίσημα τις ιέρειες που βρέθηκαν μπροστά του.

«Καλημέρα», τον χαιρέτησε η Φυρόλνυ, περνώντας από δίπλα του.

«Γεια σου», χαιρέτησε κι η Σιβέλ.