Kaderimin Oyunu

12. Bölüm - Senin Kalbin Yok!

Ne demek istemişti Lale? Ne yapmaya çalışıyordu? Geçmişiniz derken neyden bahsediyordu? Ona bu ihaneti nasıl yapabilmişti? Lale odadan çıkıp gittiğinde herkes yerine mıhlanmış gibiydi. Kimse onu durdurmadı. Yada birşey söylemedi. Sanki üçü de bu ihaneti sindirmeye çalışıyordu. Ama en çok da Ateş. Yıllardır dostum dediği kadının kendisine aşık olmasını mı yoksa birkaç milyon için onu arkasından bıçaklamasını mı sindirseydi? Yada evindeki insanları kandırmasını mı? Herşey bir yanaydı aslında. Nasıl bu kadar saf olabilmişti Lale'ye karşı? Onu yanıltmayacağından o kadar eminken bu yaptığı çok ağır geliyordu. Lale ne zaman bu kadar kötü biri olmuştu? Daha neler yapmıştı da Ateş bilmiyordu. Aklına ilk gelen Dilan oldu.

Lalenin sesi kulaklarındaydı hala. Bu kızın ne işi var burada diyordu. Aradığımız köstebek o diyordu. Dilan ise hayır diyordu. Hayır ben birşey yapmadım yemin ederim. Sonra Kartal'la konuştukları o anı hatırladı. Onu orada görür görmez tanımıştı. Yıllar önce ağlarken gördüğü kızdı o. Firuze taşının sahibi. Kalbi yerinden fırlayacak gibi olmuştu ama asla çaktırmamıştı. Yalnızca kendisine getirilen sudan bir yudum olabilmişti. Stresinden oturamadığı koltuğa ceketini attı Atesy. Gevşetmiş olduğu yakasını açtı. Plazanın camından uzaklara baktı.

Terastaki konuşmalar,görüntüler, Lale.. Hepsi zihninde birbirine dolanıyordu. Bunca zamandır bunları nasıl fark edemediğini düşünmekten kendini alamıyordu. En sonunda dayanamayıp ceketini aldı. "Nereye?" dedi Yağız. "Hava almam gerek. Akşam görüşürüz." diyebildi Ateş. Kısa bir süre boş ofiste ayak sesleri yankılandı. Yağız ve Toprak ne yapacağını bilmiyordu. "Dava açacak mıyız Lale'ye?" diye sordu Toprak. Aklına kızlara açtığı dava geldi. Yağız ise elindeki usb ile oynuyordu. Sonra onu cebine attı. "Ortam sakinleşsin ondan sonra bakarız." Toprak kafasını sallayarak ayağa kalktı. " Tamam o zaman. Ben kızlara haber vermeye gidiyorum."

"Araban yoksa bekle bırakayım."
"Aşağıda. Ama Aleyna'yı eve yollarsan iyi olur."
"Tamam eve gidiyorum zaten onu da götürürüm." dedi Yağız. Ayağa kalkmış Toprak'ın yanına gelmişti.
"Eyvallah."diyerek önden ilerledi Toprak. Aleyna içeride koltukların birinde oturuyordu. Yağız onu da alarak eve geçti. Ateş ise kendini en yakın sahile atmıştı. Esen rüzgara karşı en uca yanaştı ayakları. Bir adım atsa suya düşerdi. Üşüyordu ama titremiyordu. Ellerini pantolonun cebine koydu. Gözlerini kapattı. Saçları rüzgarda şeklini kaybediyordu. Bedeni dik duruyordu belki ama ruhu olduğu yere çökmüştü. Kulağında kulaklık yoktu ama çalan ezgiyi tanıyordu.

~~~~~~

Akşamleyin herkes salonda yemeği bekliyordu. Ayşen abla son hazırlıkları da yaptıktan sonra Memduh beye yaklaştı. ''Beyim yemek hazır.'' dedi. Her zamanki gibi elleri önünde bağlı başını kaldırmamıştı. Herkes masaya oturduktan sonra bir kişinin yeri boş kalmıştı. Ateşinki. "Ateş nerede evladım?"diye sordu Memduh bey. Yağız başını kaldırmadı. Toprak da. ''Çocuklar Ateş nerede?'' diye sordu Haktan bey. Ateşin babasıydı.''Hava almaya çıkmıştı Amca.Şimdi arıyorum.'' dedi Yağız. Toprağa kısa bir bakış atıp ayağa kalktı. Yemekten önce de iki kez aramıştı ama açmamştı. Yine de şansını denemek için aradı.Ateş çoktan kapının önüne gelmiş ama biraz ileride durmuştu. Öylece bomboş sokağa bakıyordu. Bir türlü içinden eve girmek gelmemişti. Yağız'ın ısrarlı aramasını bu sefer geçiştirmedi.

''Ateş nerdesin?'' dedi Yağız sessizce. Ateş ''Evin önündeyim.'' dedi içi sıkılarak.
''Herkes seni bekliyor. Kuralı biliyorsun herkes-''
''Herkes gelmeden yemeğe başlanmaz.'' Sonra ikisi de derin bir nefes verdi. ''Geliyorum'' dedi Ateş. İki dakika sonra herkes gibi o da masadaki yerine oturdu. ''Kusura bakmayın beklettim dedecim.'' dedi birazcık gülümseyerek. Kimsenin yüzüne bakmadı. Yağızla Toprak önce ona sonra da birbirlerine baktılar. ''E hadi afiyet olsun.'' dedi Memduh bey. Talimatıyla yemekler dağıtıldı. Herkes bir yandan muhabbet ediyor bir yandan yemeklerini yiyordu. Üç kuzen ise hiç konuşmuyordu. Ateş önündeki yemeği didikleyip durdu. Bunu fark eden Memduh bey birkaç dakikalığına duraksadı.