HIS OBSESSION (UNDER EDITING)

CHAPTER 49

WARNING: THIS CHAPTER CONTAIN MATURED (R-18) CONTENT, NOT SUITABLE FOR VERY YOUNG READERS

Nasa venue kami ng reception matapos ang seremonyas ng kasal kanina, marami ang bisita na dumating higit sa inaasahan namin. Katatapos lang namin na magpakuha ng litrato sa kanilang lahat medyo nakaramdam na kami ng gutom ni Yohan kaya kumain na kaming dalawa. Habang kumakain ay napansin ko na ilang oras na siya na nakatitig sa akin, noong una ay hindi ko napansin hanggang sa naburyong na ako kasi ngumingiti na siya na parang tanga.

"Bakit ka ganyan makatingin?"

Lalong lumapad ang ngiti na napaskil sa labi niya "I just can't believe that I'm already married to you."

"Maniwala ka na, hindi mo na ako pekeng fiancée ngayon. totoong Mrs. Carbonel na ako

Iniabot niya ang kamay ko ay hinalikan ang likod nito."I promise to be a good husband baby, itali na kita at itali mo na ako para hindi na tayo mawala sa isa't isa."

"Hindi naman ako mawawala sayo e, nangako ako sa harap ng altara. Saksi ka, ang pamilya ko, lalong lalo na ang Diyos, Yohan."

"I see forever whenever I look in your eyes. You're all I've ever wanted, Elle and I will always want you to be mine."

"I love you, Yohan."

"I love you too, I love you so much baby." Hinawakan niya ang kaliwang pisngi ko at hinaplos-haplos ito. "Nothing truly ever made sense until you came into my life, you are everything that I never knew I wanted in this life."

"Gano'n din ang nararamdaman ko."

"Kung panaginip 'to, I swear I won't wake up." Natatawa niyang sabi habang ipinapatong ang kaniyang ulo sa aking balikat.

"Hindi 'to panaginip, baby. Totoong asawa mo na talaga ako." wika ko pa.

"Hoy Yohan!" Ang boses ng papalapit na si Zarina ang nakatawag ng atensyon namin, agad naman namin siya na nilingon. "H'wag mong lulumpuhin 'yan ha, pag make love, make love lang ha. Walang lumpuhan, ako puputol ng alaga mo tamo."

"Hindi ko maipapangako Zarina," ngiting aso niya ako na tinignan."Kapag kami na lang dalawa ni Elle, nahihibang na ako e." Impit pa ito na tumawa

"E paano Elisa? Maghahanda na ba ako ng saklay at wheelchair." Ngiting-aso na sabi niya.

"Kaya ko na, hindi sya makaka-iskor mamaya." Pabiro kong sabi at kumindat si Zarina, impit naman na natawa ang gaga.

Mabilis ako iniharap ni Yohan sa kanya habang hawak ang magkabila kong balikat "Anong hindi makaka-iskor? Walang ganun!" Ismo bata niyang sabi. "Honeymoon natin mamayang gabi e, hindi mo ba ako na-miss? Ilang gabi tayo na hindi magkatabi, almost 24 hours rin tayo na hindi nagkita."

"Yohan ang OA mo," ani Zarina at sinabayan ng malakas na pag-halakhak.

Naoong lumalim na ang gabi ay bumiyahe na kami ni Yohan papunta sa resort niya sa Palawan, sakay ng kaniyang private plane. Magkatabi kami sa malambot na upuan ngayon habang umiinom ng wine na ipinahanda niya. One hour and fifteen minutes ang tagal ng byahe kaya sinusulit namin ito para makapagkwentuhan habang kumakain ng cake at umiinom ng wine.

"I still can't believe that we are already married, that I can call you my wife legally."

"Maniwala ka na, asawa mo na ako Yohan, at ako na ngayon si Mrs. Elliese Carbonel."

"My surname suted you the best, Mrs. Elliese Altamirano Carbonel.""

He pulled me close and kissed me, smashing his lips against mine passionately as if to pour out all the emotion he had been holding back over the few weeks that we  did not get together into the one act of affection, all his love, anger, sadness, and passion spilling into her in this one kiss. I kissed back him hard, with the powerful love that I feel for this man flowing into him as I sucked on his lower lip and ran my hands up his chest in the way that he liked. My hands soon found his hair and entangled them in it, rubbing his scalp and tugging at the dark, spikey locks. I feel Yohan's hands settled on rubbing my waist up and down, pulling my white cocktail dress. We stopped kissing for a moment to get some air, and catch our breath.