anajo 안아줘 (آ.ناجو)

پارت 30_جیم

بعد از به خواب رفتن جیمین یونگی همچنان بیدار موند، قهوه خورد و فکر کرد.

چرا نامجون شرایط جیمین رو ازش مخفی کرده بود؟

هوسوک،جیمین رو تهدید کرده بود؟ به چی؟

اصلا چرا هوسوک باید جیمین رو در برابر جونگکوک قرار میداد و تهدیدش میکرد؟

از همه مهم تر، جیمین چند وقت بود که اینطوری تغییر مود می‌داد و بیقرار بود؟

تغییر مود، اسمی بود که یونگی، برای شرایط جیمین، پیش خودش به کار میبرد، حتی جرأت فکر کردن به اسامی پزشکی رو هم نداشت.

بعد از آب زدن به صورتش، صورت غرق خواب جیمین روی کاناپه رو بررسی کرد،جیمین توی خواب هم مثل فرشته ها بود، حالا که صورتش از نوجوونی و مسائل مربوط بهش بیرون اومده بود،حتی زیبا تر و با وقار تر بود.اگه یونگی جیمین رو از قبل نمیشناخت، اگه نمیفهمید جیمین توی حال خودش نیست؟ اگه فقط، جیمین به جای اومدن به خونه ی یونگی، جای دیگه ای رفته بود...

توی این دو ساعت، اگه های زیادی به جون یونگی افتاده بود. به زحمت، و با سختی، چشماشو از جیمین جدا کرد... موبایلش رو درآورد تا ساعت رو چک کنه.

13تماس از دست رفته از نامجون

11 تماس از دست رفته از هوسوک

و 4 تماس از دست رفته از یه شماره ی غریبه

همون موقع شماره غریبه دوباره شروع به زنگ زدن کرد، گوشیش سایلنت بود، پس قدم هاش رو به سمت در خروجی برداشت، در واحدش رو آروم بست و به سمت آسانسور رفت، تماس قطع شد و آسانسور به طبقه همکف رسید.

شماره غریبه دوباره روی اسکرین گوشی افتاد

یونگی: بله، بفرمائید؟

غریبه : آه خدایا شکرت، هیونگ، نامجون هیونگ بیا جواب داد، یونگی هیونگ، ژاک هستم، سلام

یونگی آهی کشید و شروع به ماساژ دادن شقیقه ش کرد

یونگی : ژاک، سلام،چه خبره؟چرا...

ژاک : هیونگ، جیم، نیستش... خونه نیست و ما خیلی نگرانش هستیم... گوشیشو...

انگار که نامجون گوشی رو از ژاک گرفته بود

نامجون : هی یونگ ،تو از جیم خبر نداری؟ مثلا اینکه بهت گفته باشه جایی قراره...

یونگی پوزخندی زد، احتمال بودن جیمین، کنار یونگی از نظر همه زیر صفر بود، اون قدر غیر محتمل، که نامجون حتی زحمت پرسیدنش رو نکشید.

یونگی حرف نامجون رو قطع کرد.

یونگی : پیش من هست

اونقدر سکوت برقرار شد که صدای آشنای هوسوک دراومد.

هوسوک : نامجونا ،چی شده؟ خفه شدم از استرس

سکوت

هوسوک : یااااا، نامجونا با تو ام. بدش به من