Destructing The Flame's Deception

Chapter 37

Chapter 37

Kumabog ang puso ko. Halos maramdaman ko na ang bawat pintig nito mula sa dibdib ko. Naramdaman ko na rin halos ang mga pawis na tumutulo sa ulo ko.

Kumunot ang noo ko sa kanya. Hindi ko siya maintindihan. Napailing ako. Hindi maaari. 

"Anong… h-hindi ko nga maintindihan…" napahawak ako sa sentido ko, wala akong maintindihan.

Mas umatras pa ako palayo sa kanya nang lumapit siyang muli sa akin pero napasandal na lang ako sa pader nang mapansing wala na akong uusudan.

"I knew it all along, Ocean. You've been fooling me for so long." He then smirked playfully.

Ilang beses akong napakurap. Napaawang ang labi ko. Hindi ako makapagsalita dahil mas'yadong maraming tumatakbo sa isip ko ngayon.

Paanong alam na niya simula pa noon?

Paanong…

Gusto ko na lang sumigaw sa sobrang gulong nararamdaman. Gusto ko siyang tanungin nang paulit ulit pero walang salitang namutawi sa labi ko.

Sa sobrang dami kong katanungan, walang lumalabas sa bibig ko.

"What does it feel like to make me look like a fool?" he asked while tilting his head.

Napailing ako.

"Since when did you know?" Finally, I asked him.

He raised his brows. "Since then," 

Nanlaki ang mga mata ko at halos mapatutop ang bibig sa sobrang gulat. Mas lalo kong hindi maintindihan! Gulong gulo na ang isip ko!

"Hindi maaari! Paanong…"

He nodded while chuckling playfully. "I knew it from the start. Your plan with my brother— and that plan was to fool me. Everything. I knew everything. And while you're playing with me, I am playing with you, too." 

I shook my head. Nanginginig ang buong katawan ko. Hindi ko ma-proseso ang lahat ng sinasabi niya!

"Hindi ako totoong nagka-amnesia. When I heard that the doctor told you that I could get amnesia, that's when I decided to pretend as if I don't remember everything." 

Mas lalo akong nagulat sa mga rebelasyon niya.

"Is this… for real?" My voice was now shaking, I couldn't believe him!

He nodded. "I pretend that the only thing I could remember was from my past 5 years. Those medicines that the doctor was giving to me? I pretend that I'm drinking all of it, but the truth is… I am throwing it in the trash can."

Pagkatapos ay tumayo siya at kinuha ang isang trash can. Nang itapon niya ang mga laman no'n, nagulat ako nang makita ang kumpulang gamot na nakabalot sa maraming tissue.

I gasped in shock. Mas lalo akong hindi makapagsalita. Napakurap kurap lang ako habang nakatulala sa kanya.

He did… all of this?

"I set up the show while watching you take care of me, while watching you fool me."

Napailing ako. Hindi ako makapaniwala. Ayokong maniwala sa kanya.

"You never had amnesia?" Diretsa kong tanong sa kanya.

Tumango siya. "I never had,"

"Why did you do it?"

He shrugged. "I don't know. Hindi ko alam kung bakit iyon agad ang pumasok sa isip ko. Siguro dahil… alam kong makakasama kita kung ganoon ang gagawin ko."