Destructing The Flame's Deception

Chapter 24

Chapter 24

I was still unable to move on from what happened.

Everything to me seems like a powerful blast that suddenly strokes my whole body. 

In a snap, I lost him. I lost my lovely brother. I lost my best friend since I was born. I lost the best person that ever came in my life.

The fact that I lost him in an unexpected matter broke me the most.

Three days have passed since I lost him, since he died, and I still can't move. I am unable to eat properly because all I do is stare at the wall, or stare at some random things.

Sa ngayon, nawalan ako ng pake sa lahat. I feel like I already lost everything.

Is this how the world is really cruel to me? I lost my real parents, and now… I lost my only brother?

Ano pang mga bagay ang mawawala sa akin? Dahil sa totoo lang… hindi ko na kakayanin kung may mawawala pa sa buhay ko.

Everything was already enough. Ngayong wala na si kuya, hindi ko pa rin matanggap. I cannot accept everything. Patuloy ko pa ring sinisisi ang sarili ko sa pagkamatay niya.

Sa bahay namin nakaburol ang kapatid ko. Maraming mga nakikiramay, kasama na ang mga kaibigan at iba pang mga kamag-anak.

"Condolences, Ocean…" Avhril hugged me really tight.

"Be strong, Ocean. We are always here for you." Phoebe said.

Tumango lang ako sa kanila at pinasalamatan sa pagdating nila rito. Nakibalita din ako sa mga nangyayari sa school dahil hindi na nga ako nakakapasok ngayon. I am at home, studying by myself because I need to work for my future.

Bukod sa mga maids, nakikitulong na din ako sa pagluto ng pagkain para sa lamay ni Kuya. Minsan, ako na din ang nagdadala ng mga pagkain para sa mga bisita kaya sobrang pagod din ako. Ilang oras lang ang naitutulog ko sa isang araw, tapos ay sobrang bigat pa ng pakiramdam ko.

Pakiramdam ko, pasan ko na ang buong mundo. Sobrang bigat ng pakiramdam ko palagi. Every night, I am always breaking down. Walang oras na hindi ako umiiyak dahil sa mga nangyayari sa akin ngayon.

Bakit naman sunod sunod? Bakit naman kinailangan Niyang kunin sa akin ang natitira kong kapatid? Ang natitira kong kakampi sa buhay ko.

Bakit… bakit niya ako iniwanan? Bakit ako iniwanan ng pinakamamahal kong kapatid?

Ngayon, sino na ang magiging kakampi ko? It was really me in this world. Maybe… maybe it's time for me to fight my battle all alone.

I wiped my tears. Kinabukasan agad ang libing ni Kuya. I don't think I can now accept the fact that he was already gone.

"Ocean, kumain ka muna… alam kong ilang araw ka nang hindi kumakain nang tama." Silas reminded me.

May mga inabot siya sa aking boxes ng pagkain pero umiling ako sa kanya. Wala akong ganang kumain. Kahit nagugutom ako, ayokong kumain. I just feel empty.

"Ocean… don't torture yourself like this." 

Bumuntonghininga lang ako at nag-iwas ng tingin sa kanya. Akala ko aalis na siya pero hindi pa pala. Nanatili siya sa tabi ko hanggang sa makita ko ang sunod niyang ginawa.

He slowly put the spoon on my mouth and forced me to eat it. Napatitig lang ako sa kanya at hindi agad nakatanggi kaya sinubo ko nalang iyon.

"Do I always need to do this just for you to eat?" bakas sa boses niya ang galit at ang pag-aalala.