Destructing The Flame's Deception

Chapter 17

Chapter 17

Sa dinami-dami ng oras na mapapahiya ako, bakit ngayon pa? Bakit kay Silas pa? Halos maiyak na ako, hindi ako makalabas ng banyo dahil naiwan ko nga ang towel ko. Hindi naman ako puwedeng lumabas ng walang tuwalya!

Nangangatog na ako. Malamang napapansin na ni Silas na kanina pa ako nasa loob ng banyo. Huwag niya lang sana akong tanungin.

"Ocean? You're already 1 hour there," 

Napapikit ako ng mariin nang marinig ang boses niya. Shit talaga.

"Uhm, Silas, can I do you a favor?" sabi ko gamit ang nanginginig na boses.

"Sure,"

Napalunok ako. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya!

"C-Can you get my towel in my room? I forgot it kasi…" 

Matapos ko iyong sabihin, halos magpalamon na ako sa lupa. Hindi ko agad narinig ang boses niya kaya mas kinabahan ako. He must be shocked.

"A-And clothes… a-as well…" dugsong ko.

Hindi siya sumagot, sobrang tagal niyang sumagot kaya mas lalo akong napahiya.

"Sure thing, Ocean." ani ni Silas na may bayad ng tawa.

Halos sumigaw na ako rito sa loob ng banyo. He must be teasing me already! Ilang segundo lang ang nakalipas nang makarinig ako ng katok.

"I'll leave it on your doorknob," 

Dahan dahan kong binuksan ang siwang ng pinto, tagong tago ako habang binubuksan iyon. Nang makuha ang towel at ang damit, agad ko iyong sinuot.

Pero natigilan ako nang mapansin ang damit na binigay sa'kin ni Silas.

It was a satin… satin dress! It was so thin! Silas brings underwear as well.

Halos uminit ang pisngi ko sa kaisipang hinawakan niya ang mga ito at dinala para makuha ko. Parang mas lalong ayokong lumabas sa banyo dahil sa sobrang kahihiyan.

Nagmamadali akong lumabas para pumasok sa kwarto at magpalit ng damit. I changed into thick clothes and pajamas. I also did my makeup. Nang matapos, agad akong bumalik sa lamesa para balikan si Silas.

"Sorry, natagalan. Anyways…" I trailed off.

He put his arms on the table and he put his hands on his chin. He kinda leaned his body in front of me. That's why I kinda felt this tingling sensation that was really weird for me.

"Remember the last time we talked? Not yesterday, but last year." he asked.

Ilang beses akong napakurap, tumango naman ako sa kanya.

"I still have feelings on you," 

Halos masamid ako sa sinabi niyang iyon. It was so straight forward. Wala manlang siyang paligoy ligoy. Hindi niya manlang tinanong kung ayos lang ba ako?

"Are you doing fine, Ocean? Because I'm relieved that despite what happened… you are still able to stand up and continue reaching for your dreams." he asked.

I nodded. "I'm doing fine. What about you? Why did you decide to go abroad?"

"I just tried. I accepted the offer that my mother gave me. Sabi niya, para daw iyon sa ikabubuti ko kaya kinailangan kong iwanan ang mga taong mahal ko. But did you know why I came back? Because I was supposed to finish my college in the states but I didn't continue."

Napaawang ang labi ko. "Bakit?"

"Because it feels suffocating. To study in a school… in an environment where you feel like you don't belong. Because… This place is where I really do belong. Kaya… bumalik ako, kahit na ikagagalit iyon ng magulang ko." he whispered.