ပြန်လည်မွေးဖွားပြီးနောက် ထင်ပေါ်ကျော်ကြားခြင်း

133

မင်း ဘယ်သူလဲပြောစမ်း၊ လူလိမ်ကောင်
..................................................

နောက်တစ်နေ့မနက်တွင် ယွီဝမ်ထုန်၏အိပ်ရာထဲ၌ လင်းကျန်နိုးလာသောအခါ တည်ငြိမ်နေပြီး လုံးဝမအံ့ဩချေ။ မည်သို့သောအကြောင်းကြောင့်နှင့်မှ ယွီဝမ်ထုန်က သူ့ကို သူ၏ကိုယ်ပိုင်အိပ်ရာသို့ခေါ်သွားမည်မဟုတ်မှန်း သူခန့်မှန်းမိပြီးသားပင်။

သူ၏ခါးကို လက်တစ်ဖက်ကဖက်ထားပြီး ထိုလက်ကမည်သူ၏လက်မှန်း သူခေါင်းလှည့်ကြည့်စရာမလိုဘဲ သိသည်။

သူယွီဝမ်ထုန်နှင့် မနေ့ညက ကြယ်များနှင့်လကို သွားကြည့်ထား၍ဖြစ်မည်၊ ယခုအခါတွင် သူယခင်နေ့ကထက် များစွာပိုတည်ငြိမ်နေသည်။ သူက ယွီဝမ်ထုန်၏လက်ကို ခပ်သာသာရွှေ့လိုက်သည်။

သူ့နောက်မှ ရယ်သံတစ်သံထွက်လာပြီး သူ့ခါးတစ်ဝိုက်မှ လက်က သူ့ကိုပြန်ဆွဲယူလိုက်သည်။ သူ့လည်ပင်းပေါ်သို့ လေပူရှူထုတ်လိုက်သည်ကို ခံစားရ၏။ "မင်း နိုးလာပြီပဲ။"

"ကျွန်တော့်ကိုလွှတ်။ ကျွန်တော် အိပ်ရာထချင်တယ်။"

"ကောင်းပြီလေ။" ယွီဝမ်ထုန်က ပြန်ပြောကာ သူ့လည်ပင်းကို အနမ်းတစ်ပွင့်ပေးသည်။ "မင်းကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီ။"

လည်ပင်းက အလွန်ဆတ်ဆတ်ထိမခံသောနေရာဖြစ်ရာ ထိုအနမ်းက လင်းကျန်၏ဆံပင်များကို ထောင်သွားစေသည်။ သူက ယွီဝမ်ထုန်၏အိပ်ရာထဲမှ ချက်ချင်းခုန်ထွက်ကာ မကြည်မသာ တစ်ချက်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ "ခင်ဗျား အဲ့လိုထပ်လုပ်ရင် ကျွန်တော်ခင်ဗျားကို ကန်ပစ်မယ်။"

ယွီဝမ်ထုန် ရယ်မိသည်။

လင်းကျန်က သူ့ကို စပ်စူးစူးတစ်ချက်ကြည့်ကာ အပေါ်ရုံဝတ်၍ သေသေသပ်သပ်ပြုပြင်ပြီးနောက် ယွီဝမ်ထုန်ကို တစ်ချက်ပင်မကြည့်တော့ဘဲ အခန်းထဲမှ ထောင်ထောင်ထောင်ထောင်နှင့် ထွက်သွားသည်။

အပြင်ဘက်ရှိ အစောင့်များထံမှ 'သခင်လေးလင်း' ဟုထပ်ကာထပ်ကာခေါ်နေကြသံများကို ယွီဝမ်ထုန်ကြားသောအခါ လုံးဝထိန်းမရအောင် ပြုံးမိသည်။ 'တစ်နေ့နေ့မှာ ဒီလူတွေက လင်းကျန်ကို 'သခင်မ' ဆိုပြီးခေါ်ရင် ငါ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အပျော်ဆုံးလူသားဖြစ်သွားလောက်တယ်။' သူတွေးမိသည်။