CHAPTER 41

95 6 2
                                    

~ AFTER 2 MONTHS ~

Dalawang buwan na ang nakalipas, wala namang kahit na anong masamang nangyari sa awa ng diyos.

Nakakalungkot mang isipin pero, I still don't remember about me being agent. Sa pagka-desperada kong gusto nang maalala ang lahat, gabi-gabi ko nang inuuntog ang ulo ko sa pader, nagba-baka sakaling maalala ang mga nakalimutan ko but still no memory came to my mind.

Not until, my head start bleeding and because of that kayla found out what I'm doing to my head every night.

~ 20 DAYS AGO ~

"Ahhh! Kailan ko pa ba maaalala 'yun? I want to remember everything about me being agent." I said while banging my head against the wall here inside my room. "Or...totoo bang agent ako noon? O gawa-gawa lang nila 'yun?" Because of what i thought I bumped my head hard on the wall twice even though my head is starting to hurt.

At dahil doon mas lalong sumakit ang ulo ko, may naramdaman akong dumadaloy na likido sa anit ko kaya kinapa ko ito, and then i saw a blood.

I hurried to get the tissue from the cabinet of my bedside table and I wiped the continuous flow of blood from my head.

Habang pinupunasan ko ang ulo ko ay biglang may kumantok sa pinto ko, boses nilang tatlo ang narinig ko. Patay!

Not now, please.

I didn't respond to them dahil baka mahalata sa boses ko ang nginig ko.

I spent several minutes wiping the blood from my head but it still didn't stop dripping. After a while, I felt like I was going to pass out.

Mas lumalakas na din ang pagkatok at pagtawag nila sa akin.

"Teka lang." I said in a trembling voice, but it was not loud enough for them to hear outside.

Lord, I requested about my lost memories, not my life.

I still want to be a mom, and a wife.

After i said that, the door opened and they saw me.

"Angge!" Sigaw nila and after that, i passed out.

Nagising ako sa isang maliwanag na lugar.

Patay na ba 'ko? Kung gano'n, bakit hindi ko pa rin naaalala ang lahat? Sabi ko na nga ba hindi totoong agent ako noon eh.

"Thank you doc." I heard kayla's voice.

Oh, I'm not dead yet. Thanks God!

I look at her as the doctor leave.

"Oh, you're awake! May gusto ka ba? Papabili ko. May masakit ba sa'yo? Masakit pa rin ba ulo mo? Are you okay?" She continues questions.

No I'm not.

Umupo ako sa kama at tinulungan niya naman ako.

"Argh! Sobrang sakit ng ulo ko. Ikaw naman kasi angeline, hindi naman tamang way 'yun para maalala mo lahat." I said to myself in my mind.

"Yes, I'm fine. Nasaan sila?" I asked.

"Ahh, bumili lang ng pagkain, babalik rin 'yun." She said, i just nodded. And after a while they're back. "Oh, they're here."

"Angge! Gising ka na!" Yeng said and she came to hug me.

"Maghunos dili ka! Kita mong nakaratay pa sa kama." Erik scolded to yeng at kinalas sa yakap sa akin.

Kayla is peeling an fruits for me.

"Love, are you okay? Masakit pa ba ulo mo?" Erik worriedly asked.

"No, I'm okay." I just said.

BROKEN SMILEWhere stories live. Discover now