BROKEN SMILE

CHAPTER 23

Third Person's Pov.

Iniisip ng babae kung itutuloy niya ba ang plano niyang sabihin sa kaniyang naging kaibigan ang totoong nagawa niya at ang aksidenteng hindi naman niya sinasadiya.

Nasa terrace siya ngayon at tulog na ang kaniyang kasintahan kaya't plano niya sanang tawagan ang kaniyang kaibigan ngunit nagdadalawang isip siya, dahil hindi niya alam ang magiging reaksiyon nito at baka ipakulong pa siya.

"Itutuloy ko ba ito? O tiyaka nalang kapag nagkita na kami? *Sighs* natatakot ako. I'll admit, i'm really scared." Bulong niya habang nakatingin sa phone niya.

"I know, i didn't mean to collide her and i can't believe that would cause her to have a brain tumor..i feel traumatize." Bulong niya na paiyak na.

"I'm sorry, hindi ko s-sinasadiya.." nanghihina niyang saad at napaiyak na, napaupo nalang siya sa sahig.

Maya maya pa ay nakita niya ang kaniyang kasintahan at pumunta sa kaniya.

"Anong ginagawa mo Dito? Bakit hindi ka pa natutulog? Gabi na.." saad nito at lumapit sa kaniya. Hindi niya maaninag ang mukha ng babae dahil madilim sa labas nila.

"I'm sorry.." nanginginig na saad ng babae sa kawalan.

"Why? What's problem? Bakit ka umiiyak at humihingi ng tawad?" Sunod sunod na tanong ng lalaki dahil sa pag aalala at doon Niya lang nalaman na umiiyak na pala ang babae.

"Hindi-hindi ko sinas-sadiya.." nanginginig parin ito dahil sa iyak kaya niyakap siya ng lalaki para patahanin.

"Come on, let's go inside and tell me what's going on. Please?" Pakiusap ng lalaki dahil kinakabahan na ito para sa kasintahan Niya.

Tumango naman ang babae kaya inalalayan na ng lalaki ang kasintahan niyang tumayo at pumasok sa kuwarto nila. Maya maya pa ay nakahiga na sila sa kama at yakap yakap ng lalaki ang kasintahan niya. Hindi na rin ito gaanong umiiyak kaya't makakapag salita na ito ng maayos.

"Are you okay now?" Tanong ng lalaki sa babae.

"Yes. I'm sorry to disturb you." Sagot ng babae na hawak ang kamay ng kasintahan niya.

"It's okay. Can you tell me now what's the problem? Why are you crying lately?" Silence enveloped the surroundings. Sandali din ay nagsalita na ang babae.

"I made an accident. Hi-hindi ko sinasadiya 'yun. I feel bad now." Unti unti nanaman na may namumuong luha sa kaniyang mga mata.

"Sshh.. don't cry please I'll always be here, don't cry." Punas ng lalaki sa pumatak na luha sa pisnge ng babae.

(Hindi ko sinasadiyang mabangga ko siya. Hindi ko sinasadiyang takbuhan siya, natakot ako nun kaya ako dumiretso sa pagd-drive. Hindi ko sinasadiyang ma-hit and run siya. Hindi ko sinasadiyang ilihim sa lahat ang nagawa kong kasalanan. Hindi ko sinasadiyang mag agaw buhay siya. Hindi ko sinasadiya lahat ng iyon. Sana maintindihan nila ako. Aksidente lang 'yun) Saad ng babae sa isip niya.

Kinuwento ng babae ang lahat sa kasintahan niya.

"Sshhh..don't feel bad. We all know you didn't mean to collide her. I will always be at your side, so please stop crying it hurts me when i see you crying." Pagco-comfort ng lalaki sa babae at pinunasan ang mga luha nito gamit ang panyo. "Masosulosyunan natin ito. I promise that."

"Thank you. I love you so much." Saad ng babae. At tumigil na sa pag iyak.

"It's okay. I love you you too, always remember that." Saad Naman ng lalaki. "Let's sleep. Goodnight" hinalikan ng lalaki ang noo ng kasintahan niya.

"Goodnight" sagot pa ng babae bago ipikit ang mga mata nito.

At maya maya pa ay nakatulog na rin sila ng mahimbing.