Chapter 59

17 1 0
                                    


Carleigh Jade Revaz

"Why you didn't tell me Sebastian?" I said to him while holding his hands. We're here in the hospital for Yezxia and I can see that, looking at her makes me so hurt too kahit na hindi ko pa sya ganon katagal na nakakasama.

The fate is too cruel for her. Napakabata pa nya.

"Do you really need to know? I thought Mom and Dad already told you everything?" He said saka sya napabuntong hininga. I just look into his hands that's now playing my fingers. Parang wala parin sya sa sarili nya.

"Honestly, you don't have to. Pero bakit kaylangan mong magpanggap na hindi mo ako kilala? Ganon mo ba ipakita na namiss mo ako?" Pabirong sabi ko sa kanya.

"I just can't face you that time. A-And I'm so embarrassed for myself. Gulat na gulat ako nang makita kita. I didn't expect na susundan mo ako."

"You didn't expect na susundan kita dito? Halos isang taon ka yatang walang paramdam sa akin? Paanong hindi pa kita susundan? Masyado kang nag-pamiss." I said to him saka ako humilig sabalikat nya. Sa totoo lang wala akong kahit na anong tampo o galit na nararamdaman ngayon. I'm too happy right now to feel that.

"You're still childish! You didn't change." Natatawang sabi nya sa akin kaya napasimangot ako saka ko sya tiningnan ng seryoso.

"I changed a lot Sebastian if you just know. Madami akong binago para sayo at para sa atin. I tried my best to be better and worth it for you. At kahit itanong mo pa sa kanilang lahat, walang kahit na sino akong pinansin. I'm patiently waiting for you because I already reserved your place here. Did you understand?" I said saka ko itinuro sa kanya ang dibdib ko. Bahagya lang naman nya akong tinawanan.

"Hindi mo man lang tatanungin kung kamusta ako?" I said to him.

"Why would I? I know what happened to you in every hour and in every day of your life even I'm not with you. Thank god I didn't saw you with any guy dahil baka umuwi talaga ako."

"Tsk! Kung ganon pala dapat nanlalaki na ako para napauwi agad kita?"

"I'm not joking Carleigh. And if Grey isn't my friend? I'm really going to punch him the moment I saw the two of you dahil palagi syang nakabuntot sayo."

"When did you become friwnds with him? I thought mortal enemies kayo?" Natatawang sabi ko sa kanya.

"He became my friend since I saw him here. Pinilit nya akong pauwiin but I'm too guilty to leave Yexzia. Dahil nong araw na tinawagan nya ako, punapauwi nya ako pero mas pinili kong manatili sayo. And that's why I didn't call you too dahil baka isang lmbing mo lang kapag pinauwi mo ako ay tumakbo agad ako pabalik sayo. And since Grey is the only one I can contact everyday about you, naging close na kami. Kahit na minsan alam kong naiinis na sya dahil araw araw at gabi gabi akong tumatawag sa kanya." He said sa sya bahagyang natawa sa huling sinabi nya. So all this time nagkaka-usap talaga sila ni Grey? Damn!

"Let's not talk about it anymore. Ang mahalaga okay na ang lahat. Stable na ulit ang family namin at nandito na ako ngayon sa tabi mo. Kasama na kita and that's what important right?" I said before I stretched my hands straight to his face to touch his cheeks. He close his eyes the moment my palms landed on his cheeks. Hinawakan nya ang kamay ko saka nya 'yon hinalikan.

"Neomu saranghae." He whispered while looking into my eyes so I smiled at him.

"Nado. Nado saranghae." I answered. Kita ko pa ang pagkagulat nya sa sinabi ko pero hindi ko na 'yon pinansin. I make my move and I ended the gap between us to claim his lips. I wrapped my both arms on his nape and kiss him like there's no tomorrow waiting for us. Parang gustong kumawala ng luha ko nang maramdan ko ang pagganti nya sa mga halik ko. Sa sobrang kakaiba ng pakiramdam ko ngayon ay parang panaginip at wala lahat ng ito sa reyalidad.

Sebastian Lee | CATASTROPHIC SERIES 1 [Completed]Where stories live. Discover now