Sebastian Lee | CATASTROPHIC SERIES 1 [Completed]

Chapter 20

Carleigh Jade Revaz

"Thank you sa paghatid." I said nang makababa ako sa bike nya. Medyo masakit ang likod ko dahil sa tagal ng binyahe namin pero alam ko naman na mas pagod sya sa akin kaya hindi ko kayang magreklamo. Napatingin tuloy ako bigla sa binti nya.

"It's nothing. So? Good night? See you on monday." He said at aalis na sana sya nang pigilan ko sya.

"Why don't you have a tea or coffee before you leave? Aalis ka na agad? Can't you rest your feet for a while?" I said to him pero narinig ko lang ang tawa nya.

"Okay, but I won't sleep here again okay? Nakakahiya kina Tito Con- I mean, nakakahiya sa parents mo." He said pero ako naman ngayon ang natawa sa kanya.

"Okay, you won't." I said to him saka kami pumasok sa loob ng mansion. Sinalubong naman kami ng mga guards.

"Nandyan na ba sina Dad?"

"Wala pa po ang Dad nyo pero nandyan na po ang Mommy nyo." The head security said. Tumango naman ako sa kanya saka kami pumasok sa loob ng bahay. Pabagsak naman akong naupo doon sa couch dahil pakiramdam ko ay sobrang daming nangyari ngayon.

"Make yourself comfortable. And you, bring us here a tea." I said to the maid after I look at Sebastian. Naupo naman sya doon sa katapat ko na couch.

"You don't have to be rude on your maids." I heard him said kaya nahihiya akong napaayos ng tayo sa kanya.

"I'm sorry I'm just tired." I just said.

"Next time, mag-taxi na lang tayo. Riding a bike is not comfortable anymore for you."

"No. I'll just buy my own bike instead para hindi ka na mahirapan."

"You will buy your own bike? Kelan ka pa nahilig sa bike?" Natatawang sabi nya kaya napanguso ako saka ako tumayo at tumabi sa kanya. Humilig naman ako sa balikat nya saka ko ipinikit ang mga mata ko.

"I told you, I just like it because of you."

"You don't have to be hard on yourself Carleigh. Just use your car instead."

"No. I'll have my own bike and we're both going to use that bike everyday and everywhere we go."

"Silly. What if you got a cramps? Hindi ka naman sanay." Lalo akong napanguso sa sinabi nya.

"Ayaw mo bang kasabay ako mag-bike?"

"No, it's not like that. I'm just worried about you."

"Basta. Bukas na bukas may bike na ako. Pupunta tayo doon sa park na pinuntahan natin noong una nating date."

"First date?" Natatawang sabi nanaman nya kaya lumayo na ako sa kanya.

"O-Oo."

"Is it a date to you? Hindi ba 'yong kanina ang first date natin?"

"Our first date that we're not yet official is on that park. And the date earlier, it's our first date as in relationships." Naiinis na sabi ko sa kanya pero tinawanan nanaman nya ako.

Kung dati natatakot ako tuwing nakikita ko syang ngumiti o tumawa, ngayon excited na akong makita 'yon palagi sa mukha nya.

Nakakawala ng inis ang tawa nya and I think I hate that fact.