Chapter 41

11 1 0
                                    


Carleigh Jade Revaz


"Why are we here?" I asked him dahil nandito kami ngayon sa ice skating center kung saan palagi syang pumupunta.

"I always go here every time I'm upset or I feel sad. And I hope, I can help you to ease the heavy feeling inside you. I don't want to see you feel so bad. I'm not used to see you this way." Bahagya akong napangiti nang marinig ko sa kanya 'yon. Pumasok kami doon sa may locker room at kinuha nya ang skating shoes nya doon.

"I don't have my skating shoes. How can I skate with you?"

"Don't worry I'm prepared. I have a spare shoes for you dahil alam ko naman na hindi mo palaging dala ang shoes mo. From now on, lahat ng skating center na pupuntahan mo merong skating shoes na para sayo." Nakangiting sabi nya saka nya ipinakita sa akin ang isang black skating shoes na puti ang lace. Lumapit naman sya sa akin at lumuhod sa harap ko. Dahan dahan nyang tinanggal ang sapatos ko.

"How are you going to do that? Pupuntahan mo ba ang lahat ng skating center sa buong mundo na pwede kong mapuntahan para lang lagyan ng pares ng sapatos para sa akin?"

"Why not if I can do that?"

"Seriously Sebastian?"

"I'm serious Jade. I promise to you, wala kang pupuntahan na skating center na walang pares ng skating shoes para sayo. In every locker, you will find a pair of shoes for you just placed beside mine." Nakangiting sabi nya saka nya isinintas ang sapatos at naglakad pabalik doon sa locker at ipinakita ang shoes nya sa akin. Bahagya naman akong natawa sa sinabi nya dahil imposible naman 'yon di ba?

"You know what? You're the only person who forced me to skate. Kahit sina Mom at Dad hindi ako napag-skate kahit saan. I hate winter, this skating shoes and that skating rink. Everything about cold but I don't know when I started loving what I hate." Natatawa nang sabi ko sa kanya habang hindi makapaniwala na nakatingin sa mga paa ko na may suot na skating shoes.

"Thank you for loving the things you once hate. Because that makes you ended up with me." Natatawang sabi nya sa akin kaya pabiro ko syang hinampas.

"I once hate you too but you're so lucky that you're my favorite person now."

"I'm more than lucky because I have you." He said and he suddenly lifted me up. Napahawak ako sa leeg nya para hindi ako mahulog.

"You don't have to carry me everytime we will skate. Marunong naman ako maglakad."

"I thought I'm your Ice Prince? Princes are gentleman." Pamimilosopo nya kaya hindi na lang ako umimik at hinayaan na lang sya. Dahan dahan naman nya akong ibinaba nang nasa ice rink na kami.

"Just like before hold my hand okay?" He said like this is our first time skating. Hindi nyo man natatanong pero ilang beses na akong bumalik sa lugar na ito at hindi sya nagsasawa na isayaw ako sa malawak na ice rink na ito. Nagtataka nga ako kung bakit hindi nya naiisip na turuan ako. Every time we will go here he will just hold me the whole time and dance me on his own ways. And I still remember when I got my body aches. Pinuntahan nya pa ako noon sa bahay ng personal. He's so over reacting that time. And thank god, hinahayaan nya ako na umulit dito dahil gusto ko talaga na makasama sya sa mga bagay na gusto nya.

"You know what? You should just teach me how to skate with myself. Hindi naman pwedeng palagi na lang akong nakabitin sayo ng ganito?" I said while holding his hand.

Sebastian Lee | CATASTROPHIC SERIES 1 [Completed]Where stories live. Discover now