نگاه متعجبش رو از سوکجین گرفت و خودش رو کمی جمع و جور کرد تا ضایع به نظر نرسه
اخرین چیزی که میخواست این بود که پدرش بفهمه تو یه بار مشغول خوانندگی
و الان از شانس درخشانش صاحب اون بار اینجا بود
***
خودش رو به نرده ی پله ای که روش نشسته بودن تکیه داد و حالا دقیق تر چهره ی جین رو زیر نظر گرفته بود
بعد از نیم ساعت نشستن تو اون جمع کسل کننده و تحمل کردن بلاخره تونست همراه جین به بهونه ی صحبت به حیاط بیاد
جین: فکر نمیکردم پسر اقای جانگ باشی، حقیقتا دور از انتظار بود برام که با وجود همچین خوانده ی پولداری تو یه بار خوانندگی میکنی
هوسوک: من چند سالی هست جدا ازشون زندگی میکنم و کاریم که انجام میدم فقط محض سرگرمیه
لبخندی زد و بحث رو عوض کرد تا مبادا جین دلیل جدا شدنش از خانواده اش رو بپرسه: دانشگاه چه رشته ای خوندی هیونگ؟
جین هم متقابلا لبخندی زد: مدیریت
هوسوک: اوهه چه خوب منم دارم مکانیک میخونم
چهره ی جین متعجب و گیج شد و گفت: مکانیک؟ ولی پدرت که همین یکم پیش گفت مدیریت میخونی
هوسوک خیلی ساده گفت: دروغ گفته
جین اوه ارومی گفت و چیز بیشتری در این باره نپرسید چون تو همین مدت کم متوجه شده بود هوسوک علاقه ای به صحبت در باره ی رابطش با خانواده اش نداره پس سوال بهتری نسبت به چیزی که تو ذهنش بود پرسید
جین: حالا به رشته ای که میخونی علاقه داری؟
هوسوک کمی فکر کرد و گفت: واقعا اونجوری نیست که به خاطر علاقه ام اومدم مکانیک ولی خب ازش بدمم نمیاد
جین: اوه جالبه، یعنی دلت نمیخواد رشتت رو عوض کنی؟
هوسوک کمی فکر کرد و بعد گفت: من فلسفه رو دوست دارم شاید اگه دوباره برمیگشتم به وقتی که از دبیرستان فارغ التحصیل شدم به جای مکانیک فلسفه میخوندم ولی الان علاقه ای به عوض کردن رشتم ندارم
جین پشت گردنش رو خاروند و گفت: با اینکه چیز زیادی از فلسفه نمیدونم ولی به نظر جالب میاد
هوسوک به ارومی از بامزه بودن پسر مقابلش خندید
و اونجا بود که جین فقط برای چند ثانیه محو پسری که ماه پشتش میدرخشید شد
لبخند و برق چشمهای هوسوک براش حتی درخشان تر از ماه پشتش به نظر میرسید
اون حس خوبی بهش میداد
تا حالا به خاطر شلوغی فضای بار و دیدار های کوتاه شون و از همه مهم تر به خاطر اینکه رییسش بود نتونسته بود خیلی بهش نزدیک بشه و رابطه ی زیاد صمیمانه ای باهاش داشته باشه
