"ឆ្ងា...ឆ្ងាញ់...ណាស់បងប្រុស"គេនិយាយទាំងរដាក់រដុបភ័យខ្លាចឡើងញ័រអស់ទៅហើយព្រោះពួកគេនេះតែងតែធ្វើបាបគេរហូតឲ្យគេលោះព្រលឹងម្ដងៗ ហើយស្មានថាមានអ្នកមកជួយគេដែរទេ?គឺអត់នោះទេ អ្នកណាក៏ខ្លាចពួកនេះដែរព្រោះអាងថាជាកូនអ្នកមានជួយដល់សាលានេះច្រើនទើបចង់ធ្វើអីតាមតែចិត្ត។
"ហា៎...ចុះបែបនេះឆ្ងាញ់ទេ?"ជីអូ ចាក់ទឹកលាយទៅជាមួយបាយគេទាំងអស់ហើយសួរទៅទាំងញញឹមឌឺ
"នែ៎!!ពួកឯងដូចជាហួសហេតុពេកហើយ"ដោយទ្រំអង្គុយមើកសកម្មភាពពួកគេតទៀតលែងបាន ថេយ៉ុងក៏ងើបមកនិយាយជាមួយគេដោយគ្មានខ្លាចសូម្បីតែបន្តិច
ជីអូ និងគ្នីគ្នាក៏បែរមករកប្រភពសម្លេងទាំងជ្រួញចិញ្ចើម នេះជាលើកទីមួយហើយដែលមានអ្នកមករំខានគេបែបនេះ
"អា៎ហា៎...ស្មានតែអ្នកណា តាមពិតអូនមុខស្រីនេះតើ"ហេតុអីនាយនិយាយបែបនេះ?ព្រោះជាគេនេះហើយដែលឲ្យកូនចៅតាមដានគេតាំងពីជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងមកដល់សាលាលើកដំបូងម្លេះ។ឃើញបែបនោះសិស្សទាំងអស់ក៏នាំគ្នាមកចោមរោមមើល ព្រោះមិនដែលឃើញអ្នកណាហ៊ានតតាំងនឹងពួកគេឡើយ។
"អំបាញ់មិញឯងធ្វើស្អីគេ?"ថេយ៍សួរទាំងមិនខ្លាចរអារ ទោះជាគេដើរមករកខ្លួនកាត់តែជិត តែគេក៏មិនបានថមថយឡើយ ផ្ទុយទៅវិញនៅសម្លឹងមុខគេមិនដាក់ភ្នែក មានអារម្មណ៍ថាមិនចូលចិត្តមុខមាត់សង្ហាររបស់អាម្នាក់នេះឡើយ។
"ជាទេវបុត្រមកសង្គ្រោះមនុស្សឬយ៉ាងមិច?"ជីអូ សួរទាំងមុខខិលលើកដៃបម្រុងនឹងប៉ៈមុខគេទៅហើយតែមានសម្លេងមួយមកបង្អាក់មិនឲ្យគេប៉ះបាន
"ដកដៃឯងចេញភ្លាម!"ជុងហ្គុកស្រែកសម្លុតពីចម្ងាយមកទាំងខឹងនឹងមួម៉ៅ
"មិនមែនជារឿងឯងទេ កុំមកពាក់ព័ន្ធ"ជីអូ
"យើងក៏មិនចង់មកពាក់ព័ន្ធប៉ុន្មានដែរ គ្រាន់តែឃើញទង្វើថោកទាបរបស់ឯងមិនបានក៏មកពាក់ព័ន្ធបន្តិចទៅ"ជុងហ្គុកដើរទៅជិតហើយទាញថេយ៍មកឈរនៅជិតខ្លួន ព្រមទាំងសម្លឹងមើលទៅជីអូដោយក្រសែភ្នែកមាំបំផុត
"ឯង...!!ឌឹប*"ជីអូ យាដៃវាយទៅលើជុងហ្គុកមួយដៃធ្វើឲ្យនាយទប់លំនឹងមិនជាប់ហើយរ៉េខ្លួនទៅក្រោយបន្តិច ចំណែកថេយ៉ុងបើកភ្នែងធំៗហើយរហ័សមកជួយទប់លំនឹងគេឲ្យជាប់
ភាគទី30:គ្រាន់តែចង់ការពារអូន ខុសដែរមែនទេ?
Start from the beginning
