Fall In Love With Her Secretary

Chapter 1

A/N: Pasensya na po sa typo hehe. Patuloy parin po ako sa pag-eedit

                      ...................

"Ready na ba lahat ng gamit?"

"Saglit lang yung bag ko makakalimutan ko eh"

Nakatingin lang ako sa dalwang si ayumi at shantel. Magkapatid sila at malapit din sakin. Sa sobrang lapit namin sa isa't isa tinuturing kona silang mga kapatid ko.

"Oey nyo naman, alas-dyis pa  ang alis natin hindi 'ba?, ang aga-aga pa kaya ala-syete lang oh" sabi ko habang nakahiga sa sofa.

"Excited lang talaga ako bumalik ulit ng Manila tsaka ecxited konarin makita ang Troy ko!" sabi ni shantel na may paghawak pa sa kanyang pisngi.

Ewan koba sa mga to? Crush na crush daw nila yung anak ni Mam katherine na si Sir Troy. Pogi daw tsaka mayaman. Tss.. mga babae nga naman basta gwapo.

"Palibhasa kasi kagabi pang naka-prepare yung mga gamit mo. Kung titingnan eh ma's excited kapa 'nga eh" pang-aasar ni shantel.

"FYI lang ha! konti lang yung dala kong gamit at tsaka hindi ako excited! Ayoko lang talaga magmadali sa ka-orasan na ng pag alis natin!" sabi ko sa kanilang dalawa ng pataray.

"Wag na kayong mag-talo na dalawa" sabi ni ayumi.

Nagtawanan kaming tatlo sa sinabi ni ayumi dahil para kaming mga batang nag-aaway.

"Kumain muna kaya tayong tatlo bago umalis" sabi ko sa dalawa.

"Oo nga medjo gutom narin ako eh"sabi ni shantel.

"What if sa labas nalang tayo kumain" sabi ni naman ni ayumi

"Oo nga sa labas nalang, maya-maya pa naman yung sundo natin eh" sabi ko.

"Then! Let's go!" Excited na aya ni shantel.

Napapansin ko kay ayumi parang  malungkot ang muka nya. Para syang excited na malungkot? Weird. Napatigil kami sa coffee shop at kitang-kita ko yung lungkot ng muka ni ayumi na kanina kopang napapansin.

"Ayumi ok kalang?" Tanong ko.

Nag-nod sya "Oo naman!"

Habang tinitingnan ko si ayumi kita kita ko yung mga ngiti nya at yung ngiting iyon ay kasinungalingan lang. Dahil pamula ngayon magkakahiwalay na si marrion at si ayumi at di na sila magkikita dahil papunta na kami ng Manila at isa pa si Marrion ay papunta naring ibang bansa, ang alam ko hindi narin sila nakapag paalam sa isa't isa, yung huling pagkikita ata nilang dalawa ay yung nasa coffee shop pa sila at noong araw ding yun ay umalis si marrion.

Ng huminto na yung sasakyan namin ay dali-dali kaming bumaba at pumasok na isang Restaurant. Ng nakaupo na kami sa sari-sarili naming upuan, maya maya ay dumating na yung isang waiter. At omorder nadin kami para makakain. Habang inaantay namin yung pagkain ay nilapitan ko si ayumi para kausapin.

"Ayumi alam kong dika ok ngayon kaya magsabi ka samin ng problema mo" sabi ko sa kanya habang hinahaplos-haplos ang kamay nya.

"Sabrina... bakit pa may dadating na ganong mga sitwasyon? At tsaka kung kelan nagiging malapit sayo yung tao, agad namang malalayo sayo?" Tanong ni ayumi, kitang kita ko yung gulong-gulo nyang isipan.

"Alam mo ayumi my pagkakataon talagang ganyan, may mga tao tayong makikilala at makakasama at kung kelan naman sila napapalapit sayo agad naman silang mawawala sayo, kasi ganan maglaro ang tadhana. Minsan nakakatawa minsan nakaka excite sa mga susunod nyang plano para sayo at minsan nakakakilig din. Pero sa kasiyahang yon ay may nag-aantay ng isang di mo hinahangad na lungkot at pighati. Pero si tadhana may plano yan para sayo, kung mapaglaro man sya yun ay yung plano nya. At alam mo ayumi pag nag-mahal ka hindi mo maiiwasan na masaktan dahil isa yan sa plano ng tadhana para sa atin. Sinasabi nya na dapat mahalin mo muna yung sarili mo bago ang iba"