Kurşun

30

Levent'ten..

Bir süre önce..

Gökçe'nin kusması benim suçummuş gibi hissediyorum. Masaya geçerken artık rahatladığı için mutluydum ama muhtemelen tüm yediklerini çıkardığı için midesi boştu. Otururken:

--'Çayı demledik, on dakikaya hazır olur.' dedim kendimi gülümsemeye zorlayarak. Annemler endişelensin istemezdim.

Teyzem aniden:

--'Canım senin miden mi bulandı? Bir şey mi var yoksa?' deyince donakaldım. Hamile olabilir miydi? Sadece kustu diye öyle olması gerekmiyordu elbette. Teyzemin işaret ettiği gibi bir göbekle ve hamilelik halleriyle hayal ettim onu birden. Çok şirin olacağına emindim. Bir ağlayıp bir güler, çatışmaya gidemediği için bana kızardı.

Göz göze geldiğimizde sıkıntısını gördüm. Rahatsız olmuştu bu sorudan. Yoksa benden bir çocuğu olması fikrinden mi hoşlanmamıştı?

--'Hayır, balık yaptı.' deyip başını eğdiğinde teyzemin anneme sessizce: "Utandı.." dediğini duyar gibi oldum. Yüzündeki bu sıkıntı utangaçlık mıydı yani?

--'Hay Allah, balık kötü müydü ki Zehra Hanım?' Babam konuyu değiştirmek için sormuştu. Annem de cevap verdi ama sanırım gerçekten balıktan bahsettiğini sanmıştı.

--'Benimki değildi ama..' Gökçe ay ışığında parlayan kara gözleriyle gülümseyip mahcupça:

--'Şey..Babam hiç balık sevmez. Ben de alışık değilim, ondan oldu galiba. Balık güzeldi.' dediğinde üzüldüm onun için. Sokakta seksek oynayamamıştı, canı istediği zaman simit alıp yiyememişti ve üniversiteye de babası yüzünden gitmediğine neredeyse emindim. Tayfun Bey daha nelerden mahrum bırakmıştı onu?

Yanakları pembeleştiğinde ve elmacık kemikleri gülümsemesinin etkisiyle belirginleştiğinde içimde onu öpmek için büyük bir istek uyandı. Onu öpemezdim ama masadaki ellerini elimle örtüp:

--'İyi babacım, endişelenmeyin siz.' dedim aileme ona bakarken. Şaşkınlık ve minnet karışımı bakışı onu öpme isteğimi dayanılmaz bir hale getirirken sadece ona bakabiliyordum. Bu kadın nasıl birini öldürebilirdi?

***