BAB 31

2.2K 130 7
                                    

"Abang Qash tu sepupu aku. Ibu aku adik-beradik dengan mak Qash. Takkan kat sekolah nak tunjuk kita orang ni sepupu, memang tidaklah. Tu sebab kat sekolah aku macam biasa je dengan Abang Qash layan dia tu cikgu aku sendiri. Tapi aku tak sangka pula sampai sekarang si dia tu tak beritahu kau. Haih."

Hajar cerita sambil tangannya meletakkan inai di tangan aku. Aku senyum memandangnya.

Tedetik dalam otak. Kalau dah sepupu, jadi Hajar tahu....

"Kau tahu lah Qash nak kahwin dengan aku? Kenapa kau tak datang?"

Hajar mengangkat kepala. Tangannya mencubit kuat pipi aku. Aku mengaduh kesakitan lalu menolak tangannnya.

"Kau tu lah! Lepas ambil result, kau terus hilang. Abang Qash pun sama. Bukan nak kejar kau pun. Ha, elok sangat lah dua orang ni kahwin."

Aku gelak kecil.

"Aku sedih tiba-tiba kau dah tak ada. Waktu tu kan, kita semua tahu Abang Qash nak kahwin dengan kau. Aku tak terkejut pun sebab Abang Qash pernah beritahu aku lama yang dia suka kau."

Aku mengeraskan badan. Aku silap dengar ke? Qash suka aku dah lama?

"Aku ingat Abang Qash main-main. Macam suka cikgu dengan anak muridnya gitu. Dan rupanya dia serius. Aku nak sangat datang waktu kau kahwin, tapi aku ikut ibu ayah aku kerja jauh sana tu. Ni pun baru balik sebenarnya." Sambung Hajar lagi.

Hajar sangat baik. Satu-satunya kawan baik aku. Kalau lah Hajar datang hari tu, terkejut beruk lah aku.  Sekarang pun aku terkejut gila ni.

Patutlah sebelum-sebelum ni Hajar selalu sangat mengenankan aku dan Qash. Ada udang disebalik batu rupanya.

"Kau janganlah lari lagi. Dah lari, tak nak contact aku pula. Terus tukar nombor. Menangis aku."

Aku gelak kecil.

"Takpe lah kau dah ada depan aku sekarang ni. Kau nak aku buat apa sampai kau maafkan aku?"

Hajar diam sejenak kemudian dia memandang atas untuk berfikir.

"Takyah buat apa-apa. Aku cuma nak kau selalu mesej aku, voice call aku, videi call dengan aku. Bosan gila aku sorang-sorang."

Aku gelak lagi. Hajar dah serupa anak kecil.

"Baik lah bos besar."

Hajar pula gelak.

Siapa sangka kawannya ini adalah sepupu suaminya. Dah jadi sepupu aku juga. Kalau Qash balik kampung, kerap lah juga aku dan Hajar akan berjumpa. Seronoknya.

"Dah siap. Jangan ke mana-mana. Biar lama sikit bagi warna inai terang."

Aku membawa jari-jemari aku depan muka. Hanya tangan sahaja yang diinai. Hajar nak buat di kaki aku sekali tapi aku tak nak. Lagi pun, aku kan pakai stoking. Tak tayang kat siapa melainkan Qash sendiri. Ni buat kat tangan pun Qash izinkan.

"Pandai pula kau buat kerja macam ni."

Hajar mula senyum senget dengan muka berlagaknya. Serius Hajar pandai buat corak inai ni. Cantik sangat.

Terdengar suara ayah Hajar memanggilnya.

"Kau jangan pergi mana-mana tau. Nak apa-apa minta tolong je siapa-siapa. Semua kat sini suka kau, jangan risau." Kata Hajar lalu terus pergi ke arah dapur. Ayahnya ingin meminta tolong Hajar sesuatu mungkin.

Oh, sempat juga tadi kami bersembang sama-sama dengan ibu Hajar. Sama seperti Hajar, dia tidak terkejut nampak aku disini. Memang semua tahu lama aku yang kahwin dengan Qash.

Mata tertangkap dengan satu frame gambar yang tergantung di dinding. Dahi aku berkerut. Sejak bila pula Qash jadi askar? Gambar itu Qash memakai pakaian askar. Sungguh segak.

Ariana Iris | COMPLETEDWhere stories live. Discover now