Sign by the Cumulus (Cloud Series #3) - COMPLETED

Cumulus 12

Chapter 12
RETURN

Masaya ako sa mahigit isang linggong pananatili sa bahay. Hindi pa rin ako masyadong kinikibo ni Mama pero masaya ako.

Nothing can beats the happiness from a family. The happiness came from them always brings contentment, peacefulness and complacency. It's the strongest foundation you can have, finest treasure you can brag and loveliest feeling you could ever feel.

"Anong gusto mong laruan?" tanong ko kay Clarence nang sabayan ko siya sa paglalaro ng mga drawing book niya.

Tumingin siya sa akin at ngumiti nang nakalabas lahat ng ngipin. "Truck! Gusto ko truck!"

Ngumiti ako. "Ano pa?"

"Baril! Yung nilaro ni Papa doon sa maraming sasakyan! Gusto ko 'yon. Maraming bala!"

Tumango ako at sinabing bibilhin ko iyon sa kanya. Tumitig ako sa kapatid habang masaya siyang nagkukulay sa drawing book niya.

Clarence is a sick child. Noon pa man ay problema na talaga namin ang paghinga niya. He has a weak and complicated lungs. Minsan ay bigla-bigla siya nahihirapang huminga sa puntong mapapapunta talaga kami ng hospital. Bigla-bigla rin siyang magkaka-allergy. Kaya nga hindi siya masyadong pinapapagod at pinakakain ng kung ano-ano.

Tumunog ang cellphone ko sa isang tawag. I kissed my brother's forehead before walking towards the window. Masaya ako ngayon na nandito ako sa puder ng pamilya ko. Pero siguro nga, hindi pwedeng masaya palagi.

Bumuntong-hininga ako nang makita ang tawag ni Mrs. Gallardo. Kinagat ko ang aking labi at sinagot iyon. "Hello po?"

"I think it's time for me to remind you that you still have a job to do that has no progress at all." bungad niya. "Anong plano mo?"

Hindi ako nagsalita.

"You seriously need to come back. I gave you so much time to enjoy already."

Tumango ako. "Sige po, Mrs. Gallardo."

"Kyla was out of town for a long week so I didn't find any reason for you to be here. That's why I didn't call you. But she already returned so you should be returning to your job as well. Mukhang masyado mo ng ini-enjoy ang bakasyon mo."

"I'll be there tomorrow early, Mrs. Gallardo."

"As you should." she said strictly. "Present yourself gracefully tomorrow."

Tinapos niya agad ang tawag. I know I should be thankful. I still spent more time with my family because of her, even for whatever reason she had on her own. Hindi ko nga lang magawang magpasalamat.

Mula sa bintana ay tumingin ako sa kalangitaan. The clouds are bright but somehow, it looks so dull today. Hindi makulimlim at maganda naman ang mga ulap pero walang init. Most of the time, I treated this kind of weather as a sad day. And maybe, I wasn't wrong about it because I feel really sad today, thinking I'll be back to work tomorrow again.

I sighed heavily. I still have my remaining whole day. I should make it a day worthwhile.

Iyon nga ang ginawa ko. I spent more time playing with my brother and went out with him to buy some of his favorite toys. I brought some bags and dresses for Ate Pearl too. Sinamahan niya si Mama sa check-up ngayong araw kaya wala sila sa bahay ngayon.

Habang hinihintay silang makauwi ay naglaro naman kami ni Papa ng online games. Nagtatawanan kami kapag parehong natatalo at nagsisisigaw naman kapag panalo. Nang magsawa kaming dalawa ay nag-videoke naman kami buong maghapon at kumain.

Nang makabalik sina Ate Pearl ay dumiretso si Mama sa kwarto. Ate Pearl joined us at nakikanta rin. It was all worth it. I felt so happy and everything is well-spent. Bago ako nag-impake sa gabing iyon ay kinausap ko si Papa para magpaalam. Nagulat siya na huling araw ko na pala iyon. Ramdam ko ang kalungkutan niya pero hindi siya nagreklamo at niyakap lang ako.