Onunla karşılaştığım zaman 'aşkı' bulduğuma inanmış, yanındayken daha önce hiç tanışmadığım duygularımı, benliğimi bulmuştum. Fakat artık kendi kendime şunu söylüyorum..
Benliğini bir başkasında aramak, yıkılmanın en güvenli yoluymuş...bilmiyordum.
Bölüm Şarkısı: BTS - Black Swan Multimedya: Tony ve Chris
72.Bölüm
Pencere kenarındaki koltuğumda oturmuş, bomboş gözlerle yaprakları rüzgardan dolayı sürekli sallanan ağaca bakıyordum. Üzerimdeki battaniyeye biraz daha sıkı sarındım. Babam dışarıdaki korumaların sayısını arttırmış ve evden çıkmamı yasaklamıştı. Hiçbir şekilde Chris ile konuşamıyor, görüşemiyordum. Onu gerçekten çok özlemiştim. Sadece bu da değil Grace, Ryan ve Ashley ile de konuşamıyordum çünkü onlarla görüşürsem ilk işimin Chris'i aramak olacağının farkındaydı.
Koltuktan yavaşça kalktım ve üzerimdeki battaniyeyi umursamazca yere attım. Bacaklarım hareketsiz kaldığından dolayı uyuşmuştu. Yavaş adımlarla banyoya girdim. Suyu açıp üzerimdeki pijamaları çıkardım. Küvete girdim. Başımdan aşağıya sıcak su akarken kendimi biraz daha iyi hissediyordum. Anlımı duvara yaslayıp gözlerimi kapattım. Kafam çok karışıktı. Ne yapacağımı ya da ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Chris'in de beni özlediğin, beni görmek istediğinin farkındaydım ama onunda eli kolu bağlıydı çünkü babam görüşmemiz için her yolu deniyordu. Chris'ten neden bu kadar nefret ediyordu? Hayatımı kurtarmışken hem de..
Duşumu alıp, havluya sarındım. Gözlerim tekrar aynaya kaydı. Olduğumdan daha da zayıflamıştım. Banyodan çıktım. Dolaptan temiz iç çamaşırları ve pijama alıp giyindim. Saçlarımı kurutmadan topuz yaptım. Odamın kapısını açıp merdivenleri inmeye başladım. Evden dışarıya çıkmasam da neyse ki odamdan çıkabiliyordum. Salondan sesler duymaya başladığımda sessizce merdivenleri indim. İçeriye girecektim ki babamın sesini duymamla sırtımı duvara yasladım. Biriyle konuşuyordu. Kim olduğuna bakmak için kafamı hafifçe uzattığımda Chris olduğunu görmemle kalbim hızlanmaya başladı. Gitmeden önce geri geleceğim demişti ve şimdi benim için geri dönmüştü. Babam muhtemelen odamdan çıkmayacağımı düşündüğü için salonda onunla konuşuyordu çünkü günlerdir odamdan çıkmamıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi Chris'e çevirdim. Yüzündeki morluklar yok olmuş görünüyordu ama biraz izi vardı. Kafasını önüne eğmiş bir şekilde babamı dinliyordu. En sonunda kafasını yerden kaldırıp babama baktı. Konuştuklarını dikkatle dinlemeye başladım.
"Dinle genç adam, kızım benim...her şeyim. Annesine ve bana ihtiyacı var, bizim de ona. Birgün bu evden gitmesi gerekeceğinin farkındayım ama bu benim de onay verdiğim biriyle olacak."dediğinde oldukça şaşırmıştım. Chris'i eve çağırdığına göre belki bir ümit görüşmemize izin verir, onu kabul eder sanmıştım fakat durum düşündüğümden de farklıydı. "Ona aşığım."dedi Chris. Sesi tereddütsüz ve net çıkmıştı. Sesini günler sonra yeniden duyduğum için heyecanlanmıştım.
"Aşk mı? Zamanı geldiğinde onu terk edeceksin. Ve onu bıraktığında zaman ne olacak biliyor musun? Kalbi çok kırılacak, gözyaşı dökecek ve ben buna izin veremem, vermeyeceğim."dedi babam. Sözleri oldukça sertti. Neden böyle davrandığını bir türlü anlayamıyordum.
