Dromen

29. Scherven

Jacky pov

Ik duw op de deurkruk, met een piep klapt de deur open. "Aah!" Gilt Brooklynn, ze gaat rechtovereind in haar bed zitten. Het gele licht van het nachtlampje dat ik gister naast haar had gezet schijnt in haar gezicht. Ze bekijkt me onderzoekend, ze buigt wat naar voren. "Jacky." Constateert ze fluisterend, en ze laat haar schouders naar beneden zakken. Met een plof laat ze haar hoofd weer op haar kussen vallen.

"Hoe laat is het?" Vraagt ze. Ik kijk naar de klok waarvan de wijzers nauwelijks te zien zijn. "Zes uur s'ochtends." Ze knikt, dan klopt ze op haar dekbed. Ik leun met mijn rug op de deur tot ik een zacht klik geluid hoor. In twee stappen ben ik bij het bed, en ik ga zitten. "Vind je het niet benauwend hier?" Vraag ik terwijl ik om me heen kijk. "De kamer is het probleem niet." Zegt ze gapend.

Nadat we het telefoontje met Colin hadden gepleegd lijkt de tijd stil te staan. Ookal zijn er velen dagen verstreken. Chris had ons naar dit gebouw geleid. Het zit verstopt achter een paar struiken en populieren. Vanaf hier kijk je net over de struiken heen uit op een ander groot gebouw, waar veel mensen in en uit lopen. Onder ons zijn nog twee verdiepingen, "Daar zitten acteurs." had Chris gezegd. Af en toe hoor ik eens een bonk of een stem die vage woorden stamelt.

En wij zitten op de bovenste verdieping, ik zou het gerust een zolder noemen. Er zijn vier kamers, twee slaapkamers, een badkamer en een poging tot een woonkamer. Yara en ik slapen in de grootste slaapkamer met het uitzicht dat ik net beschreef. Brooklynn slaapt in een kamertje tussen de badkamer en de woonkamer in gewurmt.

Ik snap niet waarom Colin ons hier wil hebben, we zitten in een kamer zonder nut of missie. We kijken heel de dag televisie en lezen wat boeken die in een doos onder het schuine dak slingeren. We mogen niet naar buiten, en Chris brengt ons elke dag eten.

"Wat kom je eigenlijk doen?" Vraagt Brooklynn. Ik schrik op, "Ik kan niet meer slapen." Zucht ik. Brooklynn maakt rondjes met haar ogen over het plafond. "Slaapt Yara nog?" "Ja." "Misschien is dit de goede tijd om eens wat te gaan verkennen." Zegt ze terwijl ze overeind gaat zitten. "Je bedoelt..." "De deur van het trappenhuis die nooit op slot gaat." Een klein glimlachje vangt haar gezicht. Ik kijk weg, Chris was erg duidelijk geweest. "Één stap uit die deur en ik verplaats jullie naar de kelder!" Zijn vinger was over al onze blikken gegleden en daarna was hij weg gelopen. De kelder was aan zijn toon te merken niet echt "the place to be." Maar hij doet de deur nooit op slot, bovendien is het nu nog vroeg, er is vast nog niemand wakker.

"Maak jij Yara wakker of zal ik het doen?" Vraagt Brooklynn. "Volgensmij was ze gisteren erg moe, laat haar maar slapen." "Ik vind het best." Zegt Brooklynn schouderophalend. "Dus, gaan we op avontuur?" Brooklynn haar triomfantelijke blik laat me geen keus. Ik knik voorzichtig, "Yes!" Roept ze uit. "Ssstt." Sis ik. "Sorry." Gniffelt ze, en we staan op.

Op onze blote voeten lopen we over de houten vloer naar de deur aan het einde van het gangetje. We kijken elkaar aan, "Maak jij hem maar open." Zeg ik. Ze glimlacht en duwt op de deurkruk. Ze bijt op haar lip en trekt aan de deur. Met een harde klap vliegt hij open. Ze word rood. "Niemand heeft het vast gehoord." Fluister ik. Ik kijk naar de smalle houten trap die zich heeft ontmomt. Zonder aarzelen neemt Brooklynn het voortouw en loopt ze voorzichtig naar beneden. Ik volg haar.

Eenmaal beneden aangekomen lopen we het hoekje om. Een lange gang strekt zich voor ons uit. Aan het einde brand een lamp boven een deurpost. Op haar tenen sluipt Brooklynn de gang op. Ik hou mijn adem in en ga haar achterna. "Brooklynn misschien kunnen we beter terug gaan." Sis ik. Ze blijft stug doorsluipen. "Ik wil weten wat er achter de deuren zit." Fluistert ze. "Doe nou niet." Zeg ik nog net op fluistertoon. Ze blijft stil doorgaan. "Brooklynn luister naar me!" Mijn fluistertoon is officieel verbroken. Met een ruk draait ze zich om, "Nee." Zegt ze eigenwijs. "We kunnen grote problemen krijgen als Chris hier achter komt." Zeg ik.

Brooklynn trekt haar mond open maar nog voor ze iets kan zeggen word ze onderbroken. "Televisie!" Roept een teder stemmetje. Van schrik laat Brooklynn haar glaasje water vallen. Het valt me nu pas op dat ze die al die tijd al in haar handen had. Met een harde klets valt het glas uiteen. Met blote voeten staan we bijden tussen de natte scherven. Ik maak een grote sprong en kom op een schoon stuk vloer. Brooklynn doet hetzelfde.

Dan kijken we naar het jongentje die de schrik had laten opkomen. Hij heeft helderblauwe ogen en donkerbruin haar, ik herken hem van toen we in de bar zaten. "Komen jullie ook televisie met Eli kijken?" Vraagt hij. "Uhm nee." Zeg ik zachtjes. "Jammer, zometeen begint Zack en Cody." Zegt hij vrolijk. "Wie is Eli?" Vraagt Brooklynn.

Voordat het jongentje antwoord kan geven horen we een deur aan de andere kant van de hal openslaan. Brooklynn en ik verstoppen ons snel onder de trap achter een kastje. "Evan heb jij dit glas laten vallen?" Klinkt een vrouwenstem dichtbij ons.

Ik hoor voetstappen boven me, iemand komt van de trap. "Yara." Sis ik naar Brooklynn. "Wat?" Brooklynn kijkt mij met grote ogen aan. "Auw!" Hoor ik Yara roepen. "Wie ben jij?" Hoor ik de vrouwenstem verbaasd zeggen. "Kom, we gaan eerst je voet verzorgen, Evan jij blijft hier." Zegt ze, en we zien Yara met de vrouw meelopen.