Dromen

9. Pyjama

*Heden*

Jacky pov

Colin kijkt voor zich uit, hij bloost een beetje. Ik vraag me af wat er in zijn hoofd omgaat, wat zou hij over mij denken. "Zitten jullie hier nou in je pyjama's?" lacht Jennifer als ze goed kijkt. Yara verslikt zich, ik zie het zweet op haar voorhoofd staan. "Yara waarom heb je eigenlijk mama's pyjama aan?" verbaasd kijkt Brooklynn naar de paars gestreepte stof. Yara word vuurrood, en kijkt haar met een dodelijke blik aan.

Ik heb ook al wel een tijdje door dat ik deze pyjama verdacht vaak had gezien aan de ontbijttafel bij haar moeder. Brooklynn snapt gewoon niet dat je dat dan niet moet zeggen op zo'n moment.

Maar toch kan ik mezelf er niet van weerhouden in lachen uit te barsten als Colin zegt: "Ik huppel ook wel is rond in mijn moeders pyjama hoor." Het beeld van Colin in zijn moeders pyjama staat nu voor eeuwig op m'n netvlies. "Je moeder heeft wel stijl moet ik zeggen." grinnikt Jennifer. "Jou moeder ook." lacht Colin naar Yara. Ik betwijfel of die opmerking het nou beter of erger maakt.

"Is dat niet zo'n speciale pyjama uit Engeland?" Jennifer kijkt dichterbij. "Ja dat is waar ook ja, die nieuwe collectie die toen uit was!" roept Colin enthousiast. Het duo begint de pyjama goed te bekijken, en te vertellen over hoe bijzonder hij is. Ik denk dat ze even zijn vergeten dat het om Yara's lijf heen zit. Ik zie haar onrustig rondkijken, het is toch ook wel raar als twee vreemdelingen je pyjama gaan bekijken.

"Waar blijft Adam eigenlijk?" vraag ik, Colin en Jennifer kijken op. "Ik ben er!" zegt Adam die precies op dat moment binnen komt gelopen. Hij geeft ons ieder een script, "Bladzijde 135." zegt Adam. Ik blader door naar de pagina die is opgegeven, "Oh deze." een glimlach verschijnt op Jennifer haar gezicht. Ik lees de tekst door, de scène is tussen Hope en haar ouders. "Ze gaat vertellen dat ze naar Henry toe gaat met een magische boon?" Dit zegt mij vrij weinig. "Je begrijpt het later wel." zegt Adam kortaf.

Nadat we allemaal de tijd hebben gekregen om de scène eens goed door te lezen wijst Adam Yara aan om te beginnen. Jennifer, Colin en Yara gaan zitten op de bruine banken, Yara bijt op haar lip. "Komt goed Yaar." zeg ik, ze kijkt me aan en glimlacht. "Drie twee een...actie!" roept Adam.

"Over een paar jaar kan je je eigen appartementje in Storybrooke zoeken." begint Colin. "Dan komen we helpen schilderen, meubels uitzoeken. Oh misschien mag je wel wat leuke dingen uitzoeken bij Henry's opa!" gaat Jennifer enthousiast verder. "Ja, dat zou leuk zijn." Yara glimlacht zwakjes en kijkt naar de grond.

Colin en Jennifer kijken elkaar verbaasd aan, "Gelukkig duurt dat nog een paar jaar." zegt Colin om haar gerust te stellen, en hij streelt over Yara's hand. Yara trekt haar hand weg, ze zegt niks. "Lieverd?" Jennifer probeert oogcontact te krijgen. Een zucht klinkt als ze opkijkt, "Ik kreeg een brief vanochtend." zegt ze zachtjes.

Ze speelt echt goed, dat had ik nou niet van haar verwacht. "En wat stond er in?" glimlacht Jennifer naar haar. "Ik wil jullie niet teleurstellen..." Yara kijkt ze aan. "Natuurlijk stel je ons niet teleur, jij blijft voor altijd onze mooie, lieve dochter." zegt Colin. "Ik wil bij Henry wonen." zegt Yara sterk. Colin proest zijn koffie uit, "Wat?!" roepen ze in koor.

"Stop!" roept Adam, en we beginnen te klappen. "Kijk nou hoe goed het ging!" roept Jennifer enthousiast. "Ja goed hoor meid." glimlacht Colin. Yara loopt blij bij de tafel vandaan, ook Adam blijkt tevreden te zijn. Nu is Brooklynn aan de beurt, Brooklynn zag er nog zenuwachtiger uit dan Yara. Ze ademt diep in, en dan geeft Adam een seintje dat ze kunnen beginnen.

"Ik wil jullie niet teleurstellen..." er zitten tranen in haar ogen. Jennifer droogt haar tranen, het is een mooi gezicht. "Natuurlijk stel je ons niet teleur, jij blijft voor altijd onze mooie, lieve dochter. Zegt Colin. Er zit meteen alweer een andere wending aan dan bij Yara. "Ik wil bij Henry wonen." zegt Brooklynn met tranen in haar ogen, en een lach op haar mond. "Wat?!" roepen Jennifer en Colin weer in koor. "Stop!" roept Adam. "Ik heb echt kippenvel." zegt Jennifer. "Dit was echt een mooie wending die je er aan gaf!" Complimenteert Colin haar. Brooklynn glimlacht, "Dankje." komt er verlegen uit.

"Okay, het is jou beurt." Ik bedenk me nu dat Adam onze namen helemaal niet kent. Ik knik, ik heb wel wat voorbeelden gezien nu. Mijn idee is om het iets minder gevoelig te doen, waardoor het nieuws meer onverwacht komt. Ik ga zitten, Colin kijkt me aan. "Start!" Galmt door het restaurant.

Colin begint, "over een paar jaar..." hij kijkt me aan, dan begint hij heel hard te lachen. Opeens grijpt de slappe lach mij ook, hij begint rare gezichten te trekken. "Colin stop!" De tranen stromen over mijn wangen van het lachen. Colin blijft rare gezichten trekken, ik weet niet waar het vandaan komt maar ik kan niet meer stoppen met lachen.

De rest kijkt ons verontwaardigt aan, "oké..." zegt Brooklynn terwijl ze haar wenkbrauwen optilt. "Colin stop nou is, je bent geen kleuter of wel?" Zegt Adam streng. Ik hou mijn lach in, "Zij maakte me aan het lachen." Colin wijst naar me. "Het is ook altijd hetzelfde met jou Colin, ik wil hier een auditie doen." Zijn adem valt naar buiten als een bak met irritatie. Dan kijkt Adam naar mij, "Je moet je niet zo snel laten afleiden hoor." Zegt hij.

Als de scène is afgelopen krijg ook ik complimenten van Jennifer en Colin. "Goed opgepakt Jacky." "Mooi gedaan!" "Ik moet maar een clown in het script schrijven denk ik." Zegt Adam glimlachend. We lopen naar buiten, Jennifer praat met Yara. Brooklynn zit in haar eigen wereld, en ik loop naast Colin.

"Josh en ik zijn een keer bijna ontslagen omdat we niet konden stoppen met lachen." Zegt hij. "Ik moet zeggen dat ik ook wel benieuwd ben of ik mag komen spelen." Zeg ik. "Ik hoop van wel." Mompelt hij. "Wat zei je nou?" Ik kijk hem aan. "Je hoorde me wel." Zegt hij. "Kom, dan gaan we jullie aan de anderen voorstellen!" Roept Jennifer. Een verschrikte blik verschijnt op Yara's gezicht, "mag ik me eerst omkleden?"