Dromen

26. Elizabeth

Ginnifer pov

Ik veeg de kruimels van het zwarte leer, ik krom mijn rug en kruip de auto in. "Dank je Robert dat je meewerkt." Zeg ik terwijl ik het ijzeren stukje van mijn riem in het rode gleufje klik. "Geen probleem." mompelt hij en hij draait de sleutel om. Ik hoor een harde klap achter me. "We moeten opschieten." Josh zit op het puntje van de stoel, met grote ogen kijkt hij naar Robert.

Hij trekt zijn wenkbrauwen op, dan draait hij zijn hoofd opzij. "Waar is Jennifer?" Hij kijkt door het raam. "Ze zal zo wel komen." Ik wrijf met mijn hand over zijn zachte trui. Hij kijkt naar buiten en slaakt nog een diepe zucht. "We wachten nog heel even, anders gaan we." Ik weet niet of dit een vraag of bevel was maar ik knik zachtjes.

"Wat hebben jullie er een potje van gemaakt." Fluistert Robert naast mij. "Hoe hadden wij kunnen weten dat ze ontvoerd zouden worden?" Reageer ik fel. Robert trekt zijn wenkbrauwen op. "Jullie startte de competitie toen jullie de dochters van Sebastian hierheen hebben laten brengen en ze vervolgens wouden gebruiken om te winnen." Hij rolt met zijn ogen en kijkt uit het raam. "Ik wil die vrouw gewoon nog een klap geven." Zegt Josh met zijn kaken op elkaar.

Zijn dunne lippen doen me denken aan de lippen van de presentator. Ik kan de woorden nog door de gigantische zaal horen galmen. "Met één stem meer dan once upon a time heeft Marvel het award voor beste amusement van het jaar gewonnen." De grote groep mensen naast ons begon te joelen en liepen met hun kin omhoog het podium op. Met onze hoofden naar beneden klapten we beleefd. De lach op hun gezicht was toch wel mooi om te zien, het was ze gegund. Het grote zwarte podium was veranderd in een sneeuwstorm van gouden confetti, in het midden stond het award.

Een uur voor de uitreiking had ik een vrouw genaamd Elizabeth twee stembriefjes gegeven om in de bus te doen. "Hartstikke bedankt!" Had ik gezegd, en ik ging samen met Josh naar de rest van de groep om nog wat te eten. Tijdens de gouden storm zag ik ook nog iets anders op het podium liggen, zonder aarzelen liep ik naar het podium.

Toen ik voor het podium stond zag ik het; twee stembriefjes lagen verkreukeld op het toneel. Ik fronste mijn wenkbrauwen en vouwde ze open. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond toen ik "Once upon a time" op de briefjes zag staan. Ik keek omhoog en stuitte meteen op een glimlach. De glimlach van Sebastian Stan met zijn arm om Elizabeth heen. Mijn mond viel open, nadat ik knipperde was ik het oogcontact verloren.

"Opschieten jongens." Jennifer kijkt me scherp aan. Ik schud met gesloten ogen mijn hoofd. "Ja, laten we gaan rijden." Ik draai me om, ik zie de afgelegen weg voor ons liggen. We beginnen vooruit te gaan. Jen haalt haar neus op, ik kijk naar achteren. Een rode kring ligt aan de onderkant van haar oog. "Gaat het goed Jen?" Vraag ik. "Ja het gaat wel." Zegt ze, haar holle stem maakt me bezorgd. "Je kan altijd alles tegen ons zeggen." Zeg ik, en ik draai me gelijk weer om.

Het geluid van krassende banden op de weg snijd door mijn hoofd, ik ga van voor naar achter in mijn stoel. "Robert rij eens rustig!" Roept Josh. "Kijk hoe je erbij zit." Grijnst hij. Ik hou een hand voor Josh als hij naar voren wil schieten in zijn stoel.

Een luide toeter onderbreekt de spanning, Lana staat naast ons voor het stoplicht. Jared zit achterin, hij staart voor zich uit. "Wij stoppen zo om wat te eten!" Roept ze door het gleufje van haar raam. Met haar lippen maakt ze bewegingen, ik kan de naam Jared aflezen.

Ik steek een duim omhoog, Jared zal vast moe zijn. Zijn tutor bleef komen afgelopen dagen, terwijl er ondertussen veel spanningen op de set waren. De tutor zei dat hij zich onmogelijk kon concentreren en het constant over de verdwijning had. Het was ook ijzig stil op de set, we dragen allemaal een schuld. Gelukkig weet Jared daar niks van, maar hij is een slimme jongen, hij voelt het aan.

"Groen!" Roept Josh. Robert zet zijn voet stevig op het gaspedaal. We rijden achter Lana aan naar de fastfoodketen langs de weg.

Even later smijt ik de deur dicht en doe ik mijn tasje om mijn nek. Jared komt gelijk op me af gelopen "Ginnifer heb jij keeltabletten?" Vraagt hij, zijn stem klinkt hees. Ik graai in mijn tas, "Hebbes!" Ik druk een tablet uit de strip en leg het in Jared zijn hand. "Heb je zo'n last van je keel jongen?" Ik geef een aai over zijn bol. "Ja." Mompelt hij.

Onhandig blijft hij voor me staan, opeens voel ik zijn armen om mijn middel. Ik doe het zelfde. "Het komt goed." Zeg ik, ik kijk naar de anderen die met opgetrokken wenkbrauwen naar de knuffel kijken. "Weet ik."