Dromen

2. Veilig

Sky pov

Het is nacht, de straten zijn donker en verlaten. Op een paar minuten afstand zit de rotonde waar we hebben afgesproken. Met zijn elven gaan we, het plan is helemaal uitgedacht. Geen van onze ouders weet dat we gaan, ik lees het briefje nog eens die ik heb geschreven: "Hey pap en mam, sorry maar ik ben op vakantie. Ik ben veilig, maar ik kan jullie niet vertellen waar ik heen ga. Tot over een paar weken!"

c1Het is toch wel eng om zonder ouders te gaan reizen, maar met zijn allen is het al een stuk beter. Yara en Sacha zijn ook al volwassen, Brooklynn en ik zijn de jongsten. Zuchtend leg ik het briefje op mijn bureau, en pak mijn grote rugzak. De anderen hebben ook tenten meegenomen, het beloofd een avontuurlijke zomer te worden.

Ik doe de deur zo zacht mogelijk achter me dicht, ik hoop dat niemand het heeft gehoord. Aan de overkant van de straat staat een groepje jongens, ze kijken me lang aan. Snel loop ik door, mijn hart bonst in mijn keel. "Meisje waar ga je heen?" roept een jongen mij achterna. Ik begin sneller te lopen, hij komt me achterna. Ik moet zo snel mogelijk bij de anderen zien te komen, de jongen komt steeds dichterbij. Ik ren zo hard als ik kan, ik blijf achter me kijken. De intimiderende blik blijft op zijn gezicht staan, de rugzak voelt zwaar aan mijn schouders. Tranen komen mijn ogen uit, ik begin wanhopig te worden.

"Auw!" ik bots tegen iemand aan. Opgelucht haal ik adem, ik ben gered. "Wat doe je..." Ze keert zich om. "Oh Sky jij bent het." ik kijk haar even goed aan en dan pas zie ik dat het Jacky is. "Wat heb jij een haast, zijn je ouders er achter gekomen?" ze kijkt me bang aan. "Nee dat niet..." Ik kijk achterom, Jacky kijkt ook. De jongen loopt een steeg in. "Oh." zegt ze verbaasd, en ze slaat een arm om me heen. Samen lopen we verder, het is nog langer dan ik gedacht had.

Als we eenmaal bij de rotonde zijn, staan alle anderen al op ons te wachten. "Wat zijn jullie laat, onze trein vertrekt al bijna." moppert Mikki. "Ja we hadden wat moeilijkheden." zegt Jacky, en ze loopt naar Yara en Sacha toe. "Hey Sky!" Brooklynn geeft me een high five. Julia komt er ook bij staan, "Zou het koud zijn in Canada?" vraagt ze zich hardop af. "geen idee, ik ben er nog nooit geweest." zeg ik. "Ik heb in elk geval genoeg truien mee." lacht Brooklynn. "Hé kindjes, gaan jullie mee? straks komen we nog te laat." Overheerst Yara haar stem het geklets. Met zijn allen lopen we naar het station, ik check in.

*Heden*

Sacha pov

De stemmen buiten worden steeds harder, en het worden er steeds meer. Ik voel me verantwoordelijk omdat ik een van de enige meerderjarige hier ben. Ze hebben vast ruzie, ik rits mijn tent open. Tot mijn grote verbazing zie ik drie wildvreemden voor me staan, ze zijn in gesprek met wat mensen. "Josh doe nou niet, het zijn nog maar kinderen." klinkt een man zijn stem. Ik probeer te begrijpen wat er precies aan de hand is, maar er valt geen touw aan vast te knopen.

Ik besluit me in het gesprek te mengen, "Goedenacht, wat doen jullie hier?" Vraag ik als ik bij ze ben. "Deze vakantie begint gelijk goed." zegt Jacky sarcastisch. "Josh, Colin, Jared!" Een vrouw met bruin haar en een man met een bril lopen naar ons toe. "Jar." de vrouw met bruin haar geeft de jongen een knuffel. "Adam deze fans kamperen op ons terrein." begint de blonde man ons te verwijten. "Fans?" ik moet lachen.

"Jullie zijn op de set van Once upon a time, en ik vind het ontzettend jammer dat jullie onze privacy niet respecteren." zegt de man die Adam schijnt te heten. Ik kijk naar de anderen, niemand snapt hoe dit heeft kunnen gebeuren. "Het zijn geen fans, ze zijn hier per ongeluk terecht gekomen." zegt de jongen zachtjes.

"Is dat zo?" de vrouw kijkt mij aan. "Ja mevrouw, het was nooit onze bedoeling hier te komen." zeg ik. "Zeg maar Lana hoor." glimlacht ze. "Gaan jullie dit verhaal echt geloven?" de blonde man kijkt de vrouw aan. "Misschien is het waar, misschien ook niet. Maar nu kunnen we er vrij weinig aan doen, morgenochtend praten we weer verder. Voor nu kunnen jullie lekker gaan slapen." zegt Adam, iedereen gehoorzaamt hem en draait zich om.

Als ze uit het zicht verdwenen zijn beginnen we te lachen. "Typisch iets voor ons dit." lach ik. "Het zijn maar acteurs hoor Brook." probeert Yara haar bange zusje gerust te stellen. "Ze doen niks hoor." Zeg ik nog een beetje lacherig. "Die kleine man is leuk." zegt Jacky uit het niets. Het is even stil, "Ik ga maar weer slapen." zeg ik, en ik kruip mijn tent weer in.