3. We kunnen gaan

20 5 5
                                    




Brooklynn pov

We zitten aan het avondeten, iedereen is stil. "Ik ga morgen naar de stad met Jacky." zegt Yara dan. "Wat leuk." zegt mama afwezig. "Wat is er mam?" Ik kijk haar vragend aan. Ze lijkt het niet op te merken, "mam?" Yara zwaait met haar hand voor haar ogen. "Brooky..." Ze gaat met haar hand door mijn haren. Dat doet ze altijd als er iets aan de hand is, "Ja?" ik word bang. "Ik ben bang dat ik je van acteerles af moet halen." Zegt ze voorzichtig. Ik schrik, ik heb het net naar mijn zin daar. En volgensmij word ik er steeds beter in.

"Waarom?" vraag ik. "Anders komen we niet rond, ik kan nauwelijks de huur nog betalen." legt ze uit. Ik knik, in dat geval ga ik zelf maar oefenen. "Maar Yara's voetbal dan?" Ze kijken elkaar aan. "Yara heeft talent schat, dat kan ze nu echt niet zomaar opgeven." Ik word boos, dus ze vind dat ik geen talent heb?

"Als ik toch geen talent heb, en te duur ben kan ik er maar beter niet zijn hè!" roep ik, en ik ren de trap op. Snikkend val ik op mijn bed, waarom gelooft ze niet in mij? Niemand snapt dat ik het echt wil, ik wil echt goed worden. Na een tijdje ga ik overeind zitten en veeg de tranen van mijn wangen. Maar dat is stom, want ik geloof het wel. Ik ga ze laten zien dat ik dit kan, ik wil het.

Ik schrik van de bons op mijn deur, "Ik ben het." hoor ik Yara zeggen. "Binnen." mompel ik. Ze gaat nu vast een paar leugens vertellen om mij beter te laten voelen. "Ik heb er over nagedacht." met haar laptop op schoot komt ze naast me zitten. Ik weet meteen wat ze bedoelt, "Gaan we het doen?" Enthousiast kijk ik haar aan. "Ik denk dat we dat wel kunnen gebruiken." glimlacht ze dan. "Yes! Je bent de beste zus ooit!" Ik vlieg haar om de hals.

"Maar we gaan dit wel goed regelen hoor." zegt ze dan wat serieuzer. "Natuurlijk, dus wat zou leuk zijn?" Ik wil gelijk beginnen. "Nou ten eerste lijkt het mij leuk om nog wat vrienden mee te nemen." Ze kijkt me aan. "Ja leuk!" Ik noem gelijk een paar van mijn vrienden op: "Robin, Madison, Sky, Kan Jacky ook mee?" "Het zou leuk zijn als ze allemaal kunnen!" Yara zet de namen op een lijst, "Ik ga ze gelijk vragen!"

Even later is mijn slaapkamer veranderd in een soort receptie, iedereen die ik spreek is enthousiast. Yara blijft maar aan de praat met Jacky over hoe ze een kaartje moet kopen. Ik bel het laatste nummer op mijn lijstje. "Hey Robin, mijn zus en ik hebben een geweldig idee..." Als ik ophang zitten we tevreden te kijken naar de lijst met wie er mee gaan.

Jacky pov

Het is inmiddels een paar dagen geleden dat Yara belde, we zijn net in de trein gestapt. Het spoor rent langs mijn ogen, ik heb nog nooit in het donker in de trein gezeten. De flikkerende lichten in de trein maken me bang, ik heb het koud. De groep doet ieder zijn eigen ding, de meesten luisteren muziek of zijn in slaap gevallen.

Een van de enige die nog klaarwakker is, is Sky. Ze staart voor zich uit, ik denk aan het moment dat ze tegen me opbotste. De paniek in haar ogen, ik gaf de jongen een scherpe blik. Opeens bedenk ik me wat er had kunnen gebeuren als Sky niet tegen me was opgebotst.

Voorzichtig duw ik Yara haar hoofd van mijn schouder en loop naar Sky toe. Ze schrikt uit haar gedachten wakker, "Hey." zeg ik, en ik neem plaats in de stoel naast haar. Een tijdje zeggen we niks, ik weet niet wat ik moet vragen. "Zag je hem?" Ze bijt op haar lip. Ik weet niet of het nu een geruststelling is als ik ja zeg, maar toch knik ik.

Er komt geen reactie, het lijkt alsof ze helemaal geen hulp wil. "Als je erover wil praten Sky, je weet me te vinden." Ik wil weglopen, maar ze trekt me aan mijn mouw. "Kan je gewoon bij me blijven zitten?" vraagt ze bang. Ik lach zwakjes en ga weer zitten.

"Ahh!" klinkt er opeens achter ons. Met een ruk draait Sky zich om, "Stomme horror films." zucht ze, als ze Madison en Sacha naar het scherm van een laptop ziet kijken. Door de gil worden er steeds meer mensen wakker, iedereen kijkt geïrriteerd in de richting van het lawaai. Koptelefoons verschijnen uit de tassen en na een paar minuten is het weer doodstil. "Wil je een leuk liedje horen?" Ik geef een AirPod aan Sky. "Goede beat." zegt ze na een tijdje, ik glimlach. "Wat als..." ze bijt op haar lip. "Je bent veilig hè, ik ben hier." zeg ik, en ik sla een arm om haar heen.

DromenNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ