Dromen

7. Granny's

Yara pov

Adam loopt voor ons met een stevige pas, braaf houden we hem bij. "Ik had nooit gedacht dat ik in mijn pyjama auditie zou gaan doen." zegt Jacky terwijl ze naar haar pyjama kijkt. Dat is waar ook, ik ben nog niet eens aangekleed zo plotseling is het. Ik bijt op mijn lip, zometeen gaat iedereen naar me kijken, en oordelen. Acteren is leuk, maar of ik talent heb betwijfel ik. We zullen zien hoe het gaat probeer ik mezelf gerust te stellen. "Hoi." Ik schrik van het vreemde stemmetje. De acteur komt tussen ons in lopen, "sorry dat is de stem die ik altijd opzet als ik acteer." zegt hij als hij mijn verschrikte gezicht ziet.

"Wow hoe doe je dat?" Brooklynn kijkt verwonderd als de man zijn stem omslaat naar normaal. "Ik bedenk me gewoon hoe het zou voelen om Repelsteeltje te zijn, het karakter dat ik speel." legt hij uit. Nu pas snap ik waarom hij er zo uitziet, Repelsteeltje maakte me altijd bang als mijn moeder voorlas. "En, hoe voelt het?" vraagt Jacky nieuwsgierig. "Als ik de kwade in het betoverde bos speel, voelt het als een opluchting. Dan heb ik eindelijk de macht die ik nooit heb gehad. Als ik Mr.gold speel, voel ik een verlangen naar die macht. Maar ook naar liefde, ik wil het allemaal." Legt hij uit.

Ik snap vrij weinig van zijn verhaal, maar ik kan wel nu al zeggen dat dit een ingewikkelde serie is. En dat dit een erg goede acteur is, hij praat heel professioneel. "Dus je speelt twee versies van jezelf?" met gefronste wenkbrauwen kijkt Brooklynn hem aan. "In zekere zin wel, maar als het het wil begrijpen zou ik je aanraden de serie eens te kijken." Glimlacht hij. Ik neem de woorden goed in me op, misschien helpt het nog bij de auditie. We lopen het bos uit, verwonderd kijk ik naar het terrein. Het is een industrieterrein, en een groot gebouw waar de decors zich wel zullen bevinden.

Adam loopt naar het gebouw en houd de deur voor ons open. "Wauw." stamelt Jacky als we binnen lopen. Opeens staan we in een nagebouwde straat, met lantaarnpalen en zelfs auto's. Het is zo mooi gemaakt, ik kijk mijn ogen uit. Adam loopt naar een verlicht huisje, het lijkt op een soort restaurant. Als we binnenkomen blijkt dat het inderdaad een restaurant moet voorstellen. Er is een grote bar aan de rechterkant, en aan de linkerkant zijn bruine banken. De geruite vloer, en de jukebox in de hoek doen me denken aan de jaren tachtig. "Ga maar vast zitten, Colin en Jen komen zo. Ik haal nog even het script." Adam loopt naar buiten.

"Wauw deze set is zo mooi!" zegt Brooklynn verwonderd terwijl ze op een barkruk gaat zitten. "Stel je voor dat wij hier mogen spelen." zegt Jacky enthousiast. Ik ben stil, we moeten eerst nog maar is zien of we goed genoeg zijn. "Oh kijk, je kan ook achter de bar staan!" Brooklynn klapt een deurtje open. "Doe dat nou niet, straks maak je nog iets stuk." probeer ik haar tegen te houden. Ze negeert me compleet, "Hadden jullie nog wat te drinken gewild jonge dames?" Ze zet een bekende stem op. Jacky en ik barsten in lachen uit, dit is precies hoe de barman in ons dorp het zou zeggen.

"Zo ik zie dat jullie de bar van granny's al hebben gevonden?" glimlacht Colin die binnen komt gelopen. Brooklynn schrikt, en loopt snel achter de bar vandaan. "Hallo." Zegt Jacky blozend tegen hem. "Hoi." zegt hij een beetje ongemakkelijk terug.

Een vrouw met lang blond haar en een rood jasje komt binnen gelopen. Ze ziet er mooi uit, de blonde lokken golven over haar schouders. Haar ogen stralen iets uit wat ik herken, en aan de andere kant is het onbekend. Ze ziet er uit alsof het haar allemaal niet zoveel uitmaakt, maar ook weer wel.

Ik kan niet plaatsen wat het is, maar ik voel me nu al alsof ik verbonden met haar ben. "Dus, jullie zijn de meiden waar Colin vannacht zijn bed voor uit moest." lacht ze. "Van mij had het niet gehoeven hoor." Zegt Brooklynn, de vrouw lacht.

Jacky en ik durven niks meer te zeggen, verlegen zitten we op onze barkrukken. Een ongemakkelijke stilte valt neer, "Ik ben Jennifer trouwens, maar je mag me Jen noemen." Breekt de vrouw de stilte, en ze steekt haar hand naar me uit. "Yaar, Yara bedoel ik." Ik voel dat ik rood word. "Aangenaam kennis te maken, Yaar." knipoogt ze.

Als we allemaal kennis gemaakt hebben vraagt Jen lachend: "Dus jullie wouden gewoon op vakantie, en zijn toen op onze set beland?" Ik knik. "Dat is toch wel een bijzonder verhaal." lacht ze. "Toch is het zo, je wil niet weten hoe verbaasd ik was toen Colin en de anderen opeens voor mijn tent stonden vannacht." zegt Jacky.

"Niemand verwacht natuurlijk dat er zo'n knappe man bestaat." zegt Colin terwijl hij door zijn haar gaat. Jen geeft hem een stootje, "Ik schrok me anders dood toen ik jou vannochtend aan de ontbijttafel zag zitten." we moeten allemaal lachen als ze een foto laat zien. Ik hoop zo dat we hier mogen blijven, ik voel me nu al thuis.