Endless dream (فصل ۲)

پارت ۲۲

____دردسر ____

 
با شنیدن صدای گرم و دلنشینی که خودشو معرفی میکرد، سرشو چرخوند و به پسری که روی تخت پایینی نشسته و مشغول باز کردن ساکش بود، نگاه کرد و انگار همونجا دنیا واسش از حرکت ایستاد!

برای چند لحظه بدون هیچ حرکتی بهش خیره شد و حتی دست مشتاقشو که برای احوالپرسی به طرفش دراز شده بود، ندید ...‌
فقط مات و مبهوت بهش خیره شد!
 

شیائو جان از جاش بلند شد، چند قدم به طرفش اومد و روبروش ایستاد و با نگرانی ازش پرسید:
حالت خوبه؟!
 

ییبو دستشو با تردید بالا آورد، گونه ی استخوانی جان رو با یه تماس کوتاه لمس کرد و با حس گرمای پوستش که بلافاصله زیر انگشتای لرزانش دوید، ترسیده و وحشتزده هییین کوتاهی کشید و خودشو عقب کشید، این واقعیه !

جان  با نگاهی آروم به حرکات این پسر نگاه کرد و این بار با صدایی که کاملا نگران بنظر میرسید، ادامه داد: چیزی شده؟!

 
و ییبو ناباورانه سرشو تکون داد، دو قدم به عقب برداشت و زیر لب با خودش نجوا کرد:
این ممکن نیست!
باورم نمیشه!
 

و با عجله چرخید و شتابزده از اتاق بیرون زد..‌
همونطور که از سالن خارج میشد، گوشیشو از توی جیبش بیرون کشید و با انگشتایی لرزان شماره ی هایکوآن رو پیدا کرد و گرفت!
 

و بازهم هایکوآن در دومین صدای بوقی که شنید، تماسشو جواب داد:
الو!
ییبو ؟!
خوبی؟!
 
 

ییبو با کلماتی بهم ریخته و آشفته جواب داد: گه گه! دیدمش ... خودشه !
باورم نمیشه ....
این ممکن نیست ، مگه نه؟!
این ممکن نیست!
 

هایکوآن با نگرانی صداش زد و پرسید:
ییبو ... چی شده؟!
کیو دیدی؟! 
تو کجایی؟!
 

ییبو با شنیدن این سوالات کمی مکث کرد، نگاهی به اطرافش انداخت و با گیجی تمام جواب داد:
جلوی پانسیون خوابگاه ..
میشه بیای اینجا؟!
خواهش میکنم!
 

هایکوآن نفس عمیقی گرفت و جواب داد:
باشه ... باشه ...
من خیلی زود خودمو میرسونم!
فقط آروم باش و بهم بگو کیو دیدی؟!
 

و ییبو ناتوانتر از قبل نالید: وی یینگ ...دیدمش!

و هایکوآن برای چند ثانیه ماتش برد و با نگرانی و تعجب لب زد:
چی گفتی؟!
کی ... کیو دیدی؟!
 

و ییبو این بار با صدایی بلندتر نالید:
وی یینگگگ...
خودش بود...
مطمعنم !
وای ...دارم دیوونه میشم !
 

و هایکوآن با عجله حرفشو قطع کرد و جواب داد: ییبو ... آروم باش!
به من گوش کن !
نفس عمیق بکش!
چشماتو ببند و نفس عمیق بکش!
من تا بیست دقیقه ی دیگه میرسم !
تحمل کن تا بیام!