Mos me dashuro!✔

Si dikur..

Kristabel u largua menjehere.S'pa as nga Arkelan e as nga Luka e nuk e ktheu koken pas per asnje cast.U ngjit me shpejtesi ne dhomen e saj duke u ulur ne dyshemen prej druri dhe u mbeshtet ne fundin e krevatit. Uli koken dhe e mbuloi me fytyre.S'donte te mendonte asgje e askend.

"Krista,"-foli Arkelan i cili hyri nxitimthi ne dhome dhe mbylli deren me celes.

"Po c'mendon se po ben?"-u ngrit Krista e acaruar.

"Po mundohem te te qetesoj.Cfare ke pra? Cfare te tha ai qe u merzite?"-Kristabel ktheu koken menjane.

"Krista te lutem mos bej keshtu!"-Krista mblodhi duart dhe nuk e ktheu veshtrimin.

"Llastic,m'u pergjigj!"-tingelloi cuditshem,por beri qe Krista te qeshte.

"Asgje s'kam,Arke.Ik tani!"-dhe u ul serisht ne dysheme.

"Shiko si ben! Moj mos u perkedhel"-dhe dukej si nje dejavu.Si nje nga tipiket 'zenka' qe benin ne universitet.

Arkelan u afrua dhe nisi ta guduliste dhe me pas e afroi afer vetes dhe e perqafoi fort.Kristabel qeshi,por veshtrimin e mbante tutje ne menyre qe Arkelan te mos e shihte.

"E di qe te dua fort apo jo?"-ishte serisht nje nga ato fjalite qe Arkelan thoshte per te mbyllur zenken.

Ndonese kete here 'te dua' shkaktoi shume drame,serisht zemrat rrihnin fort.

"A e di sa rendesi ke per mua?"-i foli me ze te ulet Arkelan nderkohe qe ende se kishte ndare nga perqafimi.Kristabel mbeshteti koken ne kraharorin e tij duke u strukur ne perqafim dhe vendosi ta degjonte.

"Une s'dua t'ia di as per Luken e as per askend kur behet fjala per ty.Nuk dua qe per asnje arsye ne bote te merzitesh,aq me teper kur une jam me ty"-Kristabel ndjente se po merrte fryme lirisht.Ato fjale tingellonin si shprese,si nje drite ne fund te tunelit.Dukej sikur e benin te harronte gjithcka rreth botes.Ishin vetem ajo e ai.

"Arke,une"-tha ajo dhe u ngrit duke u ulur perballe tij.E pa me nje shikim miqesor dhe te qete.

"Une nuk e dua Luken.Kam kuptuar qe e vetmja gje qe me ben te ndjeje ai eshte frike.U bera pjese e lojes se tij qe kur mendoja se kishte te dashur e deri tek dashuria qe shprehu sot.Une nuk i besoj atij.Dashuria te pakten duhet te jete se pari,besim.Kam kuptuar dhe se.."-dhe i kapi doren,"Cfaredo lloj gjeje qe une te them apo te bej ti do jesh gjithmone me mua.Edhe kur te gjuajta,qe jam penduar shume,ti serisht zgjodhe te uleshe e te flisje me mua.E vleresoj vertet.Gjithmone te kam vleresuar ty,vecse kete periudhe se di c'me gjeti"

"Shiko se nuk eshte nevoja te me ngresh ne qiell vetem se erdha ketu ne dhome e te perqafova.Fundja,mund te mendoje serisht qe do doja te perfitoja ndaj teje prandaj te mbylla ketu"

"Arkelan,te dy e dime qe s'eshte e vertete.Une nuk kam menduar asnjehere edhe pse goja me ka nxjerre fjale qe si ndjej e si mendoj kohet e fundit.E di qe kurre s'do perfitoje nga une.Dhe per me teper..."-u step disi,por Arkelan e kuptoi dhe foli ne vend te saj per te mos e lene me teper ne siklet.

"Ne s'jemi me shoke te ngushte.Eshte e vertete! Ti me puthe mua dhe .."

"Dhe ti me puthe mua prap"-qeshi Kristabel duke vazhduar fjaline,"Kete do thoje? Une te kam puthur dy here dhe me beso qe s'jam penduar.Une ndjej dicka per ty edhe pse nuk e di emrin.Shoqeri serisht.Eshte mbrojtje,mbeshtetje,siguri,kenaqesi e mbi te gjitha me fal lumturi prezenca jote"

"Krist,ndoshta as une se di se c'ndjej vertet per ty,por Luka.."

"Mos te flasim per te kur jemi te dy!"- e nderpreu ajo,"Ai eshte thjesht humbje kohe dhe vecse do e prishi kete moment s'do bej asgje tjeter.Le te jemi si dikur.Ne te dy.Arkelan dhe Kristabel.Mis and mister"-qeshi Kristabel dhe Arkelan e terhoqi serisht ne perqafim.E ashtu te mbeshtetur tek njeri-tjetri,heshten dhe thjesht ndjene ngrohtesine qe i falte prezenca e njeri-tjetrit.